Wie was Elia in de Bijbel?

Elia was een profeet in het noordelijke koninkrijk Israël in de tijd van koning Achab en zijn zoon Achazja. Elia wilde dat de mensen de God van Israël vereerden, en niet Baäl, de god van de vruchtbaarheid.

De naam Elia betekent: De Heer is God. Elia kwam uit Tisbe. Dat ligt in het gebied Gilead, aan de overkant van de Jordaan.

Elia krijgt van God de opdracht om naar koning Achab te gaan. Hij moet hem vertellen dat het drie jaar niet zal regenen. Tijdens die drie jaar verstopt Elia zich bij een weduwe in Sarefat, in de buurt van Sidon. Dat is het gebied waar Izebel, de vrouw van Achab, vandaan komt. In Sarefat zorgt Elia er op een wonderlijke manier voor dat ze steeds genoeg te eten hebben. Ook maakt hij de gestorven zoon van de weduwe weer levend.
Na drie jaar komt Elia weer terug bij Achab. Hij vraagt de koning om een wedstrijd te organiseren tussen de profeten van Baäl en hemzelf. Ze moeten allebei een altaar bouwen met een offer voor hun god. De god die met vuur uit de hemel het offer aansteekt, is een echte god. Met het offer voor Baäl gebeurt niets, maar de God van Israël steekt het offer van Elia aan. Daarna geeft Elia de opdracht om alle profeten van Baäl te doden.

Als Izebel hoort wat er gebeurd is, dreigt ze Elia te doden (1 Koningen 19:1-2). Daarom vlucht hij de woestijn in, naar de berg Horeb. Daar heeft Elia een bijzondere ontmoeting met God. Ook krijgt hij van God de opdracht om Elisa als zijn opvolger aan te wijzen.

In 2 Koningen 2 staat dat Elia niet sterft, maar dat hij met een wagen en paarden van vuur naar de hemel wordt gebracht. Door dit bijzondere levenseinde is de verwachting ontstaan dat God Elia op een dag terug zal sturen naar de aarde (Maleachi 3:23).
Ook in het Nieuwe Testament speelt deze verwachting een belangrijke rol (Matteüs 17:10-12). Sommigen denken dat Johannes de Doper de profeet Elia is die teruggekomen is naar de aarde (Johannes 1:21). Anderen denken dat Jezus zelf de profeet Elia is (Matteüs 16:14).