Dag 38 / Job 32-34

‘Ik ben nog jong, en jullie zijn oud,

daarom hield ik mij stil.

In jullie bijzijn durfde ik mijn mening niet te geven.

₇Ik zei bij mezelf: Laat de ouderdom spreken,

laten de jaren hun wijsheid verkondigen.

₈Maar het is de geest van God in de mens,

de adem van de Ontzagwekkende die inzicht brengt.

₉Niet de ouderdom maakt wijs,

de jaren leiden niet vanzelf tot een juist oordeel.

₁₀Daarom zeg ik: luister naar mij,

nu zal ook ik mijn mening geven.

₁₁Ik heb gewacht tot jullie waren uitgesproken;

ik heb jullie ideeën aangehoord

toen jullie naar de juiste woorden zochten.

₁₂Ik heb aandachtig geluisterd

en zag dat niemand Job terecht kon wijzen;

niemand kon weerleggen wat hij beweerde.

₁₃Maar zeg niet: “Wij hebben de wijsheid in hem gevonden;

alleen God kan hem weerspreken, niet een mens.”

₁₄Job heeft zijn woorden niet tot mij gericht

en ik zal hem niet op jullie manier antwoorden.

₁₅Ze zijn verslagen, weten niets meer te zeggen;

de woorden laten hen in de steek.

₁₆Zou ik dan wachten, nu zij niets meer zeggen

en hun zwijgen steeds langer voortduurt?

₁₇Nu is het mijn beurt om te spreken,

ik wil ook mijn mening geven.

₁₈Ik ben boordevol woorden,

mijn hart popelt van ongeduld.

₁₉Mijn binnenste is als jonge wijn die niet kan ademen,

mijn buik als een volle wijnzak die bijna openbarst.

₂₀Laat mij spreken en mijn gevoelens luchten,

ik zal het woord nemen en zeggen wat ik denk.

₂₁Ik kies geen partij, voor niemand,

ik praat niemand naar de mond.

₂₂Want ik weet dat als ik al kon vleien,

mijn maker mij onmiddellijk zou wegvagen.

₁Welnu, Job, hoor mij aan,

luister naar wat ik te berde breng.

₂Dit is wat ík te zeggen heb,

de woorden liggen op mijn tong.

₃Ik zal oprecht spreken, vanuit mijn hart,

ik zal met een eerlijk oordeel komen.

₄De geest van God heeft mij gemaakt,

de adem van de Ontzagwekkende doet mij leven.

₅Als je daartoe in staat bent, antwoord mij;

maak je klaar voor de strijd, stel je teweer.

₆Voor God zijn wij elkaars gelijken,

jij bent net als ik uit leem gevormd.

₇Laat angst voor mij je niet verlammen,

mijn hand zal niet zwaar op je drukken.

₈Welnu, ik was erbij terwijl je sprak,

ik heb gehoord hoe je woorden klonken:

₉“Ik ben zuiver, ik heb niets misdaan,

ik ben rein, er kleeft geen schuld aan mij.

₁₀Toch vindt God gronden voor een aanklacht,

Hij beschouwt me als zijn vijand.

₁₁Hij sluit mijn voeten in het blok,

Hij bewaakt me waar ik ga of sta.”

₁₂Maar je hebt ongelijk, ik zeg je:

God is de meerdere van de mens.

₁₃Waarom beschuldig je Hem,

zeg je: “Hij antwoordt niet, als iemand tot Hem spreekt”?

₁₄God antwoordt wel, op meer dan één manier,

alleen merkt de mens het niet op.

₁₅In de dromen en visioenen van de nacht,

in de tover van de diepste slaap,

of wanneer hij ligt te sluimeren,

₁₆opent God de oren van de mens

en laat hem schrikken – een waarschuwing

₁₇om hem af te houden van een slechte daad,

om alle hoogmoed van hem te weren.

₁₈Hij behoedt hem voor de val in de afgrond,

voor het oversteken van de doodsrivier.

₁₉Of de pijn op zijn ziekbed wijst hem terecht,

de nooit aflatende strijd in zijn lichaam,

₂₀waardoor hij geen voedsel verdraagt

en walgt van zijn lievelingsgerecht.

₂₁Hij teert weg tot een schim van zichzelf,

en zijn botten, eerst onzichtbaar, steken uit.

₂₂Hij kruipt naar de afgrond,

nadert de herauten van de dood.

₂₃Maar als een engel hem terzijde staat,

een die zijn voorspraak is, één uit duizenden,

om van zijn onschuld te getuigen,

₂₄en als God hem welgezind is en zegt:

“Laat niet toe dat hij in de afgrond afdaalt,

Ik heb losgeld voor hem verkregen,”

₂₅dan krijgt hij weer vlees op zijn botten als vroeger

en keert hij terug naar de kracht van zijn jeugd.

₂₆Hij bidt weer tot God en God is hem gunstig gezind,

hij roept het uit van vreugde en verschijnt voor Hem,

want hij wordt door God in ere hersteld.

₂₇Dan zingt hij het uit en zegt tegen ieder:

“Ik heb gezondigd, wat recht is maakte ik krom,

maar het werd mij niet aangerekend.

