Muziek in de Bijbel

‘Zing voor de HEER,

zijn macht en majesteit zijn groot!

Paarden en ruiters wierp Hij in zee.’

₂‘Loof de HEER, omdat Israël zijn haren dreigend loswierp,

loof de HEER, omdat Israël zich meldde voor de strijd.

₃Koningen en vorsten, luister en hoor toe hoe ik de HEER bezing,

een lied zing voor de HEER, de God van Israël.

₄HEER, de aarde beefde toen U voortschreed vanuit Seïr;

toen U optrok vanuit Edom stortte water uit de hemel en de wolken neer.

₅Voor de HEER die verscheen op de Sinai, wankelden de bergen,

voor U, HEER, U, de God van Israël.

₆Onder Samgar, de zoon van Anat, in de tijd van Jaël,

begaf geen karavaan zich nog op weg.

Wie toch op reis moest, nam de kronkelpaden.

₇Aanvoerders ontbraken, het land kende geen leiding

totdat jij, Debora, Israël leidde als een moeder.

₈Verkoos men andere goden, dan stond de vijand voor de poorten;

ons leger telde veertigduizend man, maar van schild of speer geen spoor.

₉Loof de HEER!

Ik dank hen die niet aarzelden de strijders aan te voeren.

₁₀Reizigers, gezeten op gezadelde ezelinnen,

en ook jullie die te voet moeten gaan,

₁₁overstem met je verhalen het geklets bij de bronnen

en laat ieder bij het drenken zingen van de HEER die overwon,

van de overwinning door zijn aanvoerders voor Israël behaald.

Daar trok het volk van de HEER ten strijde, voorwaarts vanuit de steden.

₁₂Ga voorop, Debora, vuur ons aan en zing een lied!

Barak, val aan! Grijp de vijand, jij zoon van Abinoam!

₁₃Daar trok wie ontkomen was mee met de aanvoerders,

het volk van de HEER kwam naar mij, met zijn helden.

₁₄Uit Efraïm kwamen zij die in Amalek wonen,

ze voegden zich bij jou en je verwanten, Benjamin.

Uit Machir kwamen aanvoerders, uit Zebulon de leiders van het leger.

₁₅Uit Issachar sloten de vorsten zich bij Debora aan.

Na Issachar kwam Barak; hij ging het volk voor in de vlakte.

Maar de stam Ruben bleef steeds maar overleggen.

₁₆Wat hield je bij je schaapskooi en het fluitspel van je herders?

Ruben bleef maar overleggen,

₁₇Gilead kwam de Jordaan niet over, Dan bleef bij zijn schepen,

Aser bleef aan zee en verliet zijn havens niet,

₁₈maar Zebulon en Naftali waagden hun leven op de heuvels.

₁₉Daar kwamen de koningen, de stadsvorsten van Kanaän.

Zij streden bij Taänach, bij Megiddo, aan de oever van de stroom,

maar er viel voor hen geen zilver buit te maken.

₂₀De sterren aan de hemel streden mee tegen de vijand,

zij hadden in hun baan zich tegen Sisera gekeerd.

₂₁Vorsten werden meegesleurd door het water van de Kison,

de Kison, die aloude en snelstromende rivier.

Ga voort, mijn ziel, ga voort!

₂₂Dreunend klonk de hoefslag van zijn wegstormende paarden,

van zijn schitterende paarden, in onstuimige galop.

₂₃Vervloekt zij Meroz, dat de HEER geen hulp bood,

vervloekt – zo spreekt de engel van de HEER –,

vervloekt zijn inwoners, zij sloten zich niet bij de helden aan.

₂₄Gezegend zij Jaël, boven alle vrouwen,

Jaël, de vrouw van Cheber, de Keniet.

Was ooit een tent gezegend met een vrouw als zij?

₂₅Sisera vroeg om water en zij gaf hem melk te drinken,

room bracht ze hem te drinken, in een rijk versierde schaal.

₂₆Met één hand vatte ze een tentpin, met de andere een hamer.

Ze dreef de tentpin door zijn slaap, spleet met een hamerslag zijn hoofd.

₂₇Aan haar voeten viel hij neer, bezweek hij en bleef liggen.

Aan haar voeten bezweek hij, daar viel hij neer.

Waar hij bezweek, daar bleef hij liggen, verpletterend verslagen.

₂₈Aan haar venster stond zijn moeder, ze tuurde en ze klaagde:

“Waar blijft zijn wagen toch? Klinkt het geratel van de wielen al?”

₂₉De wijste van haar vrouwen gaf haar antwoord

en zei haar wat zij zelf reeds had bedacht:

₃₀“Wellicht zijn ze nog bezig om hun schatten te verdelen:

elke man een meisje, of misschien wel twee.

En voor Sisera gekleurde stoffen met borduursel,

stoffen met borduursel waarmee hij zijn schatjes tooit.”

₃₁HEER, laat zo al uw vijanden ten onder gaan,

en maak wie U liefhebben onstuitbaar als de opgaande zon.’

₁₂Bij al hun drinkgelagen klinkt muziek

van lier en harp, van tamboerijn en fluit.

Maar voor de daden van de HEER hebben zij geen oog,

wat Hij tot stand brengt zien ze niet.

₂HEER, onze Heer,

hoe machtig is uw naam

op heel de aarde.

Uw luister aan de hemel wordt bejubeld

₃door de mond van kinderen en zuigelingen.

