Dag 39 / Job 35-37, Spr. 23

₂‘Denk je dat het juist is om te zeggen:

“Ik sta in mijn recht tegenover God”?

₃Je zegt: “Wat baat het U, God,

wat heeft het voor nut als ik niet zondig?”

₄Ik zal je daarop het antwoord geven,

jou en ook je vrienden.

₅Kijk eens naar de hemel

en aanschouw de wolken boven je.

₆Als je zondigt, schaad je Hem daarmee?

Deert het Hem als je veel misstappen begaat?

₇Als je rechtvaardig bent, wat geef je Hem dan?

Een geschenk, dat Hij uit jouw hand ontvangt?

₈Je goddeloosheid raakt mensen als jijzelf,

je rechtvaardigheid helpt anderen.

₉De mensen, vertrapt als ze worden, klagen hun nood;

ze schreeuwen om hulp tegen het geweld van de machtigen.

₁₀Maar niet één van hen zegt: “Waar is God, mijn maker,

Hij die in de nacht mijn krachten herstelt,

₁₁die aan ons meer kennis geeft dan aan de dieren op de aarde,

ons meer wijsheid schenkt dan de vogels in de lucht?”

₁₂Ze schreeuwen, maar Hij antwoordt niet,

omdat de hoogmoed van de kwaden schandelijk is.

₁₃Maar het is schijn dat God niet luistert,

dat de Ontzagwekkende geen aandacht aan hen schenkt.

₁₄Je zegt dat jij Hem niet aanschouwt,

maar Hij heeft het vonnis voor zich – Hij laat je wachten.

₁₅En eerder zal zijn woede niet bekoelen,

Hij weet immers al te goed van je opstandigheid.

₁₆Maar uit Jobs mond komt slechts lucht en leegte,

een vloed van woorden zonder kennis.’

₂‘Heb een ogenblik geduld, dan laat ik je zien

dat er nog veel meer over God te zeggen is.

₃Mijn kennis komt uit vele bronnen

en ik zal mijn schepper recht doen.

₄Want in mijn woorden steekt geen bedrog;

voor je staat een man die weet waarover hij spreekt.

₅Welnu, God is machtig, maar minacht niet,

want Hij is machtig door zijn oordeelskracht.

₆Hij laat de goddelozen niet in leven,

de vertrapten verschaft Hij recht.

₇Hij wendt zijn blik niet van de rechtvaardigen af,

maar zet hen als koningen op een troon,

voor altijd, en Hij geeft hun aanzien.

₈En als zij met ketenen geboeid zijn,

door koorden van smart worden gekneveld,

₉dan is dit om slechte daden te onthullen,

misstappen, die uit trots zijn voortgekomen.

₁₀Hij opent hun de oren voor zijn vermaning

en zegt hun het kwaad de rug toe te keren.

₁₁Als zij gehoorzamen en Hem zullen dienen,

leven zij tot in lengte van dagen in voorspoed,

brengen zij hun jaren door in geluk.

₁₂Gehoorzamen zij niet,

dan zullen zij de doodsrivier oversteken;

verstoken van kennis blazen ze de laatste adem uit.

₁₃Doortrapte schurken zijn halsstarrig,

zij roepen niet om hulp wanneer Hij hen knevelt.

₁₄Voortijdig geven ze de geest,

ze sterven als wie zich aan afgoden wijdt.

₁₅God redt echter de vertrapten,

door ellende, tegenspoed opent Hij hun de ogen.

₁₆Ook jou lokte Hij weg van het gevaar dat je benauwde,

naar een plaats waar je vrij kon ademhalen

en je tafel met vette spijzen overladen was.

₁₇Maar jij denkt slechts aan de veroordeling van goddelozen,

al ontkom je zelf evenmin aan een geding en vonnis.

₁₈Pas op: laat je woede je niet meeslepen,

vertrouw niet op het losgeld dat je kunt betalen.

₁₉Zouden je rijkdommen je vrijwaren van ellende?

Al je krachtsinspanningen en al je goud?

