Ontvangen en uitdelen

Door Wim Moehn

Ooit dacht hij dat hij het goede leven gevonden had. Hoog te paard haastte hij zich naar Damascus om zelfs daar de volgelingen van Jezus te arresteren. Maar op die weg gebeurt iets dat een ander mens van hem maakt: een ontmoeting met Christus zelf.

Paulus weet waarover hij het heeft wanneer hij het advies geeft: sla jezelf niet te hoog aan. De HEER heeft hem genade bewezen. Een mens toegevoegd aan de gemeente van Jezus. Een mens die een heel andere kijk gekregen heeft op het leven en wat het leven tot een goed leven maakt.

In zijn brief aan de Romeinen schrijft Paulus dat we samen één lichaam zijn in Christus en ieder apart elkaars lichaamsdelen. Woorden die mijlenver afstaan van de doorsnee visie op goed leven: individuele vrijheid, expressie en ontplooiing. In plaats daarvan weerbarstige woorden. Je bent geen los zand. Gaan geloven leidt tot ontmoetingen – de ontmoeting van je leven met Jezus, maar ook ontmoetingen met anderen. Je wordt elkaars handen en voeten. In plaats van ik-gericht zijn, nu elkaar dienen met de gaven die we gekregen hebben. We zouden hier ook kunnen lezen: ‘we hebben verschillende cadeaus al naar gelang God ons in gunst heeft willen geven.’

Zeven cadeaus worden uitgepakt. Het is niet meer dan een mooie greep uit de vele gaven die de HEER in petto heeft voor wie bij Hem gaan horen en toegevoegd worden aan zijn lichaam. De een heeft de gave om te troosten, een ander om leiding te geven en weer een ander om te helpen. Het mooie is dat ik in mijn eentje niet alles zelf moet kunnen of doen. Samen met anderen mag ik uitdelen én ontvangen.

Hoe sta ik zelf in het leven? Draait alles om mijn persoonlijke groei en targets óf durf ik het aan mijn geschenk te delen – dichtbij in de gemeente, maar ook in deze wereld?

Over de auteur

Wim Moehn is bijzonder hoogleraar Geschiedenis van het gereformeerd protestantisme vanwege de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland aan de PThU, vestiging Amsterdam en predikant van de Grote Kerk in Hilversum