Feestdagen in de Bijbel

In het Oude Testament is op een paar plaatsen een overzicht te vinden van de feesten die gevierd moesten worden. Een deel van de feesten is geïnspireerd op de oude oogstkalender. Andere feesten komen voort uit het vieren of herdenken van belangrijke gebeurtenissen.

Overzichten van feestdagen in het Oude Testament zijn te vinden in:

De belangrijkste feesten die genoemd worden zijn:

Het Hebreeuws kent meerdere woorden voor ‘feest’. De belangrijkste zijn mo’ed en chag. Het eerste woord is vrij algemeen en wordt voor allerlei feesten gebruikt. Chag wordt vooral voor de drie grote jaarfeesten (Pesach, Wekenfeest en Loofhuttenfeest) gebruikt.

De drie grote jaarfeesten uit het Oude Testament zijn van oorsprong oogstfeesten. Deze feesten worden voor het eerst in Exodus 23:14-17 genoemd. Daar klinkt ook de oproep om tijdens die feesten voor de HEER te verschijnen. Nadat de tempel in Jeruzalem gebouwd was, werden deze feesten pelgrimsfeesten waarop iedereen naar de tempel reisde.

Op deze grote jaarfeesten gold er een verbod om te werken (zie ook sabbat). De feesten zijn nadrukkelijk niet alleen voor de Israëlieten, maar ook voor vreemdelingen.

De feestkalender van het Oude Testament heeft zich door de tijd heen dus steeds verder ontwikkeld. De kalender werd langzaamaan steeds omvangrijker en het theologische zwaartepunt verschoof. De tempel speelde hier een belangrijke rol in. Ook de datering werd exacter. Zo konden mensen in heel Israël de feesten tegelijkertijd vieren.

In het Nieuwe Testament staan geen regels over feesten, zoals in het Oude Testament. Wel worden belangrijke joodse feesten beschreven: Pesach, het Feest van het Ongedesemd brood, het Wekenfeest en het Loofhuttenfeest. 

Ook wordt er gesproken over het Inwijdingsfeest van de tempel.