Dag 3/365 - Gen. 6-8 en Ps. 12

₁Zo kwamen er steeds meer mensen op aarde, en zij kregen dochters. ₂De godenzonen zagen hoe mooi de dochters van de mensen waren, en ze kozen uit hen de vrouwen die ze maar wilden. ₃Toen zei de HEER: ‘Mijn levensgeest mag niet voor altijd in de mens blijven, hij is immers niets dan vlees; hij mag niet langer dan honderdtwintig jaar leven.’ ₄In die tijd en ook daarna nog, zolang de godenzonen gemeenschap hadden met de dochters van de mensen en kinderen bij hen kregen, leefden de giganten op aarde. Dat zijn de befaamde helden uit het verre verleden.

₅De HEER zag dat de mensen op aarde zeer slecht waren: alles wat ze uitdachten was steeds even slecht. ₆Hij kreeg er spijt van dat Hij mensen had gemaakt; Hij was tot in het hart gegriefd. ₇‘Ik zal de mensen die Ik geschapen heb van de aarde wegvagen,’ zei Hij, ‘en met de mensen ook het vee, de kruipende dieren en de vogels, want Ik heb er spijt van dat Ik ze heb gemaakt.’ ₈Alleen Noach was Hij goedgezind.

₉Dit is de geschiedenis van Noach en zijn nakomelingen. Noach was een rechtschapen man; hij was in zijn tijd de enige die een onberispelijk leven leidde, in verbondenheid met God. ₁₀Hij had drie zonen: Sem, Cham en Jafet.

₁₁In Noachs tijd was de aarde in Gods ogen verdorven en vol onrecht. ₁₂Toen God zag dat de aarde door en door slecht was, dat iedereen een verderfelijk leven leidde, ₁₃zei Hij tegen Noach: ‘Ik heb besloten een einde te maken aan het leven van alle mensen, want door hen is de aarde vol onrecht. Ik ga hen vernietigen, en de aarde erbij. ₁₄Maak jij nu een ark van pijnboomhout. Maak daar verschillende ruimten in, en bestrijk hem vanbinnen en vanbuiten met pek. ₁₅Maak hem driehonderd el lang, vijftig el breed en dertig el hoog. ₁₆Je moet er een lichtopening in aanbrengen en aan de bovenkant één el openlaten; de ingang moet je in de zijkant maken. De ark moet een benedenverdieping krijgen en daarboven nog twee verdiepingen. ₁₇Ik laat een grote vloed over de aarde komen, een watermassa die haar zal overspoelen, om alles onder de hemel waarin levensadem is te vernietigen; alles op aarde zal omkomen. ₁₈Maar met jou zal Ik een verbond sluiten. Jij moet de ark in gaan, samen met je zonen, je vrouw en de vrouwen van je zonen. ₁₉En van alle dieren moet je er twee in de ark brengen, om ervoor te zorgen dat die met jou in leven blijven. Een mannetje en een wijfje moeten het zijn. ₂₀Van alle soorten vogels, alle soorten vee en alle soorten dieren die op de aardbodem rondkruipen zullen er twee naar je toe komen; die zullen in leven blijven. ₂₁Leg ook een voorraad aan van alles wat eetbaar is, zodat jullie allemaal te eten hebben.’ ₂₂Noach deed dit; hij deed alles zoals God het hem had opgedragen.

₁Toen zei de HEER tegen Noach: ‘Ga de ark in, samen met je hele gezin, want Ik heb gezien dat jij als enige van deze generatie rechtschapen bent. ₂Van alle reine dieren moet je zeven mannetjes en hun wijfjes meenemen, van de onreine dieren moet je er twee meenemen, een mannetje en zijn wijfje, ₃en van de vogels weer zeven mannetjes en wijfjes, zodat alle dieren zich kunnen voortplanten op de aarde. ₄Want over zeven dagen zal Ik het veertig dagen en veertig nachten op de aarde laten regenen; dan zal Ik alles wat er bestaat van de aardbodem wegvagen, alles wat Ik heb gemaakt.’ ₅Noach deed alles zoals de HEER het hem had opgedragen.

₆Noach was zeshonderd jaar toen de zondvloed kwam, een watermassa die de aarde overspoelde. ₇Om aan het water te ontkomen ging Noach de ark in, samen met zijn zonen, zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen. ₈Van de reine en de onreine dieren, van de vogels en van alles wat op de aardbodem rondkruipt, ₉kwamen er telkens twee bij Noach in de ark, een mannetje en een wijfje, in overeenstemming met wat God hem had opgedragen. ₁₀Toen de zeven dagen voorbij waren, kwam het water van de vloed over de aarde. ₁₁In het zeshonderdste jaar van Noachs leven, op de zeventiende dag van de tweede maand, braken alle bronnen van de machtige oervloed open en werden de sluizen van de hemel opengezet. ₁₂Veertig dagen en veertig nachten lang zou het op de aarde stortregenen. ₁₃Diezelfde dag gingen Noach, zijn zonen Sem, Cham en Jafet, zijn vrouw en de drie vrouwen van zijn zonen de ark in, ₁₄samen met alle soorten wilde dieren, vee en kruipende dieren, en ook met alle soorten vogels en wat er verder maar vleugels heeft. ₁₅Van alle wezens waarin levensadem was, kwamen er telkens twee bij Noach in de ark: ₁₆van alle dieren kwamen er een mannetje en een wijfje, in overeenstemming met wat God hem had opgedragen. Toen sloot de HEER de deur achter hem.

