Wie was Zerubbabel in de Bijbel?

Zerubbabel is gouverneur van de Perzische provincie Juda. In 520 voor Christus keert hij samen met een groep Judese ballingen terug uit Babylonië naar Jeruzalem.

De naam Zerubbabel betekent: nakomeling uit Babel. De naam komt vooral voor in bijbelboeken die gaan over de terugkeer uit Babylonië naar Juda.
Zerubbabel is de zoon van Sealtiël (Ezra 3:2). Volgens 1 Kronieken 3:15-19 is hij een nakomeling van de voorlaatste koning van Juda, Jojachin (ook wel Jechonja genoemd en had hij zeven zonen en een dochter, die Selomit heette.
In het Nieuwe Testament wordt Zerubbabel genoemd als een van de voorouders van Jezus (Matteüs 1:12-13; Lucas 3:27)

Rond 520 voor Christus keerde een groep Judeeërs onder leiding van Zerubbabel vanuit Babylonië terug naar Jeruzalem (Ezra 2:1-2; Nehemia 7:6-7). Tot deze groep hoorden waarschijnlijk ook de profeten Haggai en Zacharia.
De Perzische koning Darius I geeft hun de opdracht om de tempel in Jeruzalem weer op te bouwen (volgens Ezra 1:1-3 in navolging van koning Cyrus II). Ook geeft hij de voorwerpen terug die koning Nebukadnessar uit de tempel in Jeruzalem had meegenomen.

Zerubbabel heeft samen met de hogepriester Jozua (ook wel Jesua genoemd) de leiding over de bouw van de nieuwe tempel. Ze zien erop toe dat de tempel gebouwd wordt volgens de voorschriften van Mozes. Ook zorgen ze ervoor dat de Joodse feesten weer gevierd worden.

De aansporingen van de profeten Haggai en Zacharia zijn belangrijk om de bouw van de tempel te voltooien. De plaatselijke bevolking wil graag helpen met de bouw van de tempel, maar dat staan Zerubbabel en Jozua niet toe (Ezra 4:1-3).

Volgens Ezra 3:4-5 proberen de mensen die al in het land woonden, de herbouw van de tempel te stoppen door een brief aan de koning te schrijven. Uiteindelijk is de tweede tempel klaar rond het jaar 515 voor Christus.