Dag 13 – Hij die de storm tot zwijgen brengt

₁‘Loof de HEER, want Hij is goed,

eeuwig duurt zijn trouw.’

₂Zo spreken zij die door de HEER zijn verlost,

door Hem verlost uit de greep van de vijand,

₃bijeengebracht uit alle landen,

uit het oosten en het westen,

uit het noorden en het zuiden.

₄Soms doolden zij door de woestijn,

maar een weg in de wildernis,

een stad, een woonplaats vonden ze niet.

₅Ze kregen honger en dorst

en kwijnden van uitputting weg.

₆Ze riepen in hun angst tot de HEER –

Hij heeft hen bevrijd uit vele gevaren,

₇Hij wees hun de rechte weg,

de weg naar een stad, een woonplaats.

₈Laten zij de HEER loven om zijn trouw,

om zijn wonderen aan mensen verricht:

₉wie dorst had, gaf Hij te drinken,

wie honger had, volop te eten.

₁₀Soms zaten zij in het diepste duister

als slaven met ijzeren boeien,

₁₁want ze hadden zich tegen Gods woorden verzet,

de raad van de Allerhoogste verworpen,

₁₂Hij liet hen buigen onder een zware last,

ze vielen, en er was niemand die hielp.

₁₃Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER –

Hij heeft hen gered uit vele gevaren,

₁₄haalde hen weg uit het diepste duister

en brak hun boeien aan stukken.

₁₅Laten zij de HEER loven om zijn trouw,

om zijn wonderen aan mensen verricht:

₁₆bronzen deuren heeft Hij verbrijzeld,

ijzeren grendels verbroken.

₁₇Soms leefden zij als dwazen,

gingen gebukt onder de last van hun zonden,

₁₈ze gruwden van elk voedsel

en waren de poorten van de dood nabij.

₁₉Ze schreeuwden in hun angst tot de HEER –

Hij heeft hen gered uit vele gevaren,

₂₀Hij zond zijn woord en genas hen,

ontrukte hen aan het graf.

₂₁Laten zij de HEER loven om zijn trouw,

om zijn wonderen aan mensen verricht,

₂₂laten zij Hem dankoffers brengen,

juichend zijn daden bezingen.

₂₃Soms daalden zij af naar zee,

gingen scheep en bevoeren het wijde water,

₂₄ze zagen de daden van de HEER,

zijn wonderen op de oceaan.

₂₅Hij sprak en ontketende storm,

hoog zweepte Hij de golven op.

₂₆Zij stegen tot aan de hemel, vielen neer in de diepte,

hun maag keerde om van ellende,

₂₇ze tolden en tuimelden als dronkaards,

alle kennis baatte hun niets.

₂₈Ze riepen in hun angst tot de HEER –

Hij leidde hen weg uit vele gevaren,

₂₉Hij bracht de storm tot zwijgen,

de golven gingen liggen.

₃₀Het verheugde hen dat de zee tot rust kwam,

Hij bracht hen naar hun veilige haven.

₃₁Laten zij de HEER loven om zijn trouw,

om zijn wonderen aan mensen verricht,

₃₂Hem hoog verheffen als het volk bijeen is,

Hem loven in de kring van de oudsten.