Wat is een offer?

Een offer wordt in het Oude Testament gezien als een kostbaar geschenk voor God. Mensen brachten offers om verschillende redenen en op verschillende manieren.

Er werden meestal dieren geofferd. Ze werden helemaal of gedeeltelijk verbrand. Bij sommige offers werd er ook wijn of graan aan God aangeboden.

Anders dan het Nederlands kent het Hebreeuws geen apart woord voor ‘offer’. Het Oude Testament gebruikt in plaats daarvan twee omvattende begrippen, die je kunt omschrijven als nadering tot God (Leviticus 1:2) en gave aan God (Genesis 4:3). Mensen kwamen naar God om hem terug te geven wat ze van hem gekregen hadden.

Offers werden gebracht om verschillende redenen:

Vooral in het boek Leviticus wordt de offercultus uitgebreid beschreven. Er bestaan verschillende offers:

Offers werden gebracht in de tabernakel (en later de tempel in Jeruzalem) of in een ander heiligdom.
De aanwijzingen in Leviticus zijn inclusief geformuleerd: iedereen mocht de gaven naar het heiligdom brengen, dus zowel mannen als vrouwen (zie Leviticus 12).
Binnen het heiligdom had de priester een functie bij het offeren. Het slachten van het dier gebeurde meestal door degene die het als offer aanbood. De priester stond bij het altaar. Hij bepaalde welke delen van het offer werden verbrand en welke niet.

In de Bijbel hebben de profeten vaak kritiek op een offerpraktijk die alleen uiterlijk vertoon is. Als iemand niet bereid is de wetten van God te respecteren, dan heeft het brengen van offers geen zin. Volgens Amos 5:24 wil God liever recht en rechtvaardigheid dan offers. En onder andere in Psalm 50:12 wordt de spot gedreven met de gedachte dat het offer voedsel is voor God.