De heilige Geest in onheilige mensen?
Door Immanuel Boie, zandkunstenaar
Zoals ik met m’n handen in het zand van simpele korreltjes iets moois maak, heeft ooit God met simpele zandkorreltjes ook mooie dingen gemaakt. Het grote verschil is dat Hij er leven in kan blazen en ik niet.
Niemand is perfect
God is volgens de Bijbel de Schepper van hemel en aarde, van een onmetelijk heelal, waar we het eind nog niet van ontdekt hebben, ook al zijn we negen miljard lichtjaar ver geraakt.
En die oneindig grote God wil zijn adem in ons, kleine mensjes blazen? Hoe dan? Moet dat dan niet zichtbaar worden in de levenswandel van de mensen? Zou daar ook niet iets van heiligheid vanuit moeten gaan?
Zoveel heiligheid valt er niet te bewonderen bij christenen, als je de reguliere media moet geloven. Maar ook niet als je in je eigen binnenste kijkt. Stel dat je binnenste openbaar op Facebook zou verschijnen? Niet alléén wat je graag deelt?! Help!
Niemand is perfect. Nóg niet. In Jezus’ tijd trouwens ook niet. Jezus had veel volgelingen, en Hij was niet mals tegen hen. Hij gooide geen zand over hun tekortkomingen, maar haalde het zand uit het raderwerk. Maakte van binnenuit ‘schoon’.
En toch geloofden de discipelen dat ze samen met hun rabbi in het zand gebeten hadden…
Begeesterd
Tot die pinksterdag: de discipelen hapten naar Adem, er waaide een nieuwe Wind, er klonk vurig gejuich, ze brandden van verlangen, ze kregen vleugels …
Ze spraken iedereen aan in zijn eigen taal
Veel van Jezus’ volgelingen zijn in de eerste eeuw vermoord. Onthoofd, de arena ingestuurd, gestenigd, gekruisigd, de één al gruwelijker dan de andere.
Als je wéét dat je zo kunt eindigen, maar je bent niet 100% ‘begeesterd’ … dan laat je het toch zover niet komen?
Eén van die mannen heette Simon. Ja, die ene die, toen Jezus veroordeeld werd, deed alsof hij Hem niet kende
Rots of zand
En ik? Ik leef in een maatschappij waar ik mag zijn wie ik ben. Ik mag geloven wat ik wil. Ik mag er zelfs voor kiezen om me zand in de ogen te laten strooien. Om mijn kop in het zand te steken. Om de Geest in mij in slaap te wiegen …
Tot ik in een kerkdienst wakker geschud wordt. Een ‘vervolgde christen’ getuigt van ‘de mooiste dag in zijn leven’, de dag dat hij in elkaar geslagen werd omdat hij aan het prediken was op straat. Die bewering lijkt als droog zand aan elkaar te hangen.
Maar terwijl ik in de waan leef mijn huisje-boompje-beestje op de rots gebouwd te hebben, voel ik toch de grond onder me wegzinken.
Zand-evangelie
Waar is het vuur van m’n jeugd gebleven? Als jongere keek ik enorm op naar een bende alternatievelingen die onder de naam No Longer Music een evangeliserende rockopera opvoerden. Ik had ze op het Flevofestival, te midden van ‘fijne christenen’ leren kennen. Hun waanzinnige, soms bijna creepy show, met crazy special effects, die eindigt met ‘Jesus in your face’ brachten ze een dag later met evenveel passie voor junks en punks. En dat doen ze nog steeds.
De vervolgde christen steekt mij een hart onder de pinnenriem. Hij brengt me terug bij de passie van toen. Als ik een roeping heb voor rockers en metalmannen, moet ik me door niks of niemand laten tegenhouden.
Het ergste wat er kan gebeuren is misschien nog dat ze een glas bier over mijn zand gooien. En zo ga ik met enkele vrienden biddend naar de Ahoy op een beurs met duizenden tattoofreaks en teken ik het evangelie in mijn Sand, Rock and Metalpassion.
De Geest leidt ons ertoe om dingen te doen die niet uit onszelf komen, maar wel op een manier die ons eigen is. Bij mij is dat: Gods licht laten schijnen, tussen mijn zandkorreltjes door.
De Geest der waarheid leidt ons ertoe om als kinderen van de Allerhoogste te leven: bij Papa op schoot te komen in plaats van op audiëntie bij de Koning.
Welke gave geeft de Geest jou? Maak eens een wandelingetje met Hem, of liever: trek een leven lang met Hem op. Heilig zal je leven daardoor misschien nog steeds niet altijd zijn, maar ‘geheiligd’ zonder twijfel!
Immanuel Boie
Zandkunstenaar, (hard)rocker en muziekleraar. Kijk ook eens op zandkunst.be
