Jezus Sirach 22

₁In loaikert liket op in stien dy’t bekladde is,

elk hunet him om syn skande.

₂In loaikert liket op dong op ’e rûchskerne;

elk dy’t soks opkrijt, skoddet de hân ôf.

₃It is in skande foar in heit, as er in soan krijt dy’t net oppasse wol,

en sa’n dochter is foar him in fernedering.

₄In ferstannige dochter sil ek in man krije dy’t by har past,

mar ien dy’t him te skande makket, is in fertriet foar har heit.

₅In oerdwealsk frommes makket har heit en mem te skande,

net ien fan beiden dy’t wat fan har witte wol.

₆Praat dat net fan pas komt, is as feestmuzyk yn tiden fan rou,

mar út swypslaggen en tucht docht altyd wysheid bliken. [ _7-8]

₉Dy’t in dwaas wat leare wol liket op ien dy’t diggels limet,

of op ien dy’t in slieper wekker makket út in djippe sliep.

₁₀Jo kinne likegoed in dwaas wat fertelle as ien dy’t sit te slûgjen,

yn ’t lêst freget er: Wat wie der oan?

₁₁Treurje oer in deade, want it ljocht hat him bejûn,

mar treurje ek oer in dwaas, want it ferstân hat him bejûn.

Treurje minder oer in deade, want dy is rêst,

mar fan in dwaas is it libben slimmer as de dea.

₁₂Oer in deade rouwet men sân dagen,

mar oer in dwaas, in goddeleaze, alle dagen fan syn libben.

₁₃Praat net lang mei in ûnferstannich minske,

sykje de dwaas net op;

pas op foar him, datsto gjin lêst krijst

en datst net smoarch wurdst troch wat hy fan him ôfskoddet.

Gean him út ’e wei, dan silst it rêstich hawwe,

dan hoechst gjin argewaasje te hawwen fan syn ûnferstân.

₁₄Wat is swierder as lead?

Wat namme past him better as: dwaas?

₁₅Sân en sâlt en in klompe izer

binne makliker te dragen as in dom minske.

₁₆In houten byntwurk dat it hûs yn ferbân hâldt,

lit ek by in orkaan net los;

krektlyk sil in hert, dat nei ryp berie fêst besletten is,

net bang wêze as ’t derop oankomt.

₁₇In hert dat steunt op ferstannich oerlis

is as sierlik pleisterwurk op in glêde muorre.

₁₈In sket dat boppe op in heuvel stiet

hâldt it net út tsjin ’e wyn;

krektlyk is it mei it hert dat bang is troch dwaas betinken,

dat hâldt it net út tsjin ’e skrik.

₁₉Ast it each sear dochst, springe der triennen út,

ast it hert sear dochst, komst oan it gefoel.

₂₀Dy’t fûgels mei in stien smyt, jaget se fuort,

dy’t syn freon ferwiten docht, makket de freonskip stikken.

₂₁Asto it swurd tsjin dyn freon lutsen hast

hoechst de moed noch net te ferliezen, want der is in paad werom.

₂₂Asto in grutte mûle tsjin dyn freon opset hast,

haw mar gjin soarch, want it kin wer goedmakke wurde;

mar ferwiten, in heechhertige bejegening, it ferrieden fan in geheim en in oanfal yn ’e rêch,

dêr sil elke freon foar útnaaie.

₂₃Win it fertrouwen fan dyn freon as er earm is,

dan kinst dy mei him sêd ite yn syn goede dagen;

bliuw by him as er it krap hat,

dan kinst mei him diele as er in erfenis krijt.

₂₄Walm en reek fan ’e oven gean foar it fjoer út;

lyksa misledigingen foar bloedferjitten.

₂₅Ik sil my net skamje om in freon te beskermjen,

ik sil my foar him net beside hâlde,

₂₆en as my wat oerkomt troch him,

sil elk dy’t it heart, foar him oppasse.

₂₇Wa set my in wacht foar de mûle

en wa leit my in segel fan fernimstigens op ’e lippen,

dat ik dêr net oer stroffelje

dat de tonge my de ûndergong docht?