Dag 34 / Job 20-21, Spr. 22

₂‘Ik ben verontrust en moet daarom wel antwoorden;

tot in mijn binnenste ben ik gekwetst.

₃Wat ik hoorde was een les in smaad;

inzicht in het leven dwingt mij tot een antwoord.

₄Weet je niet dat al sinds mensenheugenis,

sinds de mens op aarde is gezet,

₅het gejuich van goddelozen snel verklinkt

en de vreugde van de misdadiger kortstondig is?

₆Ook al zal zijn roem ten hemel stijgen,

ook al zal zijn hoofd de wolken raken,

₇als zijn eigen drek zal hij voorgoed vergaan

en zij die hem kenden, zullen vragen: “Waar is hij?”

₈Als een droom vervliegt hij, spoorloos,

hij wordt uitgewist, als een nachtelijk visioen.

₉Het oog dat hem zag, ziet hem niet meer;

nooit meer zal zijn woonplaats hem aanschouwen.

₁₀Zijn kinderen zullen de gunsten van de armen zoeken,

want hij moet afstaan wat hij zich heeft toegeëigend.

₁₁Zijn lichaam heeft nog de kracht van de jeugd,

maar hij wordt geveld – en zijn botten liggen in het stof.

₁₂Hoewel het kwaad hem zoet smaakt in de mond

en hij het verbergt onder zijn tong,

₁₃hoewel hij zuinig is en niets laat glippen,

maar het tegen zijn gehemelte bewaart,

₁₄zal het in zijn ingewanden gisten,

in zijn binnenste tot addergif verworden.

₁₅Rijkdom heeft hij doorgeslikt, maar weer uitgebraakt,

God perst alles uit zijn buik omhoog.

₁₆Hij zuigt slangengif op,

een slangentong zal hem ook doden.

₁₇Nooit zal hij genieten van de overvloed,

van rivieren die van room en honing stromen.

₁₈Wat hij heeft verworven, spuugt hij uit, het smaakt hem niet,

zoals ook zijn handel hem geen vreugde schenkt.

₁₉Want hij heeft de armen onderdrukt en in de steek gelaten;

hij heeft hun huis verwoest, hij heeft het niet gebouwd.

₂₀Zijn binnenste is altijd rusteloos,

niets van zijn kostbaarheden weet hij te bewaren.

₂₁Al wat hij bezit verslindt hij,

zijn welvaart zal dan ook niet duren.

₂₂Hoe groot ook zijn vermogen, hij weet zich niet veilig;

het onheil stort zich in volle omvang over hem uit.

₂₃Terwijl hij zijn buik nog vult,

treffen hem de vlammen van Gods woede,

een regen van verderf komt op hem neer.

₂₄Hij kan vluchten voor een ijzeren wapen,

maar wordt door een bronzen boog doorschoten.

₂₅De pijl steekt in zijn rug, hij trekt hem uit,

de schacht zal glinsteren van zijn gal,

ontzetting overweldigt hem.

₂₆Het donker verbergt al zijn schatten,

een smeulend vuur verslindt ze

en verteert wat in zijn huis nog over is.

₂₇De hemel openbaart zijn schuld,

de aarde keert zich tegen hem.

₂₈Een vloedgolf overspoelt zijn huis,

het wordt weggevaagd op die dag van Gods woede.

₂₉Dat wacht hem die God ontrouw is,

dat is de erfenis die God hem geeft.’

₂‘Luister nu goed naar mijn woorden,

laat dat de troost zijn die jullie mij geven.

₃Heb geduld met mij, terwijl ik spreek;

als ik uitgesproken ben, kun je weer spotten.

₄Is mijn aanklacht tegen een mens gericht?

Waarom zou ik dan mijn geduld bewaren?

₅Kijk naar mij en wees ontzet,

en sla je hand voor je mond.

₆Als ik aan dit alles denk, grijpt angst mij aan

en siddert heel mijn lichaam.

₇Waarom leven goddelozen lang,

tot in hun ouderdom welvarend en gezond?

₈Zij leven en ze zien hun kinderen gedijen,

en zelfs de kinderen van hun kinderen.

₉In hun huis heerst vrede zonder vrees,

ze worden niet getroffen door Gods gesel.

₁₀Hun stieren springen en bevruchten,

hun koeien kalven zonder misdracht.

₁₁Hun kinderen rennen buiten rond,

vrolijk als de schapen en de geiten.

₁₂Ze zingen, begeleid door lier en tamboerijn,

ze vermaken zich bij fluitmuziek.

₁₃Hun leven kent slechts voorspoed

en rustig dalen ze af naar het dodenrijk.

₁₄Ze zeggen tegen God: “Blijf ver van ons,

wij willen niet de wegen volgen die U wijst.

₁₅Wie is de Ontzagwekkende dat wij Hem zouden eren?

Wat baat het ons tot Hem te bidden?”

₁₆Maar de welvaart ligt niet in hun eigen handen,

laat wat goddelozen denken verre van mij blijven!

₁₇Hoe zelden dooft de lamp van wie kwaad doet!

Treft hem ooit de rampspoed

die God de mensen in zijn woede toebedeelt?

₁₈Wordt hij weggeblazen als kaf in de wind?

