Dag 41 / Job 40-42, Ps. 131

₂‘Een mens die met de Ontzagwekkende twist – kan hij Hem iets leren?

Laat hij die God terechtwijst op dit alles antwoorden!’

₄‘Ik ben onaanzienlijk. Wat zal ik U antwoorden?

Ik leg mijn hand op mijn mond.

₅Ik heb eenmaal gesproken en zeg niets meer,

tweemaal – en doe er het zwijgen toe.’

₇‘Sta op, Job, wapen je;

Ik zal je ondervragen, zeg Mij wat je weet.

₈Wil je mijn recht loochenen,

wil je Mij schuldig verklaren en zelf vrijuit gaan?

₉Is jouw arm zo sterk als die van God,

heb jij zo’n donderstem als Hij?

₁₀Tooi je dan met trots en waardigheid,

omkleed jezelf met eer en glorie.

₁₁Stort je razende woede over alles uit,

zie je een hoogmoedige – verneder hem,

₁₂zie je een hoogmoedige – buig zijn nek,

vertrap de goddelozen, waar ze ook zijn.

₁₃Begraaf ze allemaal in het stof,

berg hen op in de onderwereld.

₁₄Wanneer je op eigen kracht zult winnen,

dan zal ook Ik je prijzen.

₁₅Zie Behemot, het beest dat Ik gemaakt heb, net als jou;

het eet gras als een rund.

₁₆Hoe krachtig zijn zijn lendenen,

hoe machtig de spieren van zijn buik!

₁₇Hij kan zijn staart rechten als een ceder,

de pezen van zijn dijen spannen zich in bundels.

₁₈Zijn botten zijn staven van brons,

zijn ribben stangen van ijzer.

₁₉Hij is een van Gods eerste meesterwerken,

tegen hem trekt alleen zijn maker het zwaard.

₂₀Zijn voedsel vindt hij in de bergen,

waar de dieren van het veld zich vermaken.

₂₁Hij strekt zich uit onder de lotusplanten,

hij ligt verborgen tussen het riet van het moeras;

₂₂de lotusplanten hullen hem in hun schaduw,

de waterwilgen beschutten hem.

₂₃Onverschrokken bedwingt hij de rivier,

hij blijft kalm wanneer de Jordaan zijn muil in golft.

₂₄Wie kan oog in oog met hem staan

en een ring door zijn neus halen?

₂₅Kun jij Leviatan met een haak op de kant trekken

en met een koord zijn tong beteugelen?

₂₆Kun jij een touw door zijn neus halen

en met een priem zijn kaak doorboren?

₂₇Zou hij jou bidden en smeken

en vriendelijke woorden tot je richten?

₂₈Zou hij een verbond sluiten met jou,

zodat jij hem voortaan als knecht kunt hebben?

₂₉Kun je met hem spelen als met een vogel,

hem aan een touw houden, voor je dochters?

₃₀Zal het vissersgilde over zijn prijs onderhandelen

en hem tussen de kooplieden verdelen?

₃₁Kun jij speren in zijn huid planten

en een harpoen door zijn kop steken?

₃₂Waag het eens hem aan te raken –

weet wel: het zou je laatste strijd zijn.

₁De hoop van elke aanvaller wordt beschaamd,

alleen al bij zijn aanblik wordt hij teruggeworpen.

₂Wie zou het wagen om hem op te schrikken?

Wie kan aantreden om met hem te strijden?

₃Wie daagt hem uit zonder daarvoor te boeten?

Niemand, hij heeft op de hele aarde zijn gelijke niet.

₄Ik zal niet zwijgen over zijn machtige dijen,

over zijn geweldige krachten en fraaie gestalte.

₅Wie kan zijn opperhuid afvillen?

Wie dringt door zijn dubbele pantser heen?

₆Wie heeft de kracht om zijn kaken te openen?

Schrikwekkend gapen de tanden in zijn muil.

₇Zijn rug is met schilden geschubd,

ondoordringbaar verzegeld.

₈Ze sluiten dicht op elkaar aan

en laten niet de minste lucht door;

₉het ene kleeft vast aan het andere,

aaneengesloten en onscheidbaar.

₁₀Wanneer hij proest, flikkert het licht,

zijn ogen schitteren als de dageraad.

₁₁Brandende fakkels komen uit zijn bek,

vonkenregens vliegen door de lucht.

₁₂Zijn neusgaten walmen,

als een kokende ketel of rokend riet.

₁₃Zijn adem laat kolen ontbranden,

uit zijn bek slaat een vlam.

₁₄Zijn nek zwelt op van kracht,

zijn muil straalt niets dan verschrikking uit.

₁₅Zijn vlees sluit dicht om hem heen,

als om hem gegoten, onwrikbaar.

₁₆Zijn hart is hard als een rots

en hard als de onderste maalsteen.

₁₇Komt hij overeind, dan deinzen machtigen terug,

sidderend slaan ze op de vlucht.

₁₈Geen tegen hem getrokken zwaard houdt stand,

geen speer, geen lans, geen pijl.

₁₉IJzer beschouwt hij als stro,

brons als rot hout.

₂₀Hij slaat niet op de vlucht voor de pijl uit de boog,

slingerstenen raken hem – het zijn maar stoppels.

₂₁Voor hem is een knuppel als stro

en hij lacht om het suizen van speren.

₂₂Zijn onderlijf is zo scherp als een scherf;

als een dorsslede snijdt hij door de modder.

₂₃Hij laat de diepten kolken,

de zee als een mengkroes zieden.

₂₄Hij laat een spoor van lichten achter,

alsof de zee met zilverwitte koppen is bekroond.

₂₅Hij heeft op de aarde zijn gelijke niet,

hij is een schepsel zonder vrees.

₂₆Op al wat hoog is kijkt hij neer,

hij is de koning van alle trotse dieren.’

₂‘Ik weet dat niets buiten uw macht ligt

en geen enkel plan voor U onuitvoerbaar is.

₃Wie was ik dat ik, door mijn onverstand, uw besluit wilde toedekken?

Werkelijk, ik sprak zonder enig begrip,

over wonderen, te groot voor mij om te bevatten.

₄U zei: “Luister, nu zal Ik spreken.

Ik zal je ondervragen, zeg Mij wat je weet.”

₅Ik héb U horen spreken,

en nu heb ik gezien wie U bent.

₆Daarom zal ik verder zwijgen,

nu vind ik troost voor mijn kommervol bestaan.’

HEER, niet trots is mijn hart,

niet hoogmoedig mijn blik,

ik zoek niet wat te groot is

voor mij en te hoog gegrepen.

₂Nee, ik ben stil geworden,

ik heb mijn ziel tot rust gebracht.

Als een kind, de borst ontwend,

stil op de arm van zijn moeder,

zo is mijn ziel in mij.

₃Israël, hoop op de HEER,

van nu tot in eeuwigheid.