Help, ik twijfel!

₂₂Meteen daarna gelastte Hij de leerlingen in de boot te stappen en alvast vooruit te gaan naar de overkant. Hij zou ook komen nadat Hij de mensen had weggestuurd. ₂₃Toen Hij hen weggestuurd had, ging Hij de berg op om er in afzondering te bidden. De nacht viel, en Hij was daar helemaal alleen. ₂₄De boot was intussen al vele stadiën van het vasteland verwijderd en werd, als gevolg van de tegenwind, door de golven geteisterd. ₂₅Tegen het einde van de nacht kwam Hij naar hen toe, lopend over het water. ₂₆Toen de leerlingen Hem op het water zagen lopen, raakten ze in paniek. Ze riepen: ‘Een geest!’ en schreeuwden het uit van angst. ₂₇Meteen sprak Jezus hen aan: ‘Houd moed! Ik ben het, wees niet bang!’ ₂₈Petrus antwoordde: ‘Heer, als U het bent, zeg me dan dat ik over het water naar U toe moet komen.’ ₂₉Hij zei: ‘Kom!’ Petrus stapte uit de boot en liep over het water naar Jezus toe. ₃₀Maar toen hij voelde hoe sterk de wind was, werd hij bang. Hij begon te zinken en schreeuwde het uit: ‘Heer, red me!’ ₃₁Meteen strekte Jezus zijn hand uit, Hij greep hem vast en zei: ‘Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?’ ₃₂Toen ze in de boot stapten, ging de wind liggen. ₃₃De leerlingen wierpen zich voor Hem neer en zeiden: ‘U bent werkelijk Gods Zoon!’

₅Jezus hield veel van Marta en haar zus, en van Lazarus. ₆Maar toen Hij gehoord had dat Lazarus ziek was, bleef Hij toch nog twee dagen waar Hij was. ₇Daarna zei Hij tegen zijn leerlingen: ‘Laten we teruggaan naar Judea.’ ₈‘Maar rabbi,’ protesteerden de leerlingen, ‘de Joden wilden U stenigen, en nu wilt U daar toch weer naartoe?’ ₉Jezus zei: ‘Telt een dag niet twaalf uren? Wie overdag loopt, struikelt niet, want hij ziet het licht van deze wereld, ₁₀maar wie ’s nachts loopt, struikelt doordat hij geen licht heeft.’ ₁₁Nadat Hij dat gezegd had zei Hij: ‘Onze vriend Lazarus is ingeslapen, Ik ga hem wakker maken.’ ₁₂De leerlingen zeiden: ‘Als hij slaapt, zal hij wel beter worden, Heer.’ ₁₃Zij dachten dat Hij het over slapen had, terwijl Jezus bedoelde dat hij gestorven was. ₁₄Toen zei Hij hun ronduit: ‘Lazarus is gestorven, ₁₅en om jullie ben Ik blij dat Ik er niet bij was: nu kunnen jullie tot geloof komen. Laten we dan nu naar hem toe gaan.’ ₁₆Tomas (dat is Didymus, ‘tweeling’) zei tegen de anderen: ‘Laten ook wij maar gaan, om met Hem te sterven.’