Het huwelijk

Er staan weinig wetten over het huwelijk beschreven in de Bijbel. Maar het huwelijk speelt wel een grote rol in verhalen in het Oude Testament en in verhalen in het Nieuwe Testament.
De meeste culturen van het Oude Nabije Oosten gingen uit van een monogaam huwelijk. Wel bestonden er bijvrouwen.
Wetten en regels rondom echtscheiding komen wel voor in de Bijbel.

In het Oude Testament werd het huwelijk gezien als een onderdeel van het sociale en familiale systeem, met de familie en clan als kern van de samenleving. Een vrouw kwam door het huwelijk onder het gezag van haar man, waarbij door (de familie van) de man een bruidsprijs betaald werd.

De huwelijkswetgeving in het Oude Testament is volledig vanuit de man gedacht. Verder is zij beknopt, in vergelijking met die van omringende volken. Instemming van beide partijen was echter noodzakelijk.

Soms kozen individuen, zoals Esau, David, en Salomo, hun partners zonder familiale toestemming, wat kritiek opleverde wegens de risico's voor geloofsafval.

De belangrijkste doelstelling van het huwelijk was het voortbrengen van zonen, essentieel voor de oudedagsvoorziening en het voortbestaan van de familienaam. Monogamie was normaal, maar polygamie kwam voor, vooral als een eerste vrouw geen kinderen kon baren, waarbij een slavin als bijvrouw kon worden gegeven.

Overspel, gedefinieerd als een getrouwde vrouw die seks had met een andere man, werd streng bestraft om de vaderlijke zekerheid over de afstamming te waarborgen. Echtscheiding was mogelijk op initiatief van de man, waarna de vrouw terugkeerde naar haar familie.

De ongehuwde staat werd slechts gezien als voorbereiding op het huwelijk. Dit systeem benadrukte de centrale rol van het huwelijk binnen de sociale en religieuze orde van de oudtestamentische samenleving, met specifieke praktijken en wetten die de relaties en familiebanden structureerden.

In het Nieuwe Testament is het huwelijk net als in het Oude Testament patriarchaal (via de man) van aard: de man trouwt, de vrouw wordt getrouwd.

Wat in de tijd van het Nieuwe Testament de gemiddelde leeftijd was om te trouwen, is niet bekend. Waarschijnlijk zal het ongeveer zo geweest zijn als in de buurlanden, en waren jongens gemiddeld achttien jaar en meisjes 12,5 jaar als ze trouwden.

Er waren in de eerste eeuw na Christus ook mensen die niet wilden trouwen. Men verwachtte de spoedige komst van de messias en daarna zou er geen seksualiteit en huwelijk meer bestaan.
Bovendien bestonden er invloedrijke filosofische stromingen die negatief dachten over seksualiteit en daarom ook tegen het huwelijk waren.

Paulus spreekt ook een paar keer over het huwelijk. Hij vindt het voor christenen niet noodzakelijk om te trouwen (zie 1 Korintiërs 7).
Maar hij vindt ook dat mensen die getrouwd zijn, niet aan onthouding moeten doen. Door geen seks met de eigen partner te hebben, zouden mensen juist vatbaar worden voor zedeloosheid.

In het Nieuwe Testament wordt het huwelijk ook gebruikt als metafoor. Bijvoorbeeld in 2 Korintiërs 11:1-4. Daar wordt de gemeente van Korinte vergeleken met de bruid van Christus.