Tegen uw vijanden hebt U een macht gebouwd

om hun wraak en verzet te breken.

₄Zie ik de hemel, het werk van uw vingers,

de maan en de sterren door U daar bevestigd,

₅wat is dan de sterveling dat U aan hem denkt,

het mensenkind dat U naar hem omziet?

₆U hebt hem bijna een god gemaakt,

hem gekroond met glans en glorie,

₇hem toevertrouwd het werk van uw handen

en alles aan zijn voeten gelegd:

₈schapen, geiten, al het vee,

en ook de dieren van het veld,

₉de vogels aan de hemel, de vissen in de zee

en alles wat trekt over de wegen der zeeën.

₁₀HEER, onze Heer,

hoe machtig is uw naam

op heel de aarde.

₁Loof de HEER, want Hij is goed

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂loof de allerhoogste God

– eeuwig duurt zijn trouw –

₃loof de oppermachtige Heer

– eeuwig duurt zijn trouw –

₄die grote wonderen doet, Hij alleen

– eeuwig duurt zijn trouw –

₅die de hemel maakte, met wijsheid

– eeuwig duurt zijn trouw –

₆die de aarde uitspreidde, op het water

– eeuwig duurt zijn trouw –

₇die de grote lichten maakte

– eeuwig duurt zijn trouw –

₈de zon, om te heersen over de dag

– eeuwig duurt zijn trouw –

₉maan en sterren, om te heersen over de nacht

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₀die Egypte trof, in hun eerstgeborenen

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₁en Israël wegleidde, uit hun midden

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₂met krachtige hand en geheven arm

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₃die de Rietzee spleet, in tweeën

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₄en Israël overbracht, daar midden doorheen

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₅en de farao met zijn leger achterliet, in de Rietzee

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₆die zijn volk leidde, in de woestijn

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₇die geduchte koningen versloeg

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₈en machtige koningen doodde

– eeuwig duurt zijn trouw –

₁₉Sichon, koning der Amorieten

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂₀en Og, de koning van Basan

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂₁en hun land weggaf, als bezit

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂₂als bezit aan Israël, zijn dienaar

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂₃die in onze rampspoed aan ons heeft gedacht

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂₄en ons ontrukte aan onze belagers

– eeuwig duurt zijn trouw –

₂₅Hij geeft brood aan alles wat leeft

– eeuwig duurt zijn trouw.

₂₆Loof de God van de hemel

– eeuwig duurt zijn trouw!

₉Uw gewaden geuren naar mirre, aloë en kaneel,

muziek die u verblijdt klinkt uit ivoren paleizen,

“Toen we voor jullie op de fluit speelden, wilden jullie niet dansen,

toen we een klaaglied zongen, wilden jullie niet treuren.”

‘Mijn ziel prijst en looft de Heer,

₄₇mijn hart juicht om God, mijn redder:

₄₈Hij heeft oog gehad voor mij, zijn minste dienares.

Alle geslachten zullen mij voortaan gelukkig prijzen,

₄₉ja, grote dingen heeft de Machtige voor mij gedaan,

heilig is zijn naam.

₅₀Barmhartig is Hij, van geslacht op geslacht,

voor al wie Hem vereert.

₅₁Hij toont zijn macht en de kracht van zijn arm

en drijft uiteen wie zich verheven wanen,

₅₂heersers stoot Hij van hun troon

en wie gering is geeft Hij aanzien.

₅₃Wie honger heeft overlaadt Hij met gaven,

maar rijken stuurt Hij weg met lege handen.

‘Nu juicht mijn hart dankzij de HEER,

fier heft mijn hoofd zich op, dankzij de HEER,

mijn mond spreekt vrijmoedig tegen mijn vijanden,

want dankzij uw hulp beleef ik vreugde.

₂Geen is er heilig als de HEER,

er is geen andere god dan U,

geen rots is er als onze God.

₃Gebruik toch geen grote woorden,

blaas niet zo hoog van de toren,

want de HEER is een alwetende God:

door Hem worden onze daden gewogen.

₄De boog van de helden is gebroken,

maar wie wankelen weten zich gesterkt.

₅Wie genoeg hadden, verkopen zich voor brood,

maar wie hongeren worden verzadigd.

De onvruchtbare baart zeven zonen,

maar wie veel kinderen heeft, verwelkt.

₆De HEER doet sterven en doet leven,

voert naar het dodenrijk en leidt eruit omhoog.

₇De HEER maakt arm en Hij maakt rijk,

vernedert diep en heft hoog op.

₈Hij verheft uit het stof wie berooid is,

uit het vuil tilt Hij op wie alles ontbeert.

Hij laat hen wonen bij hooggeplaatsten,

Hij houdt een ereplaats voor hen vrij.

Van de HEER zijn de pijlers der aarde

waarop Hij de wereld heeft vastgezet.

₉Wie Hem trouw zijn, behoedt Hij op hun pad,

maar de zondaars komen om in het duister.

Ontoereikend is de menselijke kracht:

₁₀wie het opnemen tegen de HEER worden gebroken,

vanuit de hemel klinkt zijn donder tegen hen.

De HEER spreekt recht over heel de aarde,

Hij geeft macht aan de koning die Hij kiest

en verhoogt het aanzien van zijn gezalfde.’

‘Groot en wonderbaarlijk zijn uw werken, Heer, onze God, Almachtige,

rechtvaardig en betrouwbaar is uw bestuur, vorst van de volken.