Dag 223 / Sef. 1-3

₇Wees stil voor God, de HEER,

de dag van de HEER is nabij!

De HEER zal een offermaaltijd houden

en zijn genodigden heiligen.

₈Op de dag van die maaltijd

zal Ik de leiders en de koningszonen straffen,

en al wie zich hult in uitheemse kledij.

₉Op die dag zal Ik straffen wie over de drempel springt

en het huis van zijn heer vult met geweld en bedrog.

₁₀Op die dag – spreekt de HEER –

klinkt er geschreeuw uit de Vispoort,

gehuil uit de nieuwe stad

en geraas uit de heuvels.

₁₁Huil, bewoners van de Vijzelbuurt:

de handelaars zijn omgekomen,

de geldwegers zijn uitgeroeid.

₁₂Dan doorzoek Ik Jeruzalem met lampen,

straf Ik hen die rusten als wijn op de droesem

en denken: De HEER doet geen goed en geen kwaad.

₁₃Hun bezittingen worden buitgemaakt,

hun huizen verwoest.

Ze zullen huizen bouwen maar er niet in wonen,

wijngaarden planten maar de wijn niet drinken.

₁₄De grote dag van de HEER is nabij,

hij is nabij en komt zeer snel.

Hoor! De dag van de HEER!

Zelfs de dappersten schreeuwen het uit!

₁₅Die dag zal een dag zijn van razernij,

een dag van angst en benauwdheid,

een dag van verderf en verwoesting,

een dag van duisternis en donkerte,

een dag van dreigende, donkere wolken,

₁₆een dag van hoorngeschal en krijgsgeschreeuw

tegen de vestingsteden en hun hoge torens.

₁₇Ik zal de mensen angst aanjagen,

ze zullen rondlopen als blinden,

want ze hebben tegen de HEER gezondigd.

Hun bloed wordt vergoten als was het maar stof,

hun vlees zal tot straatvuil vergaan.

₁₈Goud noch zilver kan hen redden

als de toorn van de HEER hen treft,

als het vuur van zijn woede heel de aarde verteert

en Hij al haar bewoners een gruwelijk einde bereidt.

₁₃Hij zal zijn hand uitstrekken naar het noorden,

Assyrië te gronde richten,

Nineve tot een wildernis maken,

dor als een woestijn.

₁₄Kudden zullen er een rustplaats vinden,

allerlei dieren zullen er samentroepen,

uilen en roerdompen zullen nestelen tussen de zuilen.

Hoor hoe het huilt door de vensters,

puin ligt op de drempels, het cederhout is losgerukt.

₁₅Dat is er over van die vrolijke stad,

de stad die zo onbezorgd leefde,

die dacht: Ik, en ik alleen!

Ach, wat een wildernis is ze geworden,

een rustplaats voor wilde dieren.

Wie er voorbijkomt sist tussen zijn tanden

en gebaart vol afschuw met zijn hand.

₁Wee de opstandige, bezoedelde, gewelddadige stad!

₂Ze luistert naar niemand,

neemt geen terechtwijzing aan,

vertrouwt niet op de HEER,

wendt zich niet tot haar God.

₃Haar leiders zijn brullende leeuwen,

haar rechters wolven in de avond

die ’s ochtends niets meer te kluiven hebben.

₄Haar profeten zijn leugenaars en bedriegers,

haar priesters ontwijden wat heilig is

en doen de wet geweld aan.

₅Maar de HEER is in haar midden,

Hij is rechtvaardig, Hij doet geen onrecht.

Iedere ochtend spreekt Hij recht;

als het licht wordt, ontbreekt Hij niet.

Maar wie onrecht doet, kent geen schaamte.

₆Volken heb Ik uitgeroeid,

hun torens vernield,

hun straten verwoest,

niemand kan erdoor.

Hun steden zijn vernietigd,

geen mens kan er meer wonen.

₇Ik zei: ‘Heb toch ontzag voor Mij,

neem mijn terechtwijzing aan.’

Dan zou haar woonplaats niet vernietigd zijn,

dan had Ik haar niet hoeven te straffen.

Maar nee, ze deden telkens weer de schandelijkste dingen.

₈Wacht maar – spreekt de HEER –,

wacht op de dag dat Ik mijn buit kom halen.

Ik heb besloten volken te verzamelen

en koninkrijken bijeen te halen,

en mijn toorn, mijn laaiende woede over ze uit te storten.

Het vuur van mijn woede verteert heel de aarde.

₉Dan zal Ik de lippen van de volken rein maken,

zij zullen de naam van de HEER aanroepen,

ze zullen Hem dienen, zij aan zij.

₁₀Van over de rivieren van Nubië

zullen zij die Mij vereren

maar die Ik verstrooid had,

Mij hun offergaven brengen.

₁₁Op die dag hoef je je niet meer te schamen

voor alle daden waarmee je tegen Mij in opstand kwam.

Wie van overmoed vrolijk is laat Ik uit je midden verdwijnen,

op mijn heilige berg zul je niet meer hoogmoedig zijn.

₁₂Ik zal een arm en zwak volk binnen je muren achterlaten

dat in de naam van de HEER een toevlucht vindt.

₁₃Wie er van Israël overblijven, zullen niet langer onrecht doen,

ze zullen geen leugens spreken,

uit hun mond zal geen bedrieglijke taal meer klinken.

Ze zullen weiden en rustig liggen, door niemand opgeschrikt.

₁₄Jubel, vrouwe Sion,

zing van vreugde, Israël,

juich met heel je hart, vrouwe Jeruzalem!

₁₅De HEER heeft het vonnis over jou tenietgedaan

en je vijand verdreven.

De HEER, de koning van Israël, is in je midden,

je hebt geen kwaad meer te vrezen.

₁₆Op die dag zal men tegen Jeruzalem zeggen:

‘Wees niet bang, Sion!

Laat de moed niet zinken!’

₁₇De HEER, je God, zal in je midden zijn,

Hij is de held die je bevrijdt.

Hij zal vol blijdschap zijn, verheugd over jou,

in zijn liefde zal Hij zwijgen,

in zijn vreugde zal Hij over je jubelen.

₁₈Alle treurenden zal Ik bijeenbrengen,

verzamelen wie op je feesten moesten ontbreken.

Hun vernedering drukte zwaar op de stad.

₁₉In die tijd zal Ik afrekenen met je verdrukkers,

de kreupelen zal Ik redden,

de verstrooiden bijeenbrengen.

En hen die in de hele wereld werden veracht

zal Ik met eer en roem overladen.

₂₀In die tijd breng Ik jullie terug.

Dan zal Ik jullie verzamelen,

en je met eer en roem overladen

te midden van alle volken op aarde.

Met eigen ogen zullen jullie zien

hoe Ik je lot ten goede keer

– zegt de HEER.