Dag 258 / Jer. 24-26, Ps. 75

₁De HEER liet mij twee manden met vijgen zien, nadat koning Nebukadnessar van Babylonië koning Jechonja van Juda, de zoon van Jojakim, samen met de leiders van Juda en de handwerkslieden en de smeden uit Jeruzalem naar Babel had weggevoerd. De manden waren voor de tempel gezet. ₂In de ene mand zaten prachtige vijgen, als van de eerste pluk, in de andere mand zaten bedorven vijgen, die niet meer te eten waren. ₃De HEER zei tegen mij: ‘Wat zie je, Jeremia?’ Ik antwoordde: ‘Vijgen. De goede vijgen zijn helemaal gaaf, de slechte zijn zo bedorven dat ze niet meer te eten zijn.’ ₄Toen richtte de HEER zich tot mij: ₅‘Dit zegt de HEER, de God van Israël: De goede vijgen staan voor de Judese ballingen, die Ik van hier naar het land van de Chaldeeën heb gestuurd. Ik zal voor hen zorgen, ₆welwillend naar hen omzien en hen naar dit land terugbrengen. Ik zal hen opbouwen en niet afbreken, planten en niet uitrukken. ₇Ik leg in hun hart het inzicht dat Ik de HEER ben; als ze met heel hun hart naar Mij terugkeren, zullen zij mijn volk zijn en zal Ik hun God zijn. ₈Maar die bedorven vijgen die niet meer te eten zijn – ja, dit zegt de HEER: Die vijgen staan voor koning Sedekia van Juda, en voor zijn raadsheren en de mensen uit Jeruzalem die in dit land zijn overgebleven of in Egypte zijn gaan wonen. ₉Ik maak hen tot een afschrikwekkend voorbeeld voor alle koninkrijken op aarde. Ze zullen te schande staan en het mikpunt zijn van hoon en spot, hun namen zullen als een vloek worden gebruikt, overal waarheen Ik hen verdrijf. ₁₀Ik stuur het zwaard, de honger en de pest op hen af, tot ze zijn verdwenen uit het land dat Ik hun en hun voorouders gegeven heb.’

_1-2In het vierde regeringsjaar van koning Jojakim van Juda, de zoon van Josia (dit was het eerste regeringsjaar van koning Nebukadnessar van Babylonië), richtte de HEER zich tot Jeremia over de inwoners van Juda en Jeruzalem. De profeet Jeremia sprak toen tot hen: ₃‘Vanaf het dertiende regeringsjaar van koning Josia van Juda, de zoon van Amon, tot op de dag van vandaag, drieëntwintig jaar lang, heb ik telkens weer namens de HEER tot jullie gesproken, maar jullie hebben niet geluisterd. ₄Steeds opnieuw heeft de HEER zijn dienaren, de profeten, naar jullie gezonden, maar jullie hebben niet geluisterd; jullie wilden hen niet eens aanhoren. ₅Ze zeiden: “Geef je verdorven levenswandel op en breek met je kwalijke praktijken. Dan mogen jullie in het land blijven wonen dat de HEER jullie en je voorouders gegeven heeft, voor altijd en eeuwig. ₆Loop niet achter andere goden aan, dien ze niet en buig je niet voor hen neer, terg Mij niet met wat je zelf gemaakt hebt, dan zal Ik jullie niet met onheil treffen.” ₇Maar jullie hebben niet naar Mij geluisterd – spreekt de HEER –, jullie hebben Mij getergd met wat jullie zelf gemaakt hebben, tot jullie eigen ondergang. ₈Daarom – dit zegt de HEER van de hemelse machten: Omdat jullie niet naar Mij hebben geluisterd, ₉zal Ik alle volken van het noorden met mijn dienaar, koning Nebukadnessar van Babylonië, ontbieden – spreekt de HEER. Ik stuur ze op de inwoners van dit land af en op alle omringende volken. Ik breng alle inwoners om; ze zullen afschuw en ontzetting wekken, en dit land zal voor altijd in puin liggen. ₁₀Ik maak een einde aan de vreugdezangen en ontneem bruid en bruidegom hun lied; het geluid van de handmolens zal versterven en het licht van de lampen zal doven. ₁₁Heel dit land valt in puin en wordt een woestenij, en ook de omringende volken zullen de koning van Babylonië dienen, zeventig jaar lang. ₁₂Maar als die zeventig jaar voorbij zijn, zal Ik de koning van Babylonië en zijn volk voor hun misdaden straffen – spreekt de HEER. Ik maak het land van de Chaldeeën voor altijd tot een woestenij. ₁₃Ik breng over dat land het onheil dat Ik aangekondigd heb, alles wat in dit boek geschreven staat en door Jeremia tegen alle volken geprofeteerd is. ₁₄Dan zullen de Chaldeeën zelf door vele volken en machtige koningen worden onderworpen. Zo zal Ik hun vergelden wat ze hebben misdaan.’

