Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap

9 maart – Erbij horen?

Bijbeltekst(en)

Marcus 7

Naar Tyrus, Sidon en de Dekapolis

24Hij ging weg en vertrok naar de omgeving van Tyrus. Daar nam Hij zijn intrek in een huis, en hoewel Hij niet wilde dat iemand dat te weten zou komen, lukte het Hem niet onopgemerkt te blijven. 25Integendeel, er kwam al meteen een vrouw die over Hem gehoord had naar Hem toe, en zij viel voor zijn voeten neer. Ze had een dochter die door een onreine geest bezeten was. 26Deze vrouw was van Syro-Fenicische afkomst en geen Jodin; ze smeekte Hem om bij haar dochter de demon uit te drijven. 27Hij zei tegen haar: ‘Eerst moeten de kinderen genoeg te eten krijgen; het is niet goed om het brood voor de kinderen aan de honden te voeren.’ 28De vrouw antwoordde: ‘Heer, de honden onder de tafel eten toch de kruimels op die de kinderen laten vallen.’ 29Hij zei tegen haar: ‘Omdat u dit zegt ... Ga naar huis, de demon heeft uw dochter al verlaten.’ 30En toen ze thuiskwam, lag haar kind op bed en bleek de demon verdwenen te zijn.

31Hij vertrok weer uit de omgeving van Tyrus en ging via Sidon naar het Meer van Galilea, dwars door het gebied van de Dekapolis. 32Daar werd iemand bij Hem gebracht die doof was en gebrekkig sprak, en men smeekte Hem om deze man de hand op te leggen. 33Hij nam de man apart, weg van de menigte, stak zijn vingers in diens oren en raakte met speeksel zijn tong aan. 34Hij sloeg zijn blik op naar de hemel, zuchtte diep en zei tegen hem: ‘Effata!’, wat betekent: ‘Ga open!’ 35Daarop gingen zijn oren open, zijn tong kwam los en hij kon normaal spreken. 36Hij beval de omstanders om aan niemand te vertellen wat er gebeurd was; maar hoe strenger Hij het hun verbood, hoe meer ze het rondvertelden. 37De mensen waren geweldig onder de indruk en zeiden: ‘Alles wat Hij doet is goed: zelfs doven laat Hij horen en stommen laat Hij spreken.’

Marcus 7:24-37NBV21Open in de Bijbel

In dit verhaal maakt Jezus twee mensen beter: een meisje dat last heeft van een kwade geest, en een dove man.

Het bijzondere van deze twee verhalen is dat ze plaatsvinden in niet-Joods gebied. En over de vrouw wordt zelfs gezegd dat ze geen Jodin is. Jezus wil de vrouw dan ook eerst niet helpen. Hij is er eerst voor de kinderen (de Joden), en niet voor de honden (niet-Joden). Die woorden klinken hard: noemt Jezus niet-Joden nu ‘honden’?

Over honden wordt in de Bijbel vaak negatief gesproken. Zwerfhonden waren vies en konden vals zijn. Daarom wordt het woord ‘hond’ vaak als scheldwoord gebruikt. Maar hier gaat eerder over ‘schoothondjes’, die bij het gezin hoorden. Zulke honden werden wél gewaardeerd. Dus ook al wil Jezus er in de eerste plaats voor de kinderen zijn, Hij vergeet deze honden niet. Hij helpt ook deze vrouw en haar dochter.

Hoe ga jij om met mensen die op het eerste gezicht anders lijken te zijn dan jijzelf?

Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschapv.4.26.9
Volg ons