₂₀Verlang niet naar de nacht

die volken plotseling wegsleurt van hun plaats.

₂₁Hoed je voor een toevlucht tot het kwaad,

verkies dat niet, maar draag je ongeluk.

₂₂Hoe verheven is God in zijn macht!

Is er een tweede die leert zoals Hij?

₂₃Wie kan Hem ter verantwoording roepen,

wie zal zeggen: “U hebt kwaad gedaan”?

₂₄Bedenk dat je zijn werk moet prijzen,

dat immers door de mensen wordt bezongen,

₂₅door iedereen bewonderd wordt,

door iedereen van ver aanschouwd.

₂₆Zie hoe groot God is, buiten elk begrip,

het getal van zijn jaren is ontelbaar.

₂₇Hij schept de waterdruppels op

en zeeft de regen door zijn nevels,

₂₈dan daalt deze uit de wolken neer,

daalt neer op alle mensen.

₂₉Wie kan de uitgestrektheid van de wolken peilen,

het donderen dat uit zijn tent komt?

₃₀De hemel laat Hij baden in zijn licht

en Hij legt het diepste van de zeeën bloot.

₃₁Zo oordeelt Hij over de volken,

zo geeft Hij de mensen voedsel in overvloed.

₃₂In beide handen neemt Hij schichten,

die Hij op hun doelwit richt.

₃₃Donderslagen kondigen zijn komst aan,

en ook het vee voelt dat het onweer nadert.

₁Ja, hierdoor beeft mijn hart,

het klopt mij in de keel.

₂Luister, luister naar zijn daverende stem,

naar het rommelen dat uit zijn mond komt.

₃Hij laat het rollen langs de hele hemel,

zijn schichten lichten tot het einde van de aarde.

₄Dan horen we zijn donder bulderen,

zo is het geluid van zijn majesteitelijke stem,

en doet Hij eenmaal van zich spreken,

dan laat Hij steeds meer bliksems volgen.

₅God laat zijn donder wonderbaarlijk rollen,

Hij doet grote dingen, die wij niet bevatten.

₆Hij beveelt de sneeuw: “Val op de aarde,”

Hij zegt de regenvloed: “Stort neer met al je kracht.”

₇Hij doet de hand van de mens verstarren,

opdat ieder weet wat God vermag.

₈De wilde dieren gaan naar hun holen,

ze blijven in hun leger.

₉Uit zijn kamers komt de storm tevoorschijn,

de noordelijke winden voeren koude aan.

₁₀Uit Gods adem vormt zich ijs

en de uitgestrektheid van de zee bevriest.

₁₁Donkere wolken maakt Hij zwaar van vocht,

lichtend strekt het wolkendek zich uit.

₁₂Flitsen schieten heen en weer zoals Hij het wil,

om zijn bevelen uit te voeren, waar de mens ook leeft.

₁₃Of het nu is om de aarde te straffen

of ten teken van liefde – Hij laat het gebeuren.

₁₄Laat dit tot je doordringen, Job,

sta even stil en heb oog voor Gods wonderen.

₁₅Weet jij hoe God ze onder zijn bevel brengt,

hoe zijn licht de wolken doorboort?

₁₆Weet jij hoe de wolken blijven zweven,

hoe Hij die alles weet zijn wonderen verricht?

₁₇Wanneer de aarde in de zuidenwind verstart

en de hitte jou in je kleren al te machtig wordt,

₁₈kun jij dan als Hij de hemelkoepel uithameren,

hard als een gegoten spiegel?

₁₉Vertel ons dan wat wij Hem moeten zeggen;

wij kunnen onze zaak niet zelf voorleggen,

ons omringt de duisternis.

₂₀Krijgt Hij het te horen wanneer ik tot Hem spreek?

Wie heeft gezegd dat woorden Hem bereiken?

₂₁Soms blijft de zon onzichtbaar,

terwijl ze achter de wolken straalt,

maar daarna komt de wind en blaast de hemel schoon.

₂₂Uit het noorden nadert een gouden schittering;

huiveringwekkend is de luister waarin God zich hult.

