Dag 29 / Job 6-7, Spr. 20

₂‘Weeg mijn verdriet en mijn boosheid,

leg mijn lijden erbij in de weegschaal:

₃zwaarder is het dan het zand bij de zee.

Daarom waren mijn woorden zo roekeloos.

₄De pijlen van de Ontzagwekkende steken in mij,

mijn geest wordt door hun gif vergiftigd.

Voor mij staat de slagorde van Gods verschrikkingen.

₅Balkt een ezel bij het zien van mals gras,

loeit een os bij zijn voederbak?

₆Eet men flauwe spijzen zonder zout,

zit er smaak aan het wit van een ei?

₇Ik keer mij af van zulk voedsel,

het is weerzinwekkend.

₈Laat toch gebeuren waar ik om vraag,

laat God mijn hoop verwerkelijken.

₉Wilde Hij mij maar verpletteren,

zijn hand terugtrekken, mijn levensdraad afsnijden.

₁₀Dat zou een troost voor mij zijn,

ik zou opspringen, ondanks de pijn die Hij mij niet bespaart,

ik heb de woorden van de Heilige nooit verloochend.

₁₁Ik heb geen kracht meer om te wachten.

Met welk doel zou ik alles verdragen?

₁₂Is mijn kracht de kracht van stenen?

Is mijn lichaam hard als brons?

₁₃Vind ik nog ergens hulp?

Kan iets mij nog uitkomst bieden?

₁₄Wie zich bekommert om een vriend in nood

toont zijn eerbied voor de Ontzagwekkende.

₁₅Maar mijn vrienden zijn onbetrouwbaar,

als beken die voorbijstromen,

₁₆troebel onder het ijs,

donker in de sneeuw.

₁₇’s Zomers slinken ze en zijn niet meer te horen,

ze verdampen in de hitte en zijn onvindbaar.

₁₈Kronkelend door de woestenij

eindigen ze in het niets en gaan verloren.

₁₉Karavanen van Tema speuren naar hun loop,

reizigers uit Seba rekenen op hun water.

₂₀Maar hun vertrouwen wordt beschaamd,

daar aangekomen zien ze zich bedrogen.

₂₁Welnu, zo zijn jullie ook geworden,

jullie zien mijn rampspoed en angst is jullie antwoord.

₂₂Heb ik jullie soms gevraagd: “Geef me iets”?

Of: “Betaal voor mij met jullie geld”?

₂₃Of: “Bevrijd me uit vijandelijke hand,

verlos me uit de macht van tirannen”?

₂₄Als ik iets misdaan heb, vertel het dan.

Leg het me uit, ik zal wel zwijgen.

₂₅Oprechte woorden sterken,

maar jullie verwijten – wat tonen die aan?

₂₆Nemen jullie me mijn woorden kwalijk?

Is mijn vertwijfeld spreken voor jullie niets dan wind?

₂₇Een weeskind zouden jullie nog verdobbelen,

jullie zouden zelfs je eigen vriend verkopen!

₂₈Keer mij je gezicht toe en luister.

Ik zal tegen jullie toch niet liegen?

₂₉Bezin je, laat geen onrecht gebeuren.

Bezin je, nog altijd sta ik in mijn recht.

₃₀Ligt er kwaad op mijn tong?

Ken ik de smaak van rampspoed niet?

₁Is het aardse leven van de mens geen slavendienst,

brengt hij zijn dagen niet door als een dagloner?

₂Als een slaaf smacht hij naar schaduw,

als een dagloner wacht hij op zijn loon.

₃Maanden van leegte heb ik ervaren,

nachtenlang werd ik door ellende overmand.

₄Als ik ga slapen, vraag ik: “Wanneer sta ik weer op?”

Maar de avond duurt en duurt

en onrust vervult me tot de dageraad.

₅Mijn lichaam is met wormen en korsten bedekt,

mijn huid verschilfert en laat los.

₆Mijn dagen gaan sneller dan een weversspoel,

ze haasten zich naar een einde zonder hoop.

₇Bedenk, o God: in een zucht is mijn leven voorbij,

nooit weer zal mijn blik het goede aanschouwen.

₈Het oog dat op mij is gericht, zal niets zien:

U kijkt naar mij, maar ik zal er niet zijn.

₉Zoals wolken verwaaien en verdwijnen,

zo daalt de mens voorgoed af in het dodenrijk.

₁₀Naar zijn huis keert hij niet terug

en zijn woonplaats zal hem niet meer kennen.

₁₁Maar ik zal mijn mond niet houden,

zo beklemd als mijn hart is, zal ik spreken,

zo bitter als mijn ziel is, zal ik klagen.

₁₂Ben ik de zee of het zeemonster?

Moet U mij daarom bewaken?

