Dag 40 / Job 38-39, Spr. 24

₂‘Wie is het die mijn besluit bedekt

onder woorden vol onverstand?

₃Sta op, Job, wapen je;

Ik zal je ondervragen, zeg Mij wat je weet.

₄Waar was jij toen Ik de aarde grondvestte?

Vertel het Me, als je zoveel weet.

₅Wie stelde haar grenzen vast? Jij weet dat toch?

Wie strekte het meetlint over haar uit?

₆Waar zijn haar sokkels verankerd,

wie heeft haar hoeksteen gelegd,

₇terwijl de morgensterren samen jubelden,

de hemelbewoners juichten van vreugde?

₈En wie sloot de zee af met een deur,

toen ze uit de schoot van de aarde brak?

₉Ik hulde haar in een gewaad van wolken

en omwond haar met donkere nevels.

₁₀Ik legde haar mijn grenzen op

en sloot haar af met deur en grendelbalk,

₁₁en zei: “Tot hier en niet verder,

dit is de grens die Ik je trotse golven stel.”

₁₂Heb jij ooit de morgen ontboden,

de dageraad zijn plaats gewezen,

₁₃om de uiteinden van de aarde te pakken

en de goddelozen van haar af te schudden?

₁₄De aarde krijgt vorm als klei onder een zegel,

haar oppervlak wordt gedrapeerd als een kleed.

₁₅Alleen de goddelozen blijven verstoken van het licht,

hun opgeheven arm wordt gebroken.

₁₆Betrad jij ooit de plaats waar de zee opwelt,

heb jij over haar diepste bodem gewandeld?

₁₇Zijn de poorten van de dood aan jou getoond,

de deuren van het diepste donker – heb jij die gezien?

₁₈Kun jij de aarde in haar volle uitgestrektheid bevatten?

Vertel het, als jij het allemaal weet!

₁₉Waar is de weg naar de oorsprong van het licht,

en de plaats van het donker – is die jou bekend,

₂₀zodat je het naar zijn gebied kunt voeren

en het pad naar zijn huis kunt vinden?

₂₁Jij weet dat vast, want jij werd toen geboren,

zoveel jaren liggen achter je!

₂₂Ken jij de voorraadkamers van de sneeuw,

heb jij de voorraadkamers van de hagel gezien,

₂₃die Ik heb aangelegd voor tijden van nood,

voor dagen van oorlog en strijd?

₂₄Hoe kom je op de plaats van waar het licht verspreid wordt,

van waar de oostenwind over de aarde uitwaait?

₂₅Wie heeft de geulen gekliefd voor de stromen,

de weg voor donder en bliksem gebaand,

₂₆zodat de regen neervalt op de onbewoonde aarde,

op de woestijn waar geen mensen leven,

₂₇en wildernis en woestenij doordrenkt raken

en er overal jong gras opschiet?

₂₈Heeft de regen een vader?

Wie brengt de dauwdruppels voort?

₂₉Uit welke schoot wordt het ijs geboren,

wie baart de rijp van de hemel,

₃₀wanneer de wateren stollen, hard als steen,

wanneer het oppervlak van de zee bevroren raakt?

₃₁Kun jij de Plejaden aan banden leggen

of de ketenen van Orion losmaken?

₃₂Kun jij de dierenriem op tijd laten schijnen

en de Grote Beer met haar jongen de weg wijzen?

₃₃Ken jij de wetten van de hemel,

kun jij zijn orde aan de aarde opleggen?

₃₄Kan jouw stem de wolken bevelen

om je met hun regenvloed te bedekken?

₃₅Kun jij de bliksems uitsturen,

zullen ze jou zeggen: “Wij staan klaar”?

₃₆Wie heeft de ibis zijn wijsheid gegeven,

van wie heeft de haan zijn inzicht gekregen?

₃₇Wie is in staat om de wolken te schikken,

en de kruiken van de hemel – wie kan ze kantelen,

₃₈zodat het stof op aarde stolt

en in kluiten samenklontert?

₃₉Kun jij voor de leeuw op prooi jagen

en de honger van de welpen stillen,

₄₀wanneer ze weggedoken zitten in hun holen,

of op de loer liggen onder een dak van bladeren?

₄₁Wie verschaft de raaf zijn voedsel

wanneer zijn jongen God aanroepen,

wanneer ze zonder voedsel rondzwerven?

₁Weet jij wanneer de berggeit moet werpen?

Ben jij getuige van de weeën van de hinde?

₂Kun jij de maanden tellen dat ze moet dragen,

weet jij wanneer ze moet baren,

₃wanneer ze hurkt om te jongen,

om van haar kalveren verlost te worden?

₄Haar kroost wordt sterk en groeit op in het vrije veld,

dan gaat het weg en het komt niet meer terug.

₅Wie heeft de wilde ezel zijn vrijheid gegeven,

wie heeft de balker van zijn banden bevrijd?

₆Ik laat hem wonen in de wildernis,

de zoutvlakte is zijn domein.

₇Hij spot met het lawaai van de stad,

het geschreeuw van de drijvers hoort hij niet.

₈Hij stroopt de bergen af, zijn weidegronden,

hij speurt naar ieder stukje groen.

₉Zou de wilde stier bereid zijn jou te dienen,

zou hij willen overnachten bij je voederbak?

₁₀Kun jij hem met een touw voren laten trekken,

zou hij achter jou de dalgrond eggen?

₁₁Kun je op hem vertrouwen, zo sterk als hij is,

en aan hem het werk overlaten?

₁₂Ben jij er zeker van dat hij binnenhaalt

wat jij gezaaid hebt en het naar de dorsvloer brengt?

₁₃Het struisvogelvrouwtje staat vrolijk te klapwieken,

maar met haar slagpennen en veren is zij nog geen ooievaar.

