Jeremia 38

₁Mar Sefatja, de soan fan Mattan, Gedalja, de soan fan Pasjchûr, Jûkal, de soan fan Sjêlemja, en Pasjchûr, de soan fan Malkía hearden de wurden dy’t Jeremia tsjin elkenien sei: ₂‘Dit hat de Heare te sizzen: Wa’t yn dizze stêd bliuwt, sil stjerre troch oarloch, honger of pest, mar wa’t derút giet en nei de Chaldeeërs oerrint, dy sil yn ’t libben bliuwe en it neakene bestean derôf rêde. ₃Dit hat de Heare te sizzen: Dizze stêd sil de kening fan Babel syn leger yn hannen falle en ynnommen wurde.’ ₄Doe seinen de hege hearen tsjin de kening: Lit dy man dochs deameitsje, want mei sok praat benimt er de striidbere mannen dy’t noch yn dizze stêd oerbleaun binne, en al it folk ommers de moed, want dy man is it net te dwaan om it wolwêzen fan it folk, mar om syn ûndergong. ₅Kening Sedekía sei: No, jim hawwe him yn hannen, wat kin ik as kening tsjin jim begjinne? ₆Doe namen se Jeremia en setten him yn ’e reinwettersbak fan prins Malkía op it binnenplein fan ’e wachtpost; se lieten Jeremia mei touwen nei ûnderen sakje. Der stie gjin wetter yn ’e bak, allinne slyk en dêr sakke Jeremia yn wei.

₇Mar doe’t de Etiopiër Ebed-Mêlek, in eunúch dy’t yn it paleis tsjinne, hearde, dat se Jeremia yn ’e reinwettersbak set hienen – de kening siet ûnderwilens yn ’e Benjaminspoarte – ₈gong er it paleis út en sei tsjin him: ₉Mynhear de kening, wat dy mannen mei profeet Jeremia dien hawwe, is mear as slim: se hawwe him yn ’e reinwettersbak set en dêr moat er wol fan ’e honger omkomme, no’t der gjin brea mear yn ’e stêd is. ₁₀Doe joech de kening Ebed-Mêlek de Etiopiër dizze opdracht: Nim trije man mei en helje profeet Jeremia út ’e reinwettersbak, ear’t er omkomt. ₁₁Sadwaande naam Ebed-Mêlek dy mannen mei, gong it paleis yn en helle út ’e romte ûnder it magasyn in stikmannich ferslitene en stikkene âlde lapen wei; dy liet er mei touwen sakje nei Jeremia ta, ûnder yn ’e reinwettersbak. ₁₂Doe sei Ebed-Mêlek de Etiopiër tsjin Jeremia: Doch dizze ferslitene en stikkene âlde lapen mar ûnder de earmsholten foar de touwen. Dat die Jeremia. ₁₃Sa hisen se Jeremia oan ’e touwen út ’e bak. En Jeremia bleau yn ’e wachtpost.

₁₄Doe liet kening Sedekía Jeremia by him komme by de tredde yngong ta it hûs fan de Heare; en de kening sei tsjin Jeremia: Ik wol jo wat freegje, ferswij my neat. ₁₅Jeremia antwurde Sedekía: As ik it jo planút sis, sille jo my grif deadzje litte. En as ik jo ried jou, harkje jo dochs net nei my. ₁₆Mar kening Sedekía ûnthiet Jeremia ûnder fjouwer eagen en die der in eed op: Sa wier as de Heare libbet, dy’t ús dit libben jûn hat, ik sil jo net deadzje litte en ik sil jo net oerleverje oan dy mannen dy’t jo nei it libben steane.

₁₇Doe sei Jeremia tsjin Sedekía: Dit hat God de Heare Almachtich, de God fan Israel, te sizzen: As jo de stêd útgeane en jo oerjouwe oan ’e ofsieren fan ’e kening fan Babel, dan sille jo yn ’t libben bliuwe en sil de stêd net platbrând wurde; jo sille it libben derôf rêde, josels en it keninklik hûs. ₁₈Mar dogge jo dat net, dan sil dizze stêd de Chaldeeërs yn hannen falle; dy sille de boel platbrâne en jo sille har net út hannen bliuwe. ₁₉Kening Sedekía sei tsjin Jeremia: Ik bin bang, dat de Chaldeeërs my oan de oerrûne Judeeërs oerleverje en dat dy my de gek oanstekke sille. ₂₀Mar Jeremia antwurde: Dat sille se net dwaan. Jou dochs om de Heare syn sizzen, krekt sa’t ik it jo oerbrocht haw, dan komt it goed mei jo en sille jo it der libben ôfbringe; ₂₁mar as jo wegerje de stêd út te gean, sjoch dan ris wat de Heare my sjen litten hat: ₂₂Alle froulju dy’t yn it hûs fan ’e kening fan Juda achterbleaun binne, wurde nei de kening fan Babel syn hege offisieren tabrocht en sizze:

₂₃Ja, al jo froulju en al jo bern wurde nei de Chaldeeërs ta brocht en josels sille har ek net út hannen bliuwe; nee, de kening fan Babel sil jo oppakke litte en dizze stêd wurdt platbrând.

₂₄Doe sei Sedekía tsjin Jeremia: Tink derom dat gjinien te witten komt, wat hjir sein is, it soe jo dea wêze. ₂₅Mochten de hearen hearre, dat ik mei jo praat haw, en by jo komme en freegje: ‘Sis ús, wat de kening en jo mei-inoar bepraat hawwe, ferswij ús neat, oars meitsje wy jo dea!’, ₂₆sis dan tsjin harren: Ik haw de kening it fersyk dien en smeekt om my net wer nei it hûs fan Jonatan ta te stjoeren en my dêr stjerre te litten. ₂₇Doe’t dan alle hege hearen by Jeremia kamen om him út te kloarkjen, joech er harren antwurd mei krekt deselde wurden, as de kening him oplein hie. Sadwaande lieten se him yn wêzen, want dat petear wie neat fan nei bûten kommen. ₂₈Jeremia bleau yn ’e wachtpost oan ’e dei ta, dat Jeruzalem ynnommen waard.