Wordt hij meegerukt als dorre aren in de storm?

₁₉Of bewaart God de ellende voor zijn kinderen?

Laat Hij het aan hém vergelden, zodat hij het zelf voelt!

₂₀Mogen zijn eigen ogen de ondergang aanschouwen,

moge hij de woede van de Ontzagwekkende drinken!

₂₁Waarom zou hij daar zijn familie mee bezwaren,

wanneer het getal van zijn maanden al ten einde is?

₂₂Kan God iets van de mensen leren,

Hij die over de hemelingen rechtspreekt?

₂₃Sommigen sterven, in kracht ongebroken,

vredig en zonder zorgen;

₂₄ze zien eruit als melk en bloed,

het merg stroomt in hun botten.

₂₅Anderen sterven vervuld van bitterheid,

zonder ooit vreugde te hebben gesmaakt.

₂₆Samen liggen ze in het stof,

overdekt met wormen.

₂₇Ja, ik weet wat jullie denken,

wat jullie tegen mij in de zin hebben.

₂₈Jullie zeggen: “Waar staat het huis van die edele,

waar heeft die goddeloze zich gevestigd?”

₂₉Vraag het toch aan de voorbijgangers!

Aan wat zij verklaren zullen jullie toch niet twijfelen?

₃₀Wie kwaad doet wordt in tijden van rampspoed gespaard,

op de dag van Gods woede wordt hij gered.

₃₁Wie zal hem zijn gedrag openlijk verwijten;

wat hij heeft misdaan – wie zal hem dat vergelden?

₃₂Met veel eerbetoon draagt men hem ten grave

en men houdt de wacht bij zijn tombe.

₃₃Zacht rust hij in zijn pas gedolven graf,

tallozen liepen voor zijn baar

en velen volgden deze.

₃₄Ach, jullie troosten mij met lege woorden,

wat jullie zeggen is niets dan bedrog.’

₁Een goede naam is te verkiezen boven grote rijkdom,

waardering boven zilver en goud.

₂Een arme en een rijke hebben dit gemeen:

de HEER heeft hen beiden gemaakt.

₃Wie verstandig is, ziet het gevaar en hoedt zich ervoor,

wie onnozel is, gaat het tegemoet en zal daarvoor boeten.

₄Wie bescheiden is en ontzag heeft voor de HEER

wordt beloond met rijkdom, eer en een lang leven.

₅Wie de verkeerde weg gaat, treft dorens en valstrikken aan,

wie zijn leven liefheeft, blijft er verre van.

₆Leer een kind van jongs af aan de juiste weg,

en het zal er niet van afwijken wanneer het oud geworden is.

₇Een rijke heeft macht over armen,

wie leent is de slaaf van zijn geldschieter.

₈Wie onheil zaait, zal onheil oogsten,

door de stok waarmee hij slaat zal hij te gronde gaan.

₉Een goedhartig mens wordt gezegend,

omdat hij zijn voedsel met de armen deelt.

₁₀Jaag een spotter weg, en de ruzie is voorbij,

twistgesprekken en beledigingen houden op.

₁₁Wie een zuiver hart heeft en beminnelijk spreekt

heeft de koning als vriend.

₁₂De HEER waakt over wie kennis bezitten,

Hij logenstraft de woorden van bedriegers.

₁₃Een luiaard zegt: ‘Er zwerft een leeuw door de straten,

als ik buiten kom, zal hij me verscheuren.’

₁₄De mond van een ontrouwe vrouw is als een diepe put,

wie door de HEER is vervloekt, valt daarin.

₁₅Kinderen zijn geneigd tot onbezonnenheid,

de stok wijst ze terecht en weerhoudt ze ervan.

₁₆Wie een arme onderdrukt, maakt hem enkel rijk,

wie een rijke geld geeft, zorgt ervoor dat hij gebrek lijdt.

₁₇Schenk mijn kennis een aandachtig oor,

luister naar de woorden van de wijzen.

₁₈Het is goed ze vast te houden,

zodat je ze altijd op je lippen hebt.

₁₉Jou laat ik ze horen, nu,

opdat je op de HEER vertrouwt.

₂₀Heb ik niet dertig spreuken voor je opgeschreven,

vol kennis en goede raad?

₂₁Dat is om je de waarheid te leren, waarachtige woorden,

zodat je betrouwbaar kunt antwoorden

aan hem die jou heeft gestuurd.

₂₂Steel niet van een arme, hij is al arm genoeg.

Vertrap een behoeftige niet als hij terechtstaat in de poort.

₂₃Want de HEER verdedigt hun rechten,

wie hen beroven, berooft Hij van het leven.

₂₄Ga niet om met een heethoofd,

houd je niet op met een driftkop,

₂₅opdat je niet dezelfde weg gaat als hij

en voor jezelf een valstrik zet.

₂₆Geef niet zomaar een handslag,

sta niet zomaar borg voor een schuld.

₂₇Als je die niet kunt voldoen,

halen ze je bed onder je vandaan.

₂₈Verplaats geen oude grenzen,

je voorouders hebben ze vastgesteld.

₂₉Zie je iemand die een kundig vakman is?

Hij komt in dienst van de koning,

onaanzienlijken zal hij niet dienen.