Uitverkiezing in het Nieuwe Testament

Het begrip 'uitverkiezing' komt in het Nieuwe Testament op twee manieren ter sprake:

In het Nieuwe Testament is de gedachte van de uitverkiezing van de ‘dienaar van de HEER’ (bijvoorbeeld Jesaja 49:6) op Jezus toegepast: hij is ‘de messias van God, zijn uitverkorene’ (Lucas 23:35), ‘de levende steen die door de mensen werd afgekeurd maar door God werd uitgekozen’ (1 Petrus 2:4).

In de theologie van Paulus zijn het de gelovigen die ‘uitgekozen’ zijn (1 Tessalonicenzen 1:4). Daaruit kon worden afgeleid dat de ongelovigen ‘verworpen’ zijn en dus ‘verloren gaan’, op basis hiervan is later in de christelijke kerk de leer van de predestinatie of voorbeschikking ontwikkeld, een leer die tot veel verdeeldheid heeft geleid.