Met Jezus in de storm

‘Geloven jullie nog steeds niet?’ Het is makkelijk om die reactie van Jezus als uitnodiging te zien om op de bange leerlingen in de boot neer te kijken. Hoe kunnen ze zich nou nog steeds afvragen wie Jezus is? Het helpt als we begrijpen dat de positie van de leerlingen heel anders was dan de onze. Wij hebben een kans gehad om Marcus 1:1 te lezen, waar Jezus wordt voorgesteld als Zoon van God.

We hebben het Johannes-evangelie tot onze beschikking, waar de nauwe band tussen Jezus en God de Vader nog veel verder is uitgewerkt. We kennen het verhaal van Jezus’ dood, opstanding en hemelvaart. Maar deze leerlingen leren Jezus nog maar net kennen. Vers 41 suggereert dat ze er na afloop van hun avontuur een stevige discussie over hadden.

Hoe ging het verhaal ook alweer precies? Jezus en zijn leerlingen varen over het meer dat ze goed kennen. De onverwachte storm brengt het leven van de leerlingen in gevaar, maar terwijl zij zwoegen en vechten met de wind, krijgt Jezus het voor elkaar om te slapen. Hoe dat kan, legt de schrijver niet uit. In elk geval raken de leerlingen in paniek en de manier waarop ze Jezus aanspreken is dan ook niet erg beleefd.

Toch wenden ze zich tot Hem, de slapende aanwezige, omdat ze weten dat Hij (en alleen Hij) een oplossing voor de situatie heeft. Jezus neemt hun nood serieus. Hij spreekt de storm en de golven toe alsof het menselijke personen zijn, en zij gehoorzamen Hem onmiddellijk.

Vers 41 vertelt dat de leerlingen, als resultaat van dit wonder, bang worden voor Jezus zoals ze eerst de storm vreesden. Is dat een vreemde reactie? Nee, niet echt: ze tonen het nodige respect voor Jezus. Een dergelijke reactie zien we ook in Marcus 5:15, 6:50, 9:6 en 16:6. De leerlingen hebben misschien Psalm 107 in gedachten, de psalm die spreekt over Gods macht over de schepping. De persoon bij hen in de boot zou God kunnen zijn; en God zien kon volgens de Joodse overtuiging de dood betekenen (Exodus 33:20).

De vraag van vers 41, ‘Wie is Hij toch?’, wordt voor ons beantwoord in Marcus 1:1, maar ook door Psalm 107:

Ook verschillende passages in Job (26:11-12 en 38:8-11) vertellen ons dat degene die de zee tot rust brengt, God is. Jezus is God! En Psalm 107 blijkt een messiaans aspect te hebben.

Dit is een geweldig verhaal, maar het kan wel ver van ons af staan. Voor velen van ons zijn wonderverhalen moeilijk omdat we zo weinig wonderen om ons heen zien. We kennen allen voorbeelden van mensen die hebben geleden en soms veel te jong zijn gestorven, ondanks onze gebeden. En tot op de dag van vandaag lijden vervolgde christenen in allerlei landen, en dat komt zeker niet door een gebrek aan geloof of gebeden.

In feite zien we hetzelfde ook al in de tijd van de Bijbel: Paulus moest veel lijden ondergaan, (zie 2 Korintiërs 12). Stefanus en Jacobus werden om hun geloof gedood, en volgens latere verhalen stierven de meeste apostelen als martelaars.

Wij kunnen alleen maar concluderen dat het christelijk geloof, het geloof in Jezus, niet garandeert dat wij veilig zullen zijn voor onheil. Maar het betekent wel dat we veilig zijn bij Jezus. Daarom houdt het geloof niet in dat wij Jezus volgen om er beter van te worden, niet als een levensverzekering, niet om aan de hel te ontsnappen, maar omdat we Hem liefhebben en bewonderen. Geloof is onszelf aan Hem toevertrouwen.

Als we in de problemen zitten, is angst menselijk, natuurlijk. Daarom is angst het wapen van dictators van alle tijden. Maar wij kunnen onze angst overwinnen door naar Jezus te kijken op zijn liefde te vertrouwen! Immers: ‘De liefde laat geen ruimte voor angst’ (1 Johannes 4:18).

Dr. Pieter J. Lalleman is schrijver, nieuwtestamenticus en predikant van de Baptistengemeente in Knaphill, Surrey, Groot-Brittannië.