Wat is een echtscheiding in de Bijbel?

Echtscheiding is in de wereld van de Bijbel een legitiem gebruik. Een man kon zijn vrouw wegsturen als hij niet langer met haar getrouwd wilde zijn.

Een huwelijk werd in principe gezien als een verbond voor het leven. Daarom zijn er ook teksten in de Bijbel waar staat dat God het verafschuwt als een man zijn vrouw wegstuurt, zoals in Maleachi 2:16. Ook in het Nieuwe Testament staan teksten tegen scheiden, zoals van Paulus in 1 Korintiërs 7:10-16.

Een man die wilde scheiden, hoefde daar geen duidelijke reden voor te hebben. Hij kon zijn vrouw gewoon wegsturen. Een vrouw kon nooit het initiatief voor een scheiding nemen.
De man moest zijn vrouw wel een scheidingsbrief meegeven. Op die manier kon zij niet beschuldigd worden van overspel als ze opnieuw wilde trouwen (zie Deuteronomium 24:1-4). Gescheiden partners mochten niet opnieuw met elkaar trouwen.
De vrouw keerde terug naar het huis van haar vader tot ze opnieuw zou trouwen.

Er gold in het Oude Testament één uitzondering op de mogelijkheid om te scheiden. Als een man in het oude Israël een meisje er ten onrechte van beschuldigde dat zij geen maagd meer was toen ze trouwden, dan mocht hij nooit van haar scheiden (Deuteronomium 22:13-19).
Volgens Paulus was scheiding alleen toegestaan als een ongelovige partner wilde scheiden.