₁₅Ook dit zei de HEER, de God van Israël, tegen mij: ‘Neem deze beker van Mij aan en laat daaruit alle volken waarheen Ik je zend de wijn van mijn woede drinken. ₁₆Als ze die drinken worden ze dronken van angst voor het zwaard dat Ik op hen afstuur.’ ₁₇Ik nam van de HEER de beker aan en gaf alle volken waarheen Hij mij zond daaruit te drinken: ₁₈Jeruzalem en de steden van Juda, die in puin zouden vallen en tot een woestenij worden; de koningen en leiders, die afschuw en ontzetting zouden wekken, van wie de namen als een vloek zouden worden gebruikt, zoals nu al gebeurt; ₁₉de farao, de koning van Egypte, zijn hof, zijn raadsheren en heel zijn volk, ₂₀en alle vreemdelingen die er woonden; alle koningen van het land Us; alle koningen van het land van de Filistijnen: die van Askelon, Gaza, Ekron en wat er nog over was van Asdod; ₂₁Edom, Moab en Ammon; ₂₂de koningen van Tyrus, de koningen van Sidon en die van de overzeese gebieden; ₂₃Dedan, Tema en Buz, en alle volken met kaalgeschoren slapen; ₂₄de koningen van Arabië en de koningen van de andere volken die in de woestijn woonden; ₂₅de koningen van Zimri, de koningen van Elam en de koningen van Medië; ₂₆en de koningen van het noorden, de een na de ander, of ze nu dichtbij of veraf woonden. Alle koninkrijken op aarde moesten uit de beker drinken; de koning van Sesach als laatste.

₂₇De HEER zei: ‘Zeg tegen hen: Dit zegt de HEER van de hemelse machten, de God van Israël: Drink, word dronken en braak; als Ik het zwaard op jullie afstuur, storten jullie neer en kunnen jullie niet meer opstaan. ₂₈En als ze weigeren de beker aan te nemen, zeg dan tegen hen: Dit zegt de HEER van de hemelse machten: Drinken zul je! ₂₉Ik sta op het punt de stad waaraan mijn naam verbonden is, met onheil te treffen. Denken jullie dan je straf te ontlopen? Nee, jullie zullen niet vrijuit gaan! Ik roep het zwaard op tegen alle bewoners van de aarde – spreekt de HEER van de hemelse machten. ₃₀En jij – profeteer dit alles, zeg tegen hen:

₁In het begin van de regering van koning Jojakim van Juda, de zoon van Josia, richtte de HEER de volgende woorden tot Jeremia: ₂‘Dit zegt de HEER: Ga in de voorhof van mijn tempel staan en spreek tot allen die uit de steden van Juda zijn gekomen om zich in de tempel voor Mij neer te buigen. Zeg hun alles wat Ik je opdraag en laat niets achterwege. ₃Misschien zullen ze luisteren en met hun kwalijke praktijken breken. Dan zal Ik afzien van het onheil waarmee Ik hen wil treffen vanwege hun kwalijke praktijken. ₄Zeg tegen hen: Dit zegt de HEER: Als jullie niet naar Mij luisteren, als jullie de wet niet naleven die Ik je gegeven heb ₅en niet luisteren naar mijn dienaren, de profeten, die Ik telkens weer naar jullie zend, maar voor wie jullie tot nu toe doof waren, ₆dan zal Ik met deze tempel hetzelfde doen als met Silo, zodat alle volken op aarde de naam van deze stad als een vloek zullen gebruiken.’

