Dag 278 / 1Kron. 15-17, Pred. 11

₁David liet voor zichzelf een paleis bouwen in de Davidsburcht en maakte voor de ark van God een plaats gereed door er een tent voor te laten oprichten. ₂Daarna verklaarde hij dat alleen de Levieten de ark van God mochten dragen, want hen had de HEER aangewezen om zijn ark te dragen en Hem voor altijd te dienen. ₃Vervolgens liet hij heel Israël in Jeruzalem bijeenkomen om de ark van de HEER over te brengen naar de plaats die hij in gereedheid had gebracht. ₄Hij riep de nakomelingen van Aäron en de Levieten bijeen: ₅uit de familie van Kehat: honderdtwintig man onder leiding van Uriël; ₆uit de familie van Merari: tweehonderdtwintig man onder leiding van Asaja; ₇uit de familie van Gerson: honderddertig man onder leiding van Joël; ₈uit de familie van Elisafan: tweehonderd man onder leiding van Semaja; ₉uit de familie van Chebron: tachtig man onder leiding van Eliël; ₁₀uit de familie van Uzziël: honderdtwaalf man onder leiding van Amminadab.

₁₁David ontbood de priesters Sadok en Abjatar en de Levieten Uriël, Asaja, Joël, Semaja, Eliël en Amminadab ₁₂en zei tegen hen: ‘U bent de hoofden van de Levitische families. U en uw verwanten moeten zich heiligen en de ark van de HEER, de God van Israël, overbrengen naar de plaats die ik in gereedheid heb gebracht. ₁₃Want omdat u er de vorige keer niet bij was, is de toorn van de HEER, onze God, tegen ons losgebarsten. Wij hadden toen de HEER niet geraadpleegd, zoals is voorgeschreven.’ ₁₄De priesters en de Levieten heiligden zich om de ark van de HEER, de God van Israël, over te brengen. ₁₅De Levieten droegen de ark van God, zoals Mozes het in opdracht van de HEER heeft voorgeschreven, met draagbomen op hun schouders. ₁₆Verder beval David de hoofden van de Levitische families diegenen van hun verwanten te laten aantreden die met luide stem, onder begeleiding van muziekinstrumenten, van harpen, lieren en cimbalen, vreugdeliederen konden zingen. ₁₇De Levieten lieten Heman, de zoon van Joël, aantreden, en zijn verwanten Asaf, de zoon van Berechja, en Etan, de zoon van Kusajahu uit de familie van Merari. ₁₈Zij werden bijgestaan door hun verwanten Zecharja, Ben, Jaäziël, Semiramot, Jechiël, Unni, Eliab, Benaja, Maäseja, Mattitja, Elifelehu, Miknejahu, en Obed-Edom en Jeïël, de poortwachters. ₁₉De zangers Heman, Asaf en Etan lieten de bronzen cimbalen klinken, ₂₀Zecharja, Aziël, Semiramot, Jechiël, Unni, Eliab, Maäseja en Benaja bespeelden de harpen, die in een hoge toonsoort waren gestemd, ₂₁en Mattitja, Elifelehu, Miknejahu, Obed-Edom, Jeïël en Azazjahu de lager gestemde lieren. ₂₂Kenanja, een van de Levitische familiehoofden, had de leiding van de stoet. Hij was vanwege zijn deskundigheid met de leiding van de stoet belast. ₂₃Berechja en Elkana bewaakten de ark. ₂₄De priesters Sebanja, Josafat, Netanel, Amasai, Zecharja, Benaja en Eliëzer liepen voor de ark van God uit en bliezen op de trompetten, en Obed-Edom en Jechia bewaakten de ark.

₂₅Zo gingen David en de oudsten van Israël en de bevelhebbers over duizend man op weg om de ark van het verbond met de HEER feestelijk op te halen uit het huis van Obed-Edom. ₂₆En terwijl de Levieten met de hulp van God de ark van het verbond met de HEER droegen, werden er zeven stieren en zeven rammen geofferd. ₂₇David was gekleed in een linnen mantel, evenals de Levieten die de ark droegen, de zangers en ook Kenanja, die de stoet met zangers leidde. David droeg bovendien een linnen priesterhemd.

