Jeruzalem in de tijd van het Nieuwe Testament

Na de slag bij Paneas in 200 voor Christus werden de Seleuciden de baas in Jeruzalem. Dit zorgde voor grote problemen. De Syrische koningen voerden namelijk steeds oorlog tegen Rome, en daarvoor hadden ze veel geld voor nodig. Daarom wilden ze de schatten uit de tempel hebben. De bevolking van de stad was ook verdeeld. De belangrijke burgers wilden graag dat Jeruzalem steeds meer op een Griekse stad ging lijken. Maar de meeste andere inwoners van de stad wilden zich aan de Joodse wetten blijven houden. De ruzie liep hoog op. In 167 voor Christus greep koning Antiochus IV Epifanes in. Hij veranderde de tempel van God in een heidense tempel ter ere van Zeus Olympios. De Joodse burgers kwamen hiertegen in opstand. Het lukte hun leider, Judas de Makkabeeër, om Jeruzalem te veroveren en de tempel weer aan God te wijden. Tijdens de oorlog tussen de Syrische koningen en de Makkabeeën werden de muren van Jeruzalem een aantal keer verwoest en weer opgebouwd. De opvolgers van de Makkabeeën, de Hasmoneeën, slaagden erin Juda weer onafhankelijk te maken en de muren van Jeruzalem te herstellen. Zij hebben verschillende grote bouwwerken in Jeruzalem gebouwd, waardoor de stad er weer koninklijk uit begon te zien.

Maar de koning die er echt voor gezorgd heeft dat Jeruzalem weer een indrukwekkende stad werd en dat het weer goed ging met Juda, was Herodes de Grote (37-4 voor Christus). Hij zorgde ervoor dat er allerlei nieuwe gebouwen in de stad kwamen. Eerst liet hij de burcht Antonia bouwen, en een nieuw paleis met drie hoge torens. Maar het belangrijkste is dat hij de tempel heeft herbouwd. Dankzij hem werd het een groot gebouw met voorhoven, zuilengalerijen en trappen. Verder heeft Herodes de Grote bijvoorbeeld ook nog een theater laten bouwen. Ook na zijn dood werd nog verder gebouwd aan zijn plannen voor de stad. Dat Jeruzalem in de tijd van het Nieuwe Testament weer een belangrijke en rijke stad was, hadden de inwoners dus aan Herodes de Grote te danken.