₁₇De vloed overstroomde de aarde veertig dagen lang. Het water steeg en de ark werd opgetild, zodat hij van de aarde loskwam. ₁₈Het water op aarde nam steeds maar toe, hoger en hoger steeg het, en de ark dreef op het water. ₁₉Het water bleef voortdurend toenemen, zelfs de hoogste bergen kwamen onder te staan. ₂₀Tot vijftien el daarboven reikte het water, de bergen stonden helemaal onder. ₂₁Alles wat op aarde leefde, kwam om: de kruipende en de krioelende dieren, de vogels, het vee, de wilde dieren, en ook alle mensen. ₂₂Alles wat op het land leefde en waarin levensadem was vond de dood. ₂₃Alles wat op aarde bestond werd weggevaagd: de mensen, het vee, de kruipende dieren en de vogels, ze werden van de aarde weggevaagd. Alleen Noach bleef over, met alles wat bij hem in de ark was. ₂₄Honderdvijftig dagen lang was de aarde helemaal met water bedekt.

₁Maar God dacht aan Noach en aan alle wilde dieren en het vee bij hem in de ark. Op zijn bevel begon er een wind over de aarde te waaien, waardoor het water afnam. ₂De bronnen van de oervloed en de sluizen van de hemel werden gesloten, zodat het ophield met regenen. ₃Geleidelijk vloeide het water weg van de aarde; na honderdvijftig dagen begon het te zakken. ₄Op de zeventiende dag van de zevende maand liep de ark vast op het Araratgebergte. ₅Het water zakte voortdurend verder, en op de eerste dag van de tiende maand werden de toppen van de bergen zichtbaar.

₆Na verloop van veertig dagen deed Noach het venster dat hij in de ark had aangebracht open ₇en liet een raaf los. Deze bleef heen en weer vliegen totdat de aarde droog was. ₈Vervolgens liet hij een duif los om te zien of het water op het land verder gedaald was. ₉Maar de duif kon nergens een plekje vinden waar ze kon neerstrijken om te rusten en kwam bij hem terug in de ark, want overal op de aarde was nog water. Hij stak zijn hand uit, pakte haar en nam haar weer bij zich in de ark. ₁₀Hij wachtte nog zeven dagen en liet de duif toen opnieuw los. ₁₁Tegen de avond kwam ze bij hem terug – met een jong olijfblad in haar snavel. Toen wist Noach dat het water op de aarde verder gedaald was. ₁₂Weer wachtte hij zeven dagen en daarna liet hij de duif nogmaals los. Ze kwam niet meer bij hem terug. ₁₃In het zeshonderdeerste jaar, op de eerste dag van de eerste maand, was het water van de aarde verdwenen. Noach maakte het dak van de ark open en keek rond – de aarde was drooggevallen. ₁₄Op de zevenentwintigste dag van de tweede maand was de aarde droog.

₁₅Toen zei God tegen Noach: ₁₆‘Ga de ark uit, samen met je vrouw, je zonen en de vrouwen van je zonen. ₁₇Laat ook alle dieren die bij je zijn naar buiten gaan: vogels, vee en alles wat op de aarde rondkruipt. Ze moeten vruchtbaar zijn en talrijk worden, en zich over de hele aarde verspreiden.’ ₁₈Hierop ging Noach naar buiten, samen met zijn zonen, zijn vrouw en de vrouwen van zijn zonen. ₁₉Ook alle dieren gingen de ark uit, soort bij soort, alle vogels, en alles wat op de aarde rondkruipt.

₂₀Noach bouwde een altaar voor de HEER; daarop bracht hij brandoffers van al het reine vee en alle reine vogels. ₂₁De geur van de offers behaagde de HEER, en Hij zei bij zichzelf: Nooit weer zal Ik de aarde vervloeken vanwege de mens, want alles wat de mens uitdenkt, van zijn jeugd af aan, is nu eenmaal slecht. Nooit weer zal Ik alles wat leeft doden, zoals Ik nu heb gedaan. ₂₂Zolang de aarde bestaat, zal er een tijd zijn om te zaaien en een tijd om te oogsten, zal er koude zijn en hitte, zomer en winter, dag en nacht – nooit komt daar een einde aan.