₂₈Hij redde mij van de val in de afgrond –

nu leef ik en geniet ik van het licht.”

₂₉Zie, dit alles doet God,

tot twee-, driemaal toe doet Hij dit voor de mens:

₃₀Hij haalt hem weg van de afgrond

en het licht van het leven omstraalt hem.

₃₁Let goed op, Job, luister aandachtig;

wees stil en laat mij spreken.

₃₂Als je iets te zeggen hebt, antwoord dan,

spreek – moge het recht aan jouw kant staan.

₃₃Als je niets te zeggen hebt, luister dan,

wees stil – laat mij jou de wijsheid leren.’

₂‘Luister, wijzen, naar mijn woorden,

jullie die alles weten, hoor wat ik zeg.

₃Want het oor toetst de woorden,

zoals het gehemelte het voedsel proeft.

₄Laten we samen onderzoeken wat juist is,

laten we met elkaar vaststellen wat goed is.

₅Welnu, Job heeft gezegd: “Ik sta in mijn recht,

maar God heeft het mij onthouden.

₆Ondanks mijn gelijk ga ik voor leugenaar door;

een dodelijke pijl heeft mij getroffen, al heb ik niets misdaan.”

₇Is er een tweede zoals Job,

die zijn dorst met laster lest,

₈die zich onder de onrechtplegers schaart

en omgaat met wettelozen?

₉Want hij heeft gezegd:

“Het baat de mens niet om bevriend te zijn met God.”

₁₀Jullie die zo verstandig zijn, luister dus naar mij:

het is verre van God om kwaad te doen,

de Ontzagwekkende zal geen misdaad plegen.

₁₁Hij vergeldt daarentegen de mens zijn daden,

Hij beslist over hem naargelang zijn doen en laten.

₁₂God zal nimmer slechtheid begaan,

de Ontzagwekkende zal het recht niet verdraaien.

₁₃Wie heeft de aarde aan Hem toevertrouwd,

de hele wereld onder zijn bevel gesteld?

₁₄Als Hij zijn aandacht alleen op zichzelf zou richten

en zijn geest en adem voor zichzelf bewaart,

₁₅dan zou al wat leeft onmiddellijk ten onder gaan

en de mens zou terugkeren tot stof.

₁₆Als je ook maar iets begrijpt, luister dan;

laat de woorden die ik zeg tot je doordringen.

₁₇Kan wie het recht haat met macht omgord zijn?

Wil je Hem veroordelen die machtig en rechtvaardig is,

₁₈die tegen koningen “nietswaardigen!” zegt

en “goddelozen!” tegen edelen?

₁₉Die geen partij kiest voor de vorsten

en de rijken niet begunstigt boven de geringen,

omdat zij allen het werk van zijn handen zijn?

₂₀Onverwacht sterven zij, in het diepst van de nacht;

de rijke wordt opgeschrikt en het is voorbij met hem,

de machtige wordt weggehaald, en niet door mensenhand.

₂₁Want Gods oog is op de wegen van de mens gericht,

geen van zijn stappen blijft voor Hem verborgen.

₂₂Geen donker is zo diep, zo zwart,

dat het onrechtplegers kan verbergen.

₂₃Het is niet aan de mens het tijdstip te bepalen

waarop God zijn rechtsgeding begint.

₂₄God maakt korte metten met de machtigen

en stelt anderen in hun plaats.

₂₅Jazeker, Hij doorziet hun daden

en brengt hen in de nacht ten val;

verpletterd liggen ze terneer.

₂₆Ter plaatse, ten overstaan van allen,

geselt Hij hen voor hun goddeloosheid.

₂₇Want ze hebben zich van Hem verwijderd,

ze slaan geen acht op de wegen die Hij wijst;

₂₈het komt door hen dat de armen om hulp roepen,

door hen hoort God de vertrapten schreeuwen.

₂₉Maar als Hij zwijgt, wie zal Hem dat verwijten?

Als Hij zijn gelaat verbergt, wie kan Hem dan aanschouwen?

Over de mensen en de volken waakt Hij evenzeer,

₃₀opdat geen schurk ooit koning wordt,

niemand die het volk in zijn net verstrikt.

₃₁Stel, een mens heeft tegen God gezegd:

“Ik heb mijn straf gekregen, ik zal niets kwaads meer doen.

₃₂Leer mij de dingen die ik niet kan zien;

als ik onrecht heb gepleegd, zal het niet weer gebeuren” –

₃₃moet God het volgens jou dan toch vergelden?

Maar jij hebt zijn oordeel afgewezen!

Jij, niet ik, moet kiezen. Zeg nu wat je denkt.

₃₄Mensen met verstand zullen mij zeggen,

en elke wijze man die naar mij luistert:

₃₅“Job spreekt zonder kennis van zaken,

zijn woorden getuigen niet van inzicht.

₃₆O, werd Job maar tot het uiterste beproefd,

want hij spreekt als iemand die uit is op kwaad.

₃₇Hij voegt zonde toe aan zonde,

hij is opstandig waar wij bij zijn

en spreekt zich keer op keer uit tegen God.”’