₇De priesters, de profeten en alle andere aanwezigen in de tempel hoorden Jeremia deze woorden spreken. ₈Nadat hij tegen hen gezegd had wat de HEER hem had opgedragen, grepen ze hem vast. ‘Sterven moet jij!’ riepen ze. ₉‘Hoe durf je in de naam van de HEER te profeteren dat het deze tempel zal vergaan als Silo en dat deze stad een ruïne wordt waar niemand nog zal wonen?’ Al het volk in de tempel liep tegen Jeremia te hoop. ₁₀Toen de leiders van Juda hoorden wat er gebeurde, kwamen ze van het koninklijk paleis naar de tempel en namen ze plaats in het nieuwe poortgebouw. ₁₁De priesters en de profeten namen het woord. Ze zeiden tegen de leiders en alle andere aanwezigen: ‘Deze man verdient de dood. U hebt zelf kunnen horen wat hij over deze stad heeft geprofeteerd.’ ₁₂Jeremia antwoordde: ‘Het is de HEER die mij gezonden heeft om te profeteren wat u over deze tempel en deze stad hebt gehoord. ₁₃Beter daarom uw leven en luister naar de HEER, uw God, opdat Hij afziet van het onheil dat Hij u heeft aangekondigd. ₁₄Wat mijzelf betreft: ik ben in uw handen, u kunt met mij doen wat u goed en rechtvaardig acht. ₁₅Maar besef wel dat u door mij te doden onschuldig bloed vergiet, waarvoor uzelf, deze stad en haar inwoners zullen boeten, want werkelijk, de HEER heeft mij gestuurd om u te waarschuwen.’ ₁₆Toen zeiden de leiders en de andere aanwezigen tegen de priesters en de profeten: ‘Deze man kan niet ter dood gebracht worden, want hij heeft in de naam van de HEER, onze God, tot ons gesproken.’ ₁₇En enkele van de oudsten van het land stonden op en zeiden tegen het samengestroomde volk: ₁₈‘Toen Hizkia koning van Juda was trad Micha uit Moreset op als profeet. Hij zei tegen het volk van Juda: “Dit zegt de HEER van de hemelse machten: De Sion zal als een akker worden omgeploegd, Jeruzalem zal een ruïne worden en de tempelberg een overwoekerde heuvel.” ₁₉Maar hebben koning Hizkia en de bevolking van Juda Micha ter dood gebracht? Hizkia had ontzag voor de HEER en wist Hem gunstig te stemmen, zodat de HEER afzag van het onheil dat Hij hun had aangekondigd. Als we deze man doden, roepen we groot onheil over ons af!’

₂₀Er was nog een ander die als profeet optrad in de naam van de HEER: Uria uit Kirjat-Jearim, de zoon van Semaja. Ook hij profeteerde tegen Jeruzalem en Juda, en hij verkondigde hetzelfde als Jeremia. ₂₁Toen koning Jojakim, de bevelhebbers en de raadsheren zijn profetieën hoorden, wilde de koning hem ter dood laten brengen. Uria kwam dat te weten en vluchtte in paniek naar Egypte. ₂₂Maar de koning stuurde Elnatan, de zoon van Achbor, met een aantal mannen achter hem aan. ₂₃Ze haalden Uria terug en leidden hem voor koning Jojakim, die hem liet doden. Zijn lijk liet hij in een gewoon volksgraf werpen.

₂₄Maar Jeremia werd beschermd door Achikam, de zoon van Safan, zodat hij niet werd uitgeleverd aan het volk, dat hem wilde doden.