₂₈Onder gejuich en hoorngeschal haalde heel Israël de ark van het verbond met de HEER in, terwijl de trompetten en cimbalen klonken en er gespeeld werd op harpen en lieren. ₂₉Toen de ark de Davidsburcht binnenkwam, stond Michal, de dochter van Saul, al op de uitkijk bij haar venster. Ze zag koning David dansen en springen, en haar hart vulde zich met minachting.

₄David stelde de volgende Levieten aan om dienst te doen bij de ark van de HEER door de HEER, de God van Israël, te roemen, te loven en te prijzen: ₅Asaf als leider en Zecharja als zijn helper. Jeïël, Semiramot, Jechiël, Mattitja, Eliab, Benaja, Obed-Edom en Jeïël moesten de harpen en lieren bespelen, en Asaf moest de cimbalen slaan. ₆De priesters Benaja en Jachaziël moesten voortdurend op de trompetten blazen voor de ark van het verbond met God. ₇Op die dag droeg David Asaf en zijn verwanten op voortaan als volgt de lof van de HEER te zingen:

₃₇David stelde dus Asaf en zijn verwanten aan om dagelijks de dienst bij de ark van het verbond met de HEER te verzorgen, waarbij ze de voorschriften voor de afzonderlijke dagen in acht moesten nemen. ₃₈De bewaking vertrouwde hij toe aan Obed-Edom en Chosa en hun verwanten, achtenzestig poortwachters; Obed-Edom was een zoon van Jedutun. ₃₉Sadok en de overige leden van de priesterfamilie werden aangesteld voor de tabernakel van de HEER op de offerhoogte van Gibeon. ₄₀Daar moesten ze iedere dag ’s ochtends en ’s avonds op het brandofferaltaar brandoffers brengen aan de HEER en alle overige handelingen uitvoeren die zijn voorgeschreven in de wet die de HEER aan Israël heeft opgelegd. ₄₁Heman en Jedutun en andere officieel benoemde personen moesten daar de HEER loven met de woorden: ‘Eeuwig duurt zijn trouw.’ ₄₂Zij, Heman en Jedutun, bewaarden de trompetten, cimbalen en andere instrumenten waarop voor God muziek gemaakt werd. De zonen van Jedutun bewaakten de poort.

₄₃Hierna ging iedereen terug naar huis. Ook David ging naar huis, om zijn familie en bedienden te zegenen.

₁Toen David zijn intrek had genomen in het paleis, zei hij tegen de profeet Natan: ‘Nu woon ik hier in een paleis van cederhout, terwijl de ark van het verbond met de HEER in een tent is ondergebracht.’ ₂‘Doe wat uw hart u ingeeft,’ antwoordde Natan, ‘God staat u immers terzijde.’ ₃Maar diezelfde nacht richtte God zich tot Natan: ₄‘Zeg tegen mijn dienaar David: “Dit zegt de HEER: Jij zult het huis waarin Ik wil wonen niet bouwen. ₅Nooit heb Ik in een huis gewoond, vanaf de dag dat Ik de Israëlieten uit Egypte heb geleid tot nu toe! In tent en tabernakel ging Ik van de ene verblijfplaats naar de andere. ₆Overal in Israël heb Ik rondgetrokken, en heb Ik ooit aan een van de rechters van Israël, die Ik had aangesteld om mijn volk te weiden, gevraagd om voor Mij een huis van cederhout te bouwen?” ₇Welnu, zeg tegen mijn dienaar, tegen David: “Dit zegt de HEER van de hemelse machten: Ik heb je achter de kudde vandaan gehaald om mijn volk Israël te leiden. ₈Ik heb je bijgestaan in alles wat je ondernam, Ik heb al je vijanden voor je uitgeschakeld. Nu zal Ik je naam vestigen als een van de groten der aarde. ₉Ik zal aan mijn volk Israël een gebied toewijzen. Daar zal Ik het planten en daar kan het onbevreesd wonen. Het zal niet langer door misdadige volken geplaagd worden, zoals toen het er pas woonde ₁₀en Ik rechters over mijn volk Israël had aangesteld. Je vijanden zal Ik allemaal onderwerpen. Ik zeg je dat de HEER voor jou een huis zal bouwen: ₁₁Wanneer je leven voorbij is en je met je voorouders verenigd wordt, zal Ik je laten opvolgen door een van je eigen nakomelingen en hem een bestendig koningschap schenken. ₁₂Hij zal voor Mij een huis bouwen, en Ik zal ervoor zorgen dat zijn troon nooit wankelt. ₁₃Ik zal een vader voor hem zijn en hij voor Mij een zoon, en Ik zal hem nooit mijn gunst ontnemen zoals je voorganger. ₁₄Ik zal hem voor eeuwig aanstellen in mijn huis en in mijn koninkrijk, en zijn troon zal nooit wankelen.”’

