Dag 33 / Job 18-19, Spr. 21

₂‘Wat een woorden! Zijn jullie nooit uitgesproken?

Gebruik je verstand, dan kunnen we praten.

₃Waarom worden wij beschouwd als onmondig vee,

waarom doen jullie alsof wij onnozel zijn?

₄Jij verscheurt jezelf in woede –

wordt om jou de wereld dan dooreengeschud,

wordt om jou één rots van zijn plaats getild?

₅Heus, het licht van de goddeloze dooft,

de gloed van zijn vuur vlamt niet meer op.

₆In zijn huis wordt alles donker,

het licht dat hem omringde dooft.

₇Van zeker wordt zijn tred krampachtig,

zijn boze opzet laat hem struikelen.

₈Zijn voeten voeren hem ten val,

een net verstrikt hem op zijn weg.

₉Een klem grijpt om zijn hiel,

een strop houdt hem gevangen.

₁₀In de grond is voor hem een touw verborgen,

over zijn pad een strik gespannen.

₁₁De verschrikking staart hem allerwegen aan

en jaagt hem voort bij elke stap.

₁₂De honger put zijn krachten uit,

de rampen wijken niet meer van zijn zijde.

₁₃Huid en leden worden aangevreten door de dood,

door zijn eerstgeborene verteerd.

₁₄Aan de veiligheid van zijn huis ontrukt,

wordt hij gevoerd naar de vorst der verschrikking.

₁₅Verwoesting treft zijn bezit,

zijn woning wordt bedolven onder zwavel.

₁₆Zijn wortels verdrogen in de grond,

zijn takken verdorren in de lucht.

₁₇Zijn nagedachtenis op aarde zal vergaan,

niemand zal nog weten wie hij was.

₁₈Uit het licht wordt hij het duister in geworpen,

hij wordt uit de wereld weggestoten.

₁₉Hij heeft geen kinderen, niemand draagt zijn naam;

waar hij woonde zijn geen overlevenden.

₂₀Jonge mensen zijn ontzet over zijn lot,

zijn ondergang doet oude mensen huiveren.

₂₁Zo vergaat het het huis van de boosdoener,

zo vergaat het de woning van hem die God niet kent.’

₂‘Hoe lang blijven jullie mij nog pijnigen,

hoe lang nog martelen met woorden?

₃Keer op keer beschimpen jullie mij,

is het geen schande mij zo te vernederen?

₄Als ik werkelijk gedwaald heb,

dan is het toch míjn dwaling?

₅Als jullie werkelijk jezelf zoveel beter wanen

en mijn vernedering terecht vinden,

₆weet dan dat God zich tegen mij gekeerd heeft,

dat Hij zijn netten om mij samentrekt.

₇Ik schreeuw: “Onrecht!” – maar krijg geen antwoord.

Ik roep om hulp – maar vind geen recht.

₈Mijn weg verspert Hij met een muur,

de paden die ik ga hult Hij in duisternis.

₉Hij heeft me van mijn eer beroofd,

de kroon is van mijn hoofd genomen.

₁₀Hij heeft mij omvergehaald, ik lig terneer;

mijn hoop heeft Hij ontworteld als een boom.

₁₁Hij is in woede tegen mij ontstoken

en heeft mij tot zijn aartsvijand gemaakt.

₁₂Zijn troepen hebben zich verzameld

en banen zich een weg naar mij,

ze slaan hun kampen op rondom mijn tent.

₁₃Mijn verwanten heeft Hij van mij verwijderd,

ik word verloochend door mijn vrienden.

₁₄Mijn familie ziet mij onverschillig aan,

mijn vertrouwelingen kennen mij niet meer.

₁₅Ik ben een gast voor mijn bedienden en slavinnen,

een vreemdeling ben ik voor hen geworden.

₁₆Roep ik mijn slaaf, hij antwoordt niet,

ik moet hem smeken.

₁₇Mijn vrouw walgt van mijn adem,

mijn eigen broers deinzen terug omdat ik stink.

₁₈Zelfs jongeren verachten mij,

ze spreken smalend als ik opsta.

₁₉Ik word verafschuwd door mijn naaste vrienden,

ieder die ik liefheb keert zich tegen me.

₂₀Mijn botten steken door mijn magere vel,

alleen het vege lijf heb ik behouden.

₂₁Heb medelijden, vrienden, heb medelijden met mij,

want de hand van God heeft mij getroffen.

₂₂Waarom vervolgen jullie mij, zoals God?