₁₃Want als ik zeg: “In mijn bed vind ik troost,

de slaap zal mijn verdriet verzachten,”

₁₄dan schrikt U mij met dromen op,

en de beelden die ik zie, jagen me angst aan.

₁₅Liever zou ik gewurgd worden en sterven

dan in dit lichaam blijven.

₁₆Ik kan niet meer, ik zal niet eeuwig leven;

laat mij toch met rust, mijn dagen zijn al vluchtig.

₁₇Waarom acht U de mens zo hoog?

Waarom krijgt hij al die aandacht van U?

₁₈Elke ochtend dringt U zich aan hem op,

U onderzoekt hem, elk ogenblik opnieuw.

₁₉Wanneer wendt U uw blik eens af,

wanneer gunt U mij even rust, zodat ik kan slikken?

₂₀Heb ik gezondigd?

Heb ik U iets misdaan, bespieder van de mens?

Waarom hebt U mij tot mikpunt gekozen?

Ik ben mezelf al tot last.

₂₁Waarom vergeeft U mijn misstappen niet,

waarom gaat U niet voorbij aan mijn schuld?

Weldra zal ik tot stof zijn vergaan,

U zult naar me zoeken, maar ik zal er niet zijn.’

₁Van wijn word je een spotter, van bier een braller,

wie zich bedrinkt, verliest zijn verstand.

₂Als het brullen van een leeuw, zo zijn de dreigementen van een koning,

wie ze in de wind slaat, brengt zijn leven in gevaar.

₃Het strekt een mens tot eer om ruzie te vermijden,

een dwaas stort zich in een woordenstrijd.

₄Een luiaard ploegt niet in de herfst,

en vraagt zich in de zomer af waarom hij niet kan oogsten.

₅Wat omgaat in een mensenhart is als diep verborgen water,

iemand met inzicht brengt het naar boven.

₆Velen roemen hun eigen trouw,

maar wie vindt een mens die werkelijk betrouwbaar is?

₇Wie rechtvaardig is, leidt een onberispelijk leven,

zijn nageslacht zal gelukkig zijn.

₈Als het recht de troon van een koning schraagt,

verjaagt hij met zijn blik elke boosdoener.

₉Wie zou kunnen zeggen: ‘Ik heb mijn hart gezuiverd,

ik ben vrij van zonden’?

₁₀Twee gewichten om te wegen, twee maten om te meten,

beide zijn de HEER een gruwel.

₁₁Reeds een kind laat zich kennen door zijn daden,

door wat het doet, zie je of het eerlijk en oprecht is.

₁₂Een oor dat hoort, een oog dat ziet,

de HEER heeft beide gemaakt.

₁₃Slaap niet al te graag, dan word je niet arm,

sta vroeg op, dan heb je genoeg te eten.

₁₄‘Niets waard! Niets waard!’ zegt de koper,

maar als hij weggaat, wrijft hij zich in de handen.

₁₅Goud en edelstenen zijn er genoeg,

maar wijze woorden zijn een zeldzaamheid.

₁₆Als iemand borg wil staan voor een vreemde,

kun je gerust zijn mantel nemen

en die verpanden aan een andere vreemdeling.

₁₇Gestolen voedsel smaakt aanvankelijk goed,

maar later lijkt je mond gevuld met kiezels.

₁₈Overleg doet plannen slagen;

voer een oorlog met beleid.

₁₉Bij een roddelaar is een geheim niet veilig,

laat je niet in met een loslippig mens.

₂₀Als je je vader en moeder vervloekt,

wordt je levenslicht gedoofd in de diepste duisternis.

₂₁Rijkdom die in korte tijd verworven is,

brengt geen zegen voor later.

₂₂Zeg niet: ‘Ik zal dat kwaad vergelden,’

wacht op de HEER, Hij zal je helpen.

₂₃Twee gewichten om te wegen, het is de HEER een gruwel,

een valse weegschaal is een slechte zaak.

₂₄De weg van een mens wordt bepaald door de HEER,

wie weet zelf welke richting hij gaat?

₂₅Wie ondoordacht een gelofte aflegt

en zich pas later afvraagt of hij haar kan houden,

zet een valstrik voor zichzelf.

₂₆Voor een wijze koning zijn goddelozen als kaf,

hij scheidt ze van het koren en verplettert ze.

₂₇Het licht van de HEER beschijnt de geest van de mens,

het dringt door tot in zijn diepste gedachten.

₂₈Liefde en trouw beschermen de koning,

liefde schraagt zijn troon.

₂₉De pracht van jonge mensen is hun kracht,

de sier van oude mensen is hun grijze haar.

₃₀Bloedige striemen doen het kwaad verdwijnen,

slagen zuiveren het innerlijk.