Wat is een brandoffer?

Het brandoffer was het meest voorkomende offer. De naam ‘brandoffer‘ maakt duidelijk dat het hele dier werd verbrand en in rook opging. Het was een geschenk voor God met een heerlijke geur.
De regels voor dit offer zijn te vinden in Leviticus 1.

Een brandoffer was een vrijwillig offer. Het kon bedoeld zijn als verzoening van fouten. Maar brandoffers werden ook vaak gebracht zonder dat er een duidelijke reden was.
Het brandoffer kon door iedereen en overal gebracht worden. Maar nadat het volk van Israël Kanaän veroverd had, mochten er alleen nog brandoffers gebracht worden bij de ontmoetingstent, en later in de tempel.

Een brandoffer kon een rund, een schaap of een geit zijn. Het moest een mannelijk dier zijn, zonder gebreken. Er kon ook een vogel als brandoffer aangeboden worden.
Degene die het offer bracht, moest het dier naar het heiligdom brengen, en het daar slachten. De priester moest het bloed tegen de zijkanten van het altaar gieten. Daarna werden de kop van het dier, de stukken vlees, en het vet van de nieren verbrand. Dan waste de priester de poten en de ingewanden, en ten slotte werden ook die verbrand.