₁₅Natan bracht alles wat hij had gezien en gehoord aan David over. ₁₆Koning David ging het heiligdom binnen, nam plaats voor de HEER en bad: ‘Wie ben ik, HEER God, wat is mijn familie, dat U mij zo ver hebt gebracht? ₁₇En alsof dat nog niet genoeg was, God, hebt U ook gesproken over de toekomst van mijn koningshuis. U hebt in mij een groot man gezien, HEER God. ₁₈Wat kan ik verder nog zeggen over de eer die U mij bewijst? U kent uw dienaar. ₁₉Omwille van uw dienaar, HEER, en in overeenstemming met uw voornemen, hebt U al deze grootse dingen gedaan en ze bekendgemaakt. ₂₀Het is zoals ons altijd is voorgehouden, HEER: zoals U is er geen, er bestaat geen andere god dan U. ₂₁En wie kan zich meten met Israël, uw volk? Het is het enige volk op aarde waarvoor U zich hebt ingezet om het vrij te kopen en tot uw volk te maken, om zo voor uzelf een naam te vestigen door grootse en indrukwekkende daden: omwille van uw volk, dat U uit Egypte hebt bevrijd, hebt U vreemde volken verdreven. ₂₂U hebt uw volk Israël voor altijd aan u toegewijd, en U, HEER, bent hun tot God. ₂₃Welnu, HEER, moge de belofte die U aan mij en mijn koningshuis hebt gedaan voor altijd worden waargemaakt, laat uw woord in vervulling gaan. ₂₄Dan zal uw naam waargemaakt zijn en voor altijd in ere worden gehouden, en men zal zeggen: “De HEER van de hemelse machten, de God van Israël, is God over Israël,” en dan zal het koningshuis van uw dienaar David altijd standhouden. ₂₅U, mijn God, hebt aan uw dienaar onthuld dat U voor mij een huis zult bouwen. Daarom durf ik dit gebed tot U te richten. ₂₆U, HEER, U alleen bent God. U hebt me zo’n grootse toekomst beloofd. ₂₇Welnu, zegen dus mijn koningshuis opdat het altijd standhoudt. U, HEER, bent het die zegent. U bent gezegend voor altijd.’

₁Werp je brood uit over het water, want je vindt het later weer terug. ₂Bewaar je brood in zeven delen, zelfs in acht, want je weet niet welke ramp de aarde treffen zal. ₃Wanneer de wolken vol zijn, gieten ze hun regen uit over de aarde. Naar welke kant een boom ook valt, naar het noorden of het zuiden, hij blijft liggen op de plaats waar hij valt. ₄Wie altijd op de wind let, komt nooit aan zaaien toe; wie altijd naar de wolken kijkt, komt nooit aan maaien toe. ₅Je kent de wegen van de wind niet, je kent het kind dat in de moederschoot groeit niet, zo ken je ook de daden niet van God, die alles maakt. ₆Zaai in de morgen, en laat in de avond je hand niet rusten. Want je weet niet of het zaad de ene of de andere, of elke keer ontkiemen zal.

₇Het licht is een genot. Wat een weldaad voor de ogen om de zon te zien! ₈Wanneer een mens lang leeft, laat hij dan van elke dag genieten en bedenken dat de dagen van de duisternis ontelbaar zullen zijn. De toekomst is niets dan leegte. ₉Geniet dus, beste vriend, van je jonge jaren, haal je hart op aan de dagen van je jeugd. Volg de wegen die je hart wil gaan, gun je ogen wat ze wensen. En onthoud bij alles wat je doet dat God je aan zijn oordeel onderwerpt. ₁₀Belast je hart niet met verdriet en houd je lichaam vrij van kwalen, want je jeugd en jonge jaren zijn al snel voorbij.