De draak in de Bijbel

Het Oude Testament bevat verschillende teksten over een strijd tijdens de schepping tussen God en een draak. Ook in het Nieuwe Testament komen draakachtige wezens voor.

Teksten als Job 3:8, Psalm 74:14 en Jesaja 27:1 verwijzen naar Gods overwinning op een monsterachtig wezen, die plaatsvindt tijdens de schepping. Deze draak is in de mythologie het symbool van antigoddelijke krachten, zoals de chaos, de onbedwingbare zee (oervloed) of het kwaad. Hij wordt met verschillende namen aangeduid, onder andere met Leviatan, Rahab, Behemot en Jam (‘zee’).

In sommige bijbelteksten is de draak geen mythologisch beeld meer, maar heeft hij een historische betekenis gekregen. Daar verwijst de draak naar aardse machten die vijanden zijn van God. Zo is met het monster Rahab in Jesaja 30:7 en Psalm 87:4 het machtige rijk Egypte bedoeld.

In eschatologische teksten bestaat het idee dat de strijd tussen God en de draak herhaald zal worden aan het einde van de tijd, vóór het begin van de nieuwe schepping. We vinden dat terug in bijvoorbeeld Jesaja 27:1 en Daniël 7. Ook in het boek Openbaring komen verschillende draakachtige wezens voor (zie bijvoorbeeld Openbaring 12-13). Ze zijn symbool van het kwaad dat door God overwonnen zal worden. In Openbaring 20:2 wordt de draak gelijkgesteld met de slang in het paradijs en geïdentificeerd als Satan.

In de Ugaritische mythologie bestaat een parallel verhaal. Daarin verslaat de god Baäl de draak Jam, die symbool staat voor de zee. Ook andere volken kenden zulke mythen.