Wie zijn de Hasmoneeën?

₂₅Toen het volk dit alles hoorde, zei het: ‘Hoe kunnen we Simon en zijn zonen bedanken? ₂₆Want hijzelf, zijn broers en de hele familie van zijn vader zijn onverzettelijk geweest in hun strijd tegen Israëls vijanden en ze hebben Israël bevrijd.’ Daarom lieten ze bronzen platen graveren en op zuilen aanbrengen op de Sion. ₂₇Dit is een afschrift van de tekst op de bronzen platen:

‘Op 18 elul van het jaar 172, het derde regeringsjaar van de hogepriester Simon, is ons in Asaramel ₂₈op een grote bijeenkomst van de priesters, het volk, de leiders van het volk en de oudsten van het land het volgende meegedeeld: ₂₉Tijdens de vele oorlogen die ons land hebben geteisterd, hebben Simon, de zoon van Mattatias, uit de priesterfamilie van Jojarib, en zijn broers zich in hun verzet tegen de vijanden van hun volk vaak aan gevaren blootgesteld. Door hun toedoen zijn de tempel en de wet behouden en heeft hun volk grote roem verworven. ₃₀Nadat Jonatan, die zijn volk had weten samen te brengen en hogepriester was geworden, met zijn voorouders verenigd was, ₃₁besloot de vijand het land binnen te vallen om het te verwoesten en zich van de tempel meester te maken. ₃₂Toen heeft Simon de leiding genomen in de strijd voor zijn volk. Uit eigen middelen heeft hij de wapenrusting en soldij van het leger van zijn volk bekostigd. ₃₃Hij heeft de steden van Judea versterkt, waaronder de grensplaats Bet-Sur, waar de vijand vroeger een wapendepot had, en hij heeft er een Joods garnizoen gelegerd. ₃₄Hij heeft de kustplaats Joppe versterkt en ook Gezer in het gebied van Azotus, waar vroeger vijanden woonden maar dat nu door zijn ingrijpen bevolkt is met Joden. Beide steden heeft hij voorzien van alles wat nodig was voor hun wederopbouw. ₃₅Omdat Simon het welzijn van zijn volk zo trouw en eervol heeft nagestreefd, heeft het hem tot leider en hogepriester benoemd als dank voor al zijn daden, zijn rechtvaardigheid en niet aflatende trouw, en voor zijn onvermoeibare pogingen de roem van zijn volk te vergroten. ₃₆Tijdens zijn bewind is hij erin geslaagd de vreemdelingen uit het land te verdrijven. Ook de bezetters van de Davidsburcht in Jeruzalem heeft hij verjaagd. Die hadden daar een citadel gebouwd, van waaruit ze uitvallen deden, de omgeving van de tempel verontreinigden en de heiligheid ervan aantastten. ₃₇Simon heeft er Joodse soldaten gelegerd, heeft de citadel versterkt om de stad en het land te beveiligen en heeft de muren van Jeruzalem opgehoogd. ₃₈Dienovereenkomstig heeft koning Demetrius zijn hogepriesterschap bekrachtigd, ₃₉hem opgenomen in zijn kring van vertrouwelingen en hem grote eer bewezen. ₄₀Hem was namelijk ter ore gekomen dat de Romeinen de Joden tot vrienden, bondgenoten en broeders hadden verklaard en dat ze de gezanten van Simon eervol hadden ontvangen. ₄₁De Joden en hun priesters hebben Simon voor eeuwig als hun leider en hogepriester aangesteld, totdat er een betrouwbare profeet zal opstaan. ₄₂Simon is hun veldheer en draagt tevens zorg voor de tempel; als zodanig is hij belast met de aanstelling van beambten voor werkzaamheden in en rond de tempel, voor het land, de wapendepots en de burchten. ₄₃Hij draagt zorg voor de tempel; dit houdt in dat iedereen hem moet gehoorzamen. Alle akten in het land worden in zijn naam opgemaakt. Bovendien mag hij zich in purper kleden en een gouden speld dragen. ₄₄Het is noch de priesters noch iemand van het volk geoorloofd een van deze voorschriften buiten werking te stellen, tegen Simons verordeningen in in verzet te komen, zonder zijn toestemming in het land een vergadering bijeen te roepen, zich in purper te kleden of een gouden speld te dragen. ₄₅Ieder die in strijd hiermee handelt of zich hier niet aan houdt, maakt zich strafbaar. ₄₆Het hele volk heeft besloten Simon bovenstaande volmachten te verlenen. ₄₇Simon heeft deze volmachten aanvaard en zich bereid verklaard hogepriester, veldheer en vorst van de Joden en de priesters te zijn en allen te beschermen.’

₄₈Deze tekst lieten ze in bronzen platen graveren en binnen de omheining van het heiligdom op een opvallende plaats neerzetten. ₄₉Een afschrift van de tekst werd in de schatkamer opgeborgen, zodat Simon en zijn zonen erover konden beschikken.

₅₄Onze voorvader Pinechas toonde grote toewijding, en met hem werd het verbond van het eeuwige priesterschap gesloten.

₆Terwijl Mozes en heel Israël bij de ingang van de ontmoetingstent aan het weeklagen waren, bracht een van de Israëlitische mannen voor hun ogen toch nog een Midjanitische vrouw naar zijn tent. ₇Toen Pinechas, de zoon van Eleazar, de zoon van de priester Aäron, dat zag, stond hij op, greep een speer, ₈volgde de Israëliet tot in zijn slaapvertrek en doorstak hem en de vrouw, dwars door hun onderbuik. Op hetzelfde moment werden de Israëlieten van de plaag verlost. ₉Aan vierentwintigduizend mensen had de plaag het leven gekost. ₁₀De HEER zei tegen Mozes: ₁₁‘Dankzij Pinechas, de zoon van Eleazar, de zoon van de priester Aäron, heb Ik mijn woede tegen de Israëlieten laten varen. Omdat hij bij de Israëlieten voor Mij is opgekomen, heb Ik hen niet allemaal in mijn afgunst om het leven gebracht. ₁₂Maak daarom bekend dat Ik een vriendschapsverbond met hem sluit: ₁₃Ik beloof dat hij en zijn nakomelingen voor altijd het priesterschap zullen bekleden, omdat hij voor zijn God is opgekomen en verzoening voor de Israëlieten bewerkt heeft.’