₂₃De Ontzagwekkende, die wij niet kunnen vatten,

is groot door zijn kracht en door zijn recht;

rechtvaardig is Hij, het recht schendt Hij niet.

₂₄Daarom hebben de mensen ontzag voor Hem;

Hij ziet niet om naar wie zichzelf voor wijs houdt.’

₁Als je bij een machtig man aan tafel zit,

vergeet dan niet wie je voor je hebt.

₂Bedwing je gulzigheid,

ook al houd je van een goede maaltijd.

₃Laat je niet verleiden door zijn lekkernijen,

want je wordt erdoor misleid.

₄Tob jezelf niet af om rijk te worden,

zet dat plan opzij.

₅Want in een oogwenk is je geld verdwenen:

het krijgt vleugels en vliegt weg als een arend.

₆Ga niet aan tafel bij een gierigaard,

laat je niet verleiden door zijn lekkernijen.

₇Hij is door en door berekenend.

Zegt hij: ‘Tast toe,’ dan meent hij er niets van.

₈Wat hij je voorzet braak je uit,

je vriendelijke woorden zijn aan hem verspild.

₉Spreek niet tegen een dwaas,

hij veracht je verstandige woorden.

₁₀Verleg geen oude grenzen,

schend de akkers van wezen niet.

₁₁Want hun beschermer is sterk,

Hij zal hun rechten tegen je verdedigen.

₁₂Heb een open oor voor wijze woorden,

een open geest voor onderricht.

₁₃Aarzel niet een kind te vermanen,

van stokslagen gaat het niet dood.

₁₄Sla je het met de stok,

dan red je het van het dodenrijk.

₁₅Mijn zoon, als je je verstand gebruikt,

loopt mijn hart over van vreugde.

₁₆Het vervult me met blijdschap

als je een bedachtzaam oordeel hebt.

₁₇Wees niet jaloers op zondaars,

heb altijd ontzag voor de HEER.

₁₈Dan heb je een toekomst,

je hoop gaat niet verloren.

₁₉Luister, mijn zoon, en word wijs,

kies de juiste weg.

₂₀Ga niet om met dronkenlappen,

blijf bij gulzigaards vandaan.

₂₁Want wie slempt en brast wordt arm,

wie altijd zijn roes ligt uit te slapen

gaat ten slotte in lompen gehuld.

₂₂Luister naar je vader, hij die je verwekt heeft,

veracht je moeder niet wanneer ze oud is.

₂₃Verwerf de waarheid en verkwansel haar niet,

laat je onderrichten, verwerf inzicht en wijsheid.

₂₄De vader van een rechtvaardige verheugt zich,

wie een wijze heeft verwekt, verblijdt zich over hem.

₂₅Mogen je vader en je moeder zich verblijden,

zij die jou gebaard heeft zich verheugen.

₂₆Mijn zoon, geef me je vertrouwen,

houd het oog op de weg die ik je wijs.

₂₇Want een hoer is een valkuil,

de vrouw van een ander een nauwe put.

₂₈Ze leggen hinderlagen als een rover

en verleiden velen tot ontrouw.

₂₉Wie roept altijd ach en wee,

wie maakt altijd ruzie?

Wie heeft altijd wat te klagen,

wie raakt altijd nodeloos gewond?

Wie heeft altijd troebele ogen?

₃₀Een dronkaard, die tot in de vroege morgen drinkt,

die blijft proeven van de wijn.

₃₁Laat je niet verleiden door de glans van wijn,

wanneer hij fonkelt in de beker.

Hij glijdt zo makkelijk over de tong,

₃₂maar later bijt hij als een slang,

spuit hij gif als een adder.

₃₃Dan zie je vreemde dingen

en begin je wartaal uit te slaan.

₃₄Je voelt je heen en weer geslingerd door de golven,

alsof je vastzit boven in het want.

₃₅‘Ik ben geslagen, maar heb niets gevoeld,

ik ben afgerost, maar heb niets gemerkt.

Laat ik maar eens opstaan,

eerst een beker wijn.’