₁₄Ze legt haar eieren op de grond

en laat haar legsel door het zand verwarmen;

₁₅ze vergeet dat een voet het kan breken,

dat een wild dier het kan vertrappen.

₁₆Ze is hard voor haar jongen, alsof ze niet van haar zijn,

onverschillig of haar moeite misschien voor niets geweest is,

₁₇want God heeft haar elk inzicht onthouden

en haar niet met wijsheid begiftigd.

₁₈Maar wanneer ze opspringt en wegsnelt,

lacht ze paard en ruiter uit.

₁₉Geef jij het paard zijn kracht?

Bekleed jij zijn nek met welige manen?

₂₀Laat jij hem voorwaarts springen als een sprinkhaan,

terwijl zijn geweldige briesen angst aanjaagt?

₂₁Van vreugde schraapt hij de grond in het dal;

fier rukt hij uit, de strijd tegemoet.

₂₂Hij spot met het gevaar, niets maakt hem bang;

hij deinst niet terug voor het zwaard.

₂₃Pijlen schieten hem voorbij,

speren en lansen flitsen langs hem heen.

₂₄Driftig stampend woelt hij de grond om,

onbeteugelbaar wanneer de hoorn eenmaal schalt.

₂₅Bij elke stoot van de trompet roept hij “Aaah!” –

hij ruikt de oorlog van verre,

hoort het getier van de aanvoerders, de kreten.

₂₆Is het aan jouw wijsheid te danken dat de valk opstijgt

en zijn vleugels spreidt om zuidwaarts te trekken?

₂₇Vliegt de gier weg als jij hem beveelt,

om zijn nest hoog in de bergen te bouwen,

₂₈op een rots waar hij woont en overnacht,

op een richel, een onbereikbare piek?

₂₉Van daar spiedt hij naar prooi,

zijn oog speurt in de verste verten.

₃₀Zijn jongen slurpen bloed;

waar gevallenen liggen, daar is hij.’

₁Wees niet jaloers op boosaardige mensen,

zoek hun gezelschap niet,

₂want ze hebben kwaad in de zin

en stichten onheil met hun mond.

₃Door wijsheid wordt een huis gebouwd,

door inzicht houdt het stand,

₄door kennis worden de kamers gevuld

met rijke en kostbare schatten.

₅Alleen een wijze heeft kracht,

inzicht maakt hem sterker.

₆Wie met beleid een oorlog voert

zegeviert dankzij een keur van raadgevers.

₇Voor een dwaas is wijsheid onbereikbaar,

als de oudsten in de poort bijeen zijn, weet hij niets te zeggen.

₈Wie altijd kwaad in de zin heeft

wordt een konkelaar genoemd.

₉Het wangedrag van een dwaas is zondig,

een spotter wordt door iedereen verafschuwd.

₁₀Als je in tijden van nood de moed verliest,

hoe gering is dan je kracht.

₁₁Bevrijd hen die ter dood veroordeeld zijn,

doe alles om hun leven te redden.

₁₂Zeg niet: ‘We wisten het niet,’

want Hij die de harten doorgrondt,

het innerlijk doorziet,

weet of je de waarheid spreekt.

Hij vergeldt elk mens naar zijn daden.

₁₃Mijn zoon, eet honing, dat is goed voor je,

zoete honing streelt de tong.

₁₄Zie wijsheid als de honing voor je leven.

Als je wijsheid vindt, heb je een toekomst,

je hoop gaat niet verloren.

₁₅Jij, goddeloze, belaag niet het huis van een rechtvaardige,

verwoest zijn woning niet.

₁₆Een rechtvaardige komt zevenmaal ten val,

maar telkens staat hij op.

Een goddeloze struikelt door zijn slechte daden,

en komt voorgoed ten val.

₁₇Verheug je niet over de val van je vijand,

juich niet als hij ten onder gaat.

₁₈Want de HEER ziet het en keurt het af,

en zal zijn woede van je vijand afwenden.

₁₉Wind je niet op over slechte mensen,

wees niet jaloers op goddelozen.

₂₀Want wie kwaad doet, heeft geen toekomst,

de lamp van goddelozen wordt gedoofd.

₂₁Mijn zoon, heb ontzag voor de HEER en de koning,

ga niet om met wie zich tegen hen verzetten.

₂₂Zij gaan plotseling ten onder,

en wie weet hoe zwaar die twee hen zullen treffen?

Een partijdig oordeel in een rechtszaak is verkeerd.

₂₄Wie een schuldige onschuldig verklaart

wordt door alle volken verwenst,

wordt door alle naties vervloekt.

₂₅Wie de schuldigen veroordeelt zal het goed gaan,

hij wordt rijkelijk gezegend.

₂₆Wie een eerlijk antwoord geeft

is als iemand die een kus op je lippen drukt.

₂₇Doe eerst je werk op het land,

maak eerst je akker gereed,

bouw daarna pas je huis.

₂₈Leg over een ander geen vals getuigenis af,

waarom zou je liegen?

₂₉Zeg niet: ‘Wat hij mij heeft aangedaan, doe ik hem aan.

Ik betaal hem met gelijke munt.’

₃₀Ik liep over het veld van een luiaard,

door de wijngaard van een dwaas.

₃₁Alles was overwoekerd door onkruid,

zijn hele terrein was met distels bedekt,

de muur lag in puin.

₃₂Ik zag het, en nam het ter harte,

ik nam het in mij op, en trok er lering uit.

₃₃Nog even dan? Nog even slapen, nog een beetje rusten,

een ogenblik nog blijven liggen?

₃₄Armoede overvalt je als een struikrover,

als een bandiet slaat gebrek je neer.