Kaalslag

₈Laat mij dan klagen, laat me schreeuwen,

laat mij naakt en blootsvoets gaan,

laat mij huilen als een jakhals,

laat mij roepen als een struisvogel.

₉De wonden van Samaria zijn ongeneeslijk,

ze reiken tot aan Juda,

ze raken aan de poort van mijn volk,

ze raken Jeruzalem.

₁₀Vertel het niet in Gat,

ween daar niet.

Wentel je in het stof

van Bet-le-Afra.

₁₁Trek verder in gevangenschap,

bevolking van Safir,

naakt en in schande.

Ook de bevolking van Saänan

kon niet ontkomen.

Een rouwklacht in Bet-Haësel,

de stad wordt jullie ontnomen.

₁₂De bevolking van Marot

heeft gehoopt op het goede,

maar het onheil van de HEER daalde neer

tot bij de poorten van Jeruzalem.

₁₃Span de paarden voor de wagen,

bevolking van Lachis;

in jou huist het kwaad van Israël,

de oorsprong van de zonde van Sion.

₁₄Neem daarom afscheid van Moreset-Gat;

Achzibs werkplaatsen worden voor Israëls koningen

als een drooggevallen beek.

₁₅Opnieuw zal Ik een bezetter sturen,

bevolking van Maresa;

de edelen van Israël zullen naar Adullam vluchten.

₁₆Scheer je haar af, scheer je kaal

om de kinderen die je geluk uitmaken.

Scheer je zo kaal als een gier,

want ze worden bij je weggehaald.