En de Bijbel zegt: shine!

Er gaat geen halfuur voorbij of ik zie een reclamespotje. Voor haar- en huidproducten, voor medicatie, maandverband, parfum, kledij en noem het maar op, alles wordt in kortfilms aangeprezen. Altijd met dezelfde formule: centraal staat een persoon die straalt. En dat werkt, want shinen willen we toch allemaal?

Je kunt je wel afvragen of het Bijbels is, al dat shinen. Van grote opsmuk houdt Gods Woord niet, maar stralen … blijkt bij nadere lezing toch één van onze grote opdrachten! In de Bergrede pent Matteüs Jezus’ woorden neer:

Wat de Bijbel wil verkopen is het ontzag voor God. Steeds weer gaat het daarover: dat God eer wordt bewezen.

Ook in het verhaal van Daniël en/in de leeuwenkuil staat het shinen centraal, evenals het ontzag voor God. Daniël schittert in zijn carrière. Hij is één van de drie rijksoversten en doet zijn werk zo verbluffend goed dat koning Darius hem over heel het rijk wil aanstellen, zoals destijds Jozef onderkoning van de farao was. Dat leidt tot een pittige rivaliteit, die uiteindelijk tot gevolg heeft dat Daniël voor de leeuwen wordt geworpen. Natuurlijk heeft men niet zijn voorbeeldige werkhouding als bewijs van zijn slecht karakter kunnen inbrengen, maar wel het feit dat hij zijn God trouw blijft aanbidden, ook tegen koninklijk bevel in.

Daniël schittert dus ook in geloof; zijn geloof is zo sterk dat het leeuwenmuilen dichtklapt en het raakt koning Darius zo diep dat er een nieuw bevel wordt uitgevaardigd:

Daniël en Jozef zijn voorbeelden van grote gelovigen, maar ook van mensen die zich volledig inzetten voor hun werk, wat het ook was. Ik stel me zo voor dat Jozef bij Potifar begint met het poetsen van toiletten, het opkuisen van dierenmest … Wellicht deed hij daarvoor zijn uiterste best en klom hij dan hoger. Ook toen hij in de gevangenis zat, zal hij niet begonnen zijn als overste. Echte excellentie excelleert in het dienen, in welke taak dan ook. En hierin is de zegen van de Heer verzekerd.

Vorige week lag het kerkdomein besneeuwd. Het is niet mijn gewoonte als predikant om sneeuw te ruimen, maar ik deed het toch maar. En ik besloot niet gewoon een weggetje vrij te maken, maar alle paden proper. In mijn achterhoofd:

En ik schitterde in mijn job als sneeuwruimer en de zegen van de Heer lachte mij toe op de gezichten van enkele fietsers die voorbijreden, daarbij ook even een blik op de kerk wierpen en misschien bedachten dat christenen nog niet zulke slechte mensen zijn en dat hun God wel goede inspiratie geeft …

Wat als wij zelf in alles wat we doen een wandelende reclameboodschap zouden zijn, voor Hem die onze eer verdient?

Katelijne Depoortere, predikant De Olijftak Brasschaat