Erasmus' uitgave van het Nieuwe Testament

Luther gebruikte voor zijn vertaling van het Nieuwe Testament de uitgave van de Griekse brontekst van Erasmus.

Luthers vertaling van de Bijbel was in zekere zin voorbereid door de humanisten. Zij gingen terug naar de bronnen – ook naar de bijbelse bronnen: het Hebreeuwse Oude Testament en het Griekse Nieuwe Testament. Dat betekende dat geleerden allerlei teksten in hun oorspronkelijke vorm gingen uitgeven.

Ook Erasmus ging terug naar de brontekst. Hij gaf in 1516 het Nieuwe Testament in het Grieks uit; daardoor raakte dit deel van de Bijbel in zijn oorspronkelijke taal weer bekend. Hij maakte ook een Latijnse vertaling van de Griekse tekst. Dat veroorzaakte een schok: voor het eerst werd het gezag van de Vulgata aangetast.
De vertaling van Erasmus werd de meest verbreide Latijnse bijbelvertaling na de Vulgata.