Al die ellende is geen toeval … 

₁Luister naar de woorden van de HEER, Israëlieten! De HEER voert een geding tegen de inwoners van dit land, want ze kennen geen eerlijkheid meer en geen liefde, en met God zijn ze niet meer vertrouwd. ₂Het is een en al meineed en bedrog, niets dan moord, diefstal en overspel; het ene bloedbad volgt op het andere. ₃Daarom is het land in rouw gedompeld en bezwijken al zijn inwoners, mét de dieren van het veld en de vogels van de hemel; zelfs de vissen in de zee sterven uit.

₄Maar laat niemand een aanklacht indienen of een ander ter verantwoording roepen. Tegen jou, priester, richt Ik mijn aanklacht! ₅Op klaarlichte dag zul je struikelen, en ’s nachts sleep je een profeet mee in je val. En je moeder zal Ik laten omkomen. ₆Mijn volk komt om doordat het met Mij niet vertrouwd is. Jij wilde het niet met Mij vertrouwd maken, daarom wil Ik niets meer met jou te maken hebben: je zult Mij niet meer als priester dienen. Jij hebt de wet van je God verwaarloosd, daarom zal Ik jouw kinderen verwaarlozen. ₇Hoe talrijker de priesters werden, des te meer zondigden ze tegen Mij. Maar Ik zal hun aanzien verruilen voor schande. ₈Ze teren op de zonden van mijn volk en hongeren naar nog meer. ₉Ik zal volk en priesters over één kam scheren: Ik zal hun wangedrag bestraffen, hun misdaden zal Ik vergelden. _10-11Ze zullen eten maar niet verzadigd raken, overspel plegen maar niet in aantal toenemen. Want ze hebben de HEER verlaten en vereren nu ontucht en wijn, waardoor het verstand beneveld raakt.