Dag 354 / 1Joh. 5, Hoogl 5-8

₁Hier ben ik in mijn hof,

zusje, bruid van mij.

Ik pluk mijn mirre en mijn balsem,

ik eet mijn honing uit mijn honingraat,

ik drink mijn melk en mijn wijn.

Eet, vriend en vriendin!

Drink, en word dronken van liefde!

₂Ik sliep, maar mijn hart was wakker.

Hoor! Mijn lief klopt aan!

‘Doe open, zusje, mijn vriendin,

mijn duif, mijn allermooiste.

Mijn hoofd is nat van de dauw,

mijn lokken vochtig van de nacht.’

₃‘Maar ik heb mijn kleed al uitgedaan,

moet ik het weer aandoen?

En ik heb mijn voeten al gewassen,

moet ik ze weer vuilmaken?’

₄Mijn lief stak zijn hand naar binnen,

een siddering trok door mij heen – om hem!

₅Toen sprong ik op, ik ging hem opendoen.

Mijn handen dropen van mirre,

mirre vloeide van mijn vingers

op de grendel van de deur.

₆En ik deed open voor mijn lief,

maar hij was weg,

mijn lief was weggegaan.

Een duizeling beving mij

toen ik zag dat hij er niet meer was.

Ik zocht hem, maar ik vond hem niet,

ik riep hem, maar hij antwoordde niet.

₇De wachters vonden mij

op hun ronde door de stad.

Ze sloegen mij, ze verwondden mij,

ze rukten mij de sluier af,

de wachters van de muren.

₈Ik bezweer je, meisjes van Jeruzalem,

als jullie mijn lief vinden,

wat zeggen jullie tegen hem?

Dat ik ziek van liefde ben.

₉Wat heeft jouw lief meer dan een ander,

mooiste van alle vrouwen?

Wat heeft jouw lief meer dan een ander,

dat je ons dit zo bezweert?

₁₀Mijn lief glanst en schittert,

hij steekt boven duizenden uit.

₁₁Zijn hoofd is van goud, het zuiverste goud,

zijn lokken zijn als dadeltrossen, ravenzwart.

₁₂Zijn ogen zijn als duiven

bij een stromende beek,

die baden in water,

die gedompeld zijn in melk.

₁₃Zijn wangen zijn als balsemtuinen,

die overheerlijk geuren.

Zijn lippen zijn als lelies,

druipend van vloeiende mirre.

₁₄Zijn armen zijn als staven van goud,

met turkoois bezet.

Zijn buik is als een schijf van ivoor,

versierd met saffier.

₁₅Zijn benen zijn als zuilen van albast,

op voetstukken van zuiver goud.

Zijn gestalte is zo fier als een ceder van de Libanon.

₁₆Zijn mond is zoet,

aan hem is alles begeerlijk.

Dit is mijn lief, dit is mijn vriend,

meisjes van Jeruzalem!

₁Waar is je lief naartoe gegaan,

mooiste van alle vrouwen,

waar is je lief naartoe?

Laten we hem samen zoeken.

₂Mijn lief is naar zijn tuin gegaan,

naar zijn balsemtuin beneden.

Daar wil hij weiden,

daar wil hij lelies plukken.

₃Ik ben van mijn lief,

en mijn lief is van mij.

Hij weidt tussen de lelies.

₄Je bent zo mooi, vriendin van mij,

zo bekoorlijk als Tirsa,

zo lieflijk als Jeruzalem,

een ontzagwekkende verschijning.

₅Wend je ogen af, ze verwarren mij.

Je haar golft als een kudde geiten

die afdaalt van de Gilead.

₆Je tanden zijn als witte schapen:

twee aan twee komen ze uit het water,

er ontbreekt er niet een.

₇Als het rood van een granaatappel

fonkelt je lach,

door je sluier heen.

₈Ook al zijn er zestig koninginnen,

en wel tachtig bijvrouwen,

meisjes zonder tal,

₉zoals mijn duif is er maar één,

mijn allermooiste is de enige.

De enige voor haar moeder is zij,

een stralend licht voor wie haar baarde.

Alle meisjes die haar zien, prijzen haar gelukkig,

elke koningin, elke bijvrouw juicht haar toe.

₁₀Wie is zij,

die daar oplicht als de dageraad,

zo helder als de volle maan,

zo stralend als de zon,

wie is die ontzagwekkende verschijning?

₁₁Ik ging naar mijn notengaard beneden,

om te kijken naar de bloesems bij de beek,

naar de ranken aan de wijnstok,

de granaatappels in bloei.

