Belastingen in het Nieuwe Testament

In het Nieuwe Testament worden twee soorten belasting genoemd:

De hoogte van de tempelbelasting was een dubbeldrachme (of: didrachme) per persoon per jaar. Dat was hetzelfde als 2 denarie. De tempelbelasting werd gebruikt voor het onderhoud van de tempel, en het betalen van alle offers die door de priesters gebracht werden.

De andere vorm van belasting die genoemd wordt in het Nieuwe Testament, is de belasting aan de keizer. De hoogte van deze belasting is niet bekend.
Er was een verschil tussen Romeinse burgers en inwoners die geen-Romeins burger waren. De eerste groep hoefde bepaalde soorten belasting niet te betalen.