De taken van een hogepriester

De hogepriester had de leiding over de priesters, en hij had een aantal specifieke taken. In het Oude Testament had hij vooral religieuze macht. In de tijd van het Nieuwe Testament werd die macht ook politiek.

De hogepriester had een aantal belangrijke taken:

Na de Babylonische ballingschap (587-539 voor Christus) kreeg de hogepriester ook politieke macht. De Perzen die toen de macht hadden, beschouwden de hogepriester ook als politiek heerser. Ook na het rijk van de Perzen werd de hogepriester als de hoogste gezagsdrager gezien. Vanaf deze tijd was de hogepriester echter niet langer automatisch een Leviet.
Verschillende Joodse groeperingen maakten dus voortdurend ruzie over het ambt. In 152 voor Christus namen de Makkabeeën het ambt over.
In de tijd van het Nieuwe Testament was de hogepriester ook de leider van het Sanhedrin.

Herodes de Grote (40-4 voor Christus) schafte de erfelijkheid van het hogepriesterambt volledig af. De Romeinen eisten het recht op om zelf hogepriesters te benoemen en af te zetten. Na de verwoesting van de tempel door de Romeinen in 70 na Christus verloor de functie van hogepriester alle inhoud en betekenis.