De functie van een slinger

De slinger was een wapen waarmee een steen naar de tegenstander gegooid kon worden. Herders hadden vaak ook een slinger bij zich om hun kudde tegen wilde dieren te verdedigen.
Een slinger bestond uit een rechthoekig of ovalen stuk leer of geweven stof dat aan twee touwen was vastgemaakt.

De slingeraar hield de uiteinden van de touwen in één hand vast. Hij legde een gladde ronde steen in de slinger en zwaaide hem dan hard rond om snelheid te maken. Als hij één van de uiteinden van de slinger losliet, werd de steen met grote snelheid naar voren geslingerd.

Als munitie werden slingerstenen of slingerkogels gebruikt. Die hadden een doorsnede van 6 cm of meer. Het waren meestal stenen, maar vanaf de hellenistische tijd kennen we ook bronzen kogels. Archeologen hebben veel slingerstenen gevonden bij de stad Lachis, die in 701 voor Christus door de Assyriërs is belegerd en veroverd.

Het verhaal van David en Goliat in 1 Samuel 17 is het bekendste verhaal waarin een slinger gebruikt wordt. Hier gaat het om een gevecht van man tegen man. Maar slingers werden ook als wapens in het leger gebruikt. Volgens Rechters 20:16 was de stam Benjamin beroemd om zijn linkshandige slingeraars.