Verloskunde

₉Waarom schreeuw je nu?

Heb je soms geen koning meer,

of is je raadgever verdwenen,

dat je ineenkrimpt van pijn, als in barensnood?

₁₀Krimp ineen en schreeuw het uit, vrouwe Sion,

krimp ineen als een vrouw die baren moet.

Je zult de stad moeten verlaten

en gaan leven op het veld.

Je zult naar Babel gaan,

en daar zul je worden bevrijd,

uit de handen van je vijanden

worden vrijgekocht door de HEER.

₁₁Nu lopen vele volken tegen je te hoop,

ze zeggen: ‘Laat Sion maar worden ontwijd,

wij zijn er graag getuige van!’

₁₂Maar ze weten niet wat de HEER met hen voorheeft,

ze hebben geen inzicht in zijn besluit:

dat Hij hen verzameld heeft als graan op de dorsvloer.

₁₃Vrouwe Sion, dors hen.

Ik geef je hoorns van ijzer

en hoeven van brons,

je zult die volken vertrappen.

Wat ze hebben buitgemaakt zal voor de HEER zijn,

aan de Heer van de hele aarde komt hun vermogen toe.

₁₄Kerf nu je lichaam, krijgszuchtige vrouw, als teken van rouw;

onze muren worden belegerd,

en hij die Israël leiden moet

wordt met een staf in het gezicht geslagen.