Dag 295 / Micha 1-4

₂Luister, volken, allemaal,

hoor, aarde en wie haar bewonen,

hoe God, de HEER,

tegen jullie getuigen zal

vanuit zijn heilige tempel.

₃Zie hoe de HEER zijn verblijf verlaat, afdaalt,

en over de hoogten der aarde schrijdt.

₄Onder Hem smelten de bergen

en splijten de dalen

als was dat smelt voor vuur,

als water dat uiteenvloeit op een helling.

₅Dit alles gebeurt om Jakobs misdaad,

om de zonden van het volk van Israël.

Wat is de misdaad van Jakob?

Samaria!

Wat zijn de offerhoogten van Juda?

Jeruzalem!

₆Van Samaria maak Ik een ruïne,

kale grond,

alleen geschikt voor een wijngaard.

Zijn stenen stort Ik in het dal,

zijn fundamenten leg Ik bloot.

₇Al zijn godenbeelden worden verbrijzeld,

al dat hoerenloon gaat in vlammen op.

Al die beelden zal Ik vernietigen,

want met hoerenloon zijn ze betaald

en als hoerenloon zullen ze weer dienen.

₈Laat mij dan klagen, laat me schreeuwen,

laat mij naakt en blootsvoets gaan,

laat mij huilen als een jakhals,

laat mij roepen als een struisvogel.

₉De wonden van Samaria zijn ongeneeslijk,

ze reiken tot aan Juda,

ze raken aan de poort van mijn volk,

ze raken Jeruzalem.

₁₀Vertel het niet in Gat,

ween daar niet.

Wentel je in het stof

van Bet-le-Afra.

₁₁Trek verder in gevangenschap,

bevolking van Safir,

naakt en in schande.

Ook de bevolking van Saänan

kon niet ontkomen.

Een rouwklacht in Bet-Haësel,

de stad wordt jullie ontnomen.

₁₂De bevolking van Marot

heeft gehoopt op het goede,

maar het onheil van de HEER daalde neer

tot bij de poorten van Jeruzalem.

₁₃Span de paarden voor de wagen,

bevolking van Lachis;

in jou huist het kwaad van Israël,

de oorsprong van de zonde van Sion.

₁₄Neem daarom afscheid van Moreset-Gat;

Achzibs werkplaatsen worden voor Israëls koningen

als een drooggevallen beek.

₁₅Opnieuw zal Ik een bezetter sturen,

bevolking van Maresa;

de edelen van Israël zullen naar Adullam vluchten.

₁₆Scheer je haar af, scheer je kaal

om de kinderen die je geluk uitmaken.

Scheer je zo kaal als een gier,

want ze worden bij je weggehaald.

‘Het is voorbij!’ zal men zeggen.

‘We zijn reddeloos verloren.

Ons erfdeel wordt verkwanseld,

het wordt ons ontnomen,

ons land onder afvalligen verdeeld.’

₁₂Ik zal je bijeenbrengen, Jakob, je in je geheel bijeenbrengen.

Ik zal verzamelen wat er van Israël over is, Ik zal het verzamelen.

Ik zal ze samenbrengen als schapen en geiten

binnen de omheining, als een kudde in de wei;

het zal daar gonzen van de mensen.

₁₃Hij die een bres slaat gaat voorop,

ze breken uit, ze trekken door de poort,

ze gaan erdoor naar buiten.

Hun koning gaat hun voor,

de HEER gaat aan het hoofd.

₁Eens zal de dag komen

dat de berg met de tempel van de HEER

rotsvast zal staan,

verheven boven de heuvels,

hoger dan alle bergen.

Volken zullen daar samenstromen,

₂machtige naties zullen zeggen:

‘Laten we optrekken naar de berg van de HEER,

naar de tempel van Jakobs God.

Hij zal ons onderrichten, ons de weg wijzen,

en wij zullen zijn paden bewandelen.’

Vanaf de Sion klinkt zijn onderricht,

vanuit Jeruzalem spreekt de HEER.

₃Hij zal rechtspreken tussen machtige volken,

over grote en verre naties een oordeel vellen.

Dan zullen zij hun zwaarden omsmeden tot ploegijzers

en hun speren tot snoeimessen.

Geen volk zal meer het zwaard trekken tegen een ander volk,

geen mens zal nog de wapens leren hanteren.

₄Ieder zal zitten onder zijn wijnrank

en onder zijn vijgenboom,

door niemand opgeschrikt,

want de HEER van de hemelse machten heeft gesproken.

₅Laat andere volken hun eigen goden volgen –

wij vertrouwen op de naam van de HEER, onze God,

voor eeuwig en altijd.

₆Als die dag gekomen is – spreekt de HEER –

zal Ik de kreupelen verzamelen,

de verstrooiden bijeenbrengen,

verenigen wie Ik onheil heb gebracht.

₇De kreupelen zal Ik sparen,

van de verdrevenen maak Ik een groot volk,

en op de Sion zal de HEER hun koning zijn,

van nu tot in eeuwigheid.

₈En jij, wachttoren over de kudde, vesting van Sion,

jij zult je vroegere heerschappij herkrijgen,

aan jou, Jeruzalem, behoort het koningschap toe.

₉Waarom schreeuw je nu?

Heb je soms geen koning meer,

of is je raadgever verdwenen,

dat je ineenkrimpt van pijn, als in barensnood?

₁₀Krimp ineen en schreeuw het uit, vrouwe Sion,

krimp ineen als een vrouw die baren moet.

Je zult de stad moeten verlaten

en gaan leven op het veld.

Je zult naar Babel gaan,

en daar zul je worden bevrijd,

uit de handen van je vijanden

worden vrijgekocht door de HEER.

₁₁Nu lopen vele volken tegen je te hoop,

ze zeggen: ‘Laat Sion maar worden ontwijd,

wij zijn er graag getuige van!’

₁₂Maar ze weten niet wat de HEER met hen voorheeft,

ze hebben geen inzicht in zijn besluit:

dat Hij hen verzameld heeft als graan op de dorsvloer.

₁₃Vrouwe Sion, dors hen.

Ik geef je hoorns van ijzer

en hoeven van brons,

je zult die volken vertrappen.

Wat ze hebben buitgemaakt zal voor de HEER zijn,

aan de Heer van de hele aarde komt hun vermogen toe.

₁₄Kerf nu je lichaam, krijgszuchtige vrouw, als teken van rouw;

onze muren worden belegerd,

en hij die Israël leiden moet

wordt met een staf in het gezicht geslagen.