₁₂En plotseling voelde ik mij meegevoerd

als op een wagen van mijn nobel volk.

₁Draai rond, meisje uit Sulem, draai rond,

draai rond, we willen naar je kijken.

Kijk! Zie je dat meisje uit Sulem,

zoals ze danst tussen twee reien?

₂Wat zijn je voeten mooi in je sandalen, koningskind!

Je heupen draaien sierlijk rond,

de schepping van een kunstenaar.

₃Je navel is een ronde kom,

die gevuld is met kruidige wijn.

Je buik is een bergje tarwe,

dat door lelies wordt omzoomd.

₄Je borsten zijn als kalfjes,

als de tweeling van een gazelle.

₅Je hals is als een toren van ivoor,

je ogen als de vijvers van Chesbon,

bij de poort van Bat-Rabbim.

Je neus is als een toren van de Libanon,

die uitkijkt over Damascus.

₆Je hoofd rijst op als de Karmel,

omkruld door purperen lokken,

waarin een koning ligt verstrikt.

₇Wat ben je mooi, wat ben je bekoorlijk,

liefde en verrukking, dat ben jij.

₈Als een palm is je gestalte,

je borsten zijn als druiventrossen.

₉Ik dacht: Laat ik die palm beklimmen,

ik wil zijn bladeren grijpen.

Laten jouw borsten

als trossen van de wijnstok zijn,

je adem als de geur van appels,

₁₀je tong als zoete wijn ...

... wijn die zo naar mijn liefste stroomt

en hem in zijn slaap op de lippen vloeit.

₁₁Ik ben van mijn lief,

en hij verlangt naar mij.

₁₂Kom, mijn lief,

laten we het veld in gaan,

en tussen de hennabloemen slapen.

₁₃Laten we de wijngaard in gaan, morgenvroeg,

en kijken of de wijnstok al is uitgebot,

zijn bloesems al ontloken zijn,

de granaatappel al bloeit.

Daar zal ik jou beminnen.

₁₄De liefdesappels geuren al.

Boven onze poorten hangt een keur van vruchten,

vers geplukte, goed gedroogde.

Mijn lief, ik heb ze bewaard voor jou.

₁Was jij maar mijn broertje,

gezoogd aan mijn moeders borst.

Als ik je dan vond, daarbuiten,

dan kuste ik jou,

en niemand zou me verachten.

₂Dan nam ik je mee

en bracht je in mijn moeders huis,

en jij zou me alles leren.

Ik gaf je kruidige wijn te drinken,

van het sap van mijn granaatappel.

₃Mijn hoofd rust op zijn linkerarm,

met zijn rechterarm omhelst hij mij.

₄Meisjes van Jeruzalem, ik bezweer je:

wek de liefde niet, laat haar niet ontwaken

voordat zij het wil.

₅Wie is zij,

die daar komt uit de woestijn,

leunend op de arm van haar lief?

Onder de appelboom wekte ik jou.

Daar kreeg je moeder weeën,

weeën van jou,

daar baarde ze jou.

₆Draag mij als een zegel op je hart,

als een zegel op je arm.

Sterk als de dood is de liefde,

beklemmend als het dodenrijk de hartstocht.

De liefde is een vlammend vuur,

een vuurgloed van de HEER.

₇Zeeën kunnen haar niet doven,

rivieren spoelen haar niet weg.

Zou een man met al zijn rijkdom liefde willen kopen,

dan werd hij smadelijk veracht.

₈Wij hebben een zusje,

borsten heeft ze nog niet.

Wat doen we met ons zusje

als de mensen over haar gaan spreken?

₉Was zij een muur,

dan bouwden wij er zilveren kantelen op.

Was zij een deur,

dan sloten wij die met een balk van cederhout.

₁₀Ik ben een muur,

mijn borsten zijn als torens.

Zo ben ik in zijn ogen als een stad

die vrede biedt.

₁₁Salomo bezat een wijngaard in Baäl-Hamon.

Hij stelde er bewakers aan,

duizend sjekel zilver gaf men voor de oogst.

₁₂Mijn eigen wijngaard blijft van mij.

De duizend sjekel zilver is voor jou, Salomo,

en tweehonderd voor de bewakers.

₁₃Jij die in je hof verblijft,

mijn vrienden zijn gespitst op je stem.

Laat míj die horen!

₁₄Ga nu vlug, mijn lief!

Spring als een gazelle,

als het jong van een hert

over de bergen vol balsemkruid.