Waarom houden jullie nooit op mij te belasteren?

₂₃O, mochten mijn woorden worden opgeschreven,

vastgelegd in een inscriptie,

₂₄met een ijzeren stift gegrift, met lood gevuld,

voor altijd in de rotsen uitgehouwen!

₂₅Ik weet: mijn redder leeft,

en Hij zal ten slotte hier op aarde ingrijpen.

₂₆Hoezeer mijn huid ook is geschonden,

toch zal ik in dit lichaam God aanschouwen.

₂₇Ik zal Hem aanschouwen,

ik zal Hem met eigen ogen zien, ik, geen ander,

heel mijn binnenste smacht van verlangen.

₂₈Als jullie zeggen: “Hoe zullen we hem vervolgen?”

omdat ik de wortel van het kwaad zou zijn –

₂₉vrees dan zelf het zwaard,

want jullie woede is een wandaad die het zwaard verdient.

Weet dat er rechtgesproken wordt.’

₁De gedachten van de koning zijn als waterstromen in de macht van de HEER,

Hij leidt ze waarheen Hij maar wil.

₂Een mens kiest in eigen ogen steeds de rechte weg,

de HEER toetst wat hem innerlijk beweegt.

₃De HEER heeft liever dat je eerlijk en rechtvaardig handelt

dan dat je een offer brengt.

₄Een hooghartige blik, een aanmatigend hart,

wat een goddeloze uitstraalt is zondig.

₅Weldoordachte ijver strekt een mens tot voordeel,

wie overijld te werk gaat, zal gebrek lijden.

₆Rijkdom verworven door bedrog

is als een vluchtige adem op zoek naar de dood.

₇Het geweld van goddelozen sleurt hen naar de ondergang,

omdat ze weigeren het recht in acht te nemen.

₈Een bedrieger bewandelt slinkse wegen,

een eerlijk mens handelt oprecht.

₉Je kunt beter op een hoek van het dak wonen

dan in één huis met een vrouw die ruzie zoekt.

₁₀Een goddeloze is uit op het kwaad,

hij toont geen medelijden met zijn medemens.

₁₁Als je een spotter bestraft, leren onnozelen daarvan,

als je een wijze berispt, vermeerdert zijn wijsheid.

₁₂De rechtvaardige God slaat de goddelozen gade,

Hij stort ze in het verderf.

₁₃Wie zijn oren sluit voor het gejammer van de arme

zal ooit zelf om hulp schreeuwen, en geen antwoord krijgen.

₁₄Een heimelijke gift doet woede bedaren,

onderhands gegeven geld temt razernij.

₁₅De rechtvaardige vindt er vreugde in recht te doen,

voor de boosdoener is het recht een verschrikking.

₁₆Wie afdwaalt van de weg van het verstand

zal belanden in het rijk van de schimmen.

₁₇Wie altijd maar feestviert, zal gebrek lijden,

wie van wijn en verfijnd voedsel houdt wordt nooit rijk.

₁₈Oprechten worden vrijgekocht, trouwelozen niet;

goddelozen dienen als losgeld voor rechtvaardigen.

₁₉Je kunt beter in de woestijn wonen

dan leven met een humeurige vrouw die ruzie zoekt.

₂₀Een wijze heeft rijke schatten en kostbare olie in huis,

een dwaas verkwanselt alles.

₂₁Wie rechtvaardigheid en trouw nastreeft

ontvangt leven, voorspoed en eer.

₂₂Een wijze overwint een stad vol keurtroepen,

hij haalt het bolwerk neer waarop zij vertrouwen.

₂₃Wie zijn tong in toom houdt

bespaart zich in zijn leven allerlei ellende.

₂₄Een spotter is verwaand en onbeschoft,

hij is grenzeloos hooghartig.

₂₅De verlangens van een luiaard leiden tot zijn dood,

hij weigert zijn handen te gebruiken.

₂₆Velen willen almaar meer bezit,

maar de rechtvaardige geeft met gulle hand.

₂₇Het offer van de goddelozen is een gruwel,

vooral als de bedoeling slecht is.

₂₈Een onbetrouwbare getuige moet de mond worden gesnoerd,

maar wie opmerkzaam is, mag uitspreken.

₂₉Een goddeloze zet een trots gezicht,

de oprechte gaat de weg die hij moet gaan.

₃₀Wijsheid, inzicht, plannen,

niets houdt stand tegen de HEER.

₃₁Het paard wordt gereedgemaakt voor de strijd,

de overwinning hangt af van de HEER.