Psalmen 55

₂Hâld it ear iepen, Hear, foar myn bidden,

wês net doof foar myn smeekjen.

₃Slaan my acht en jou my antwurd;

ik kom om yn fertwiveling.

₄Ik reitsje oerstjoer fan it gerop fan ’e fijân,

fan it geskreau fan ’e ferkearde minsken.

Want se litte ûnheil op my delkomme,

fergrime sitte se my achternei.

₅Myn hert krimpt byinoar yn myn boarst,

deadseangsten binne oer my hinne spield.

₆Bangens en beevjen komme op my oan

en ûntsetting beset my.

₇Ik tocht: Hie ik mar wjukken lykas in do,

dan fleach ik earne hinne en joech my dêr del.

₈Ja, ik soe fier fuort flechtsje

en yn ’e wyldernis oernachtsje.sela

₉Hastich soe ik ûntwyk sykje,

feilich foar it wankend stoarmwaar.

₁₀Ferbjusterje, Hear, betiizje har spraak,

want ik sjoch geweld en getsier yn ’e stêd.

₁₁Nacht en dei beslûpe se elkoar op ’e muorren,

ûnheil en ellinde is it yn ’e stêd.

₁₂Ferdjer is yn har fermidden,

mishanneling en bedroch wike net fan it plein.

₁₃Want it is gjin fijân, dy’t my beskimpt,

– dat hie ik noch ferneare kinnen.

It is net myn hater, dy’t tsjin my opspat,

– dêr wie ik wol foar oan ’e kant gien.

₁₄Nee, do bist it, myn gelikens,

myn freon en myn goekunde.

₁₅Wy pasten elkoar sa skoan,

yn ’e blide kloft rûnen wy tegearre nei Gods timpel.

₁₆Lit de dea sokken oerfalle,

lit har libbensliif yn it deaderyk sinke,

want ferkeardens is yn har hert,

wêr’t se ek tahâlde.

₁₇Mar ik rop oan God,

de Heare sil my útrêding jaan.

₁₈Moarns, middeis en jûns

moat ik kleie en kermje,

mar Hy sil myn stim hearre.

₁₉Hy hat myn libben losskuord ta behâld,

út ’e striid dêr’t ik yn behelle wie,

want mei man-en-macht wienen se tsjin my.

₂₀God sil hearre en har it antwurd jaan,

Hy dy’t fan âlds op ’e troan sit.

Want hja witte fan gjin ophâlden

en hawwe foar God gjin ûntsach.

₂₁Dy iene sloech sels de hân oan syn maten

en skeinde it freonskipsferbûn.

₂₂Syn mûle wie glêder as bûter,

mar fijânskip hied er yn ’t sin.

Syn wurden liken sêfter as salve,

mar it wienen bleate dolken.

₂₃Lis dyn lêst op ’e Heare,

Hy sil dy oerein hâlde.

Yn ivichheid sil Er net tastean

dat de rjochtfeardige wifket.

₂₄Mar dy oaren, o God, litte Jo sinke

yn ’e djipte fan it grêf.

Dy mannen fan bloed en bedroch

sille de helte fan har dagen net helje.

Mar ik, ik betrou op Jo.