Ezechiël 12

₁Ik krige dit wurd fan de Heare: ₂Minskesoan, do libbest ûnder in oerhearrich folk. Al hawwe se eagen om te sjen, se sjogge neat; al hawwe se earen om te hearren, se hearre neat, want it is in oerhearrich folk. ₃No dan, minskesoan, ris dysels út foar de ballingskip. Doch dat by dei, dat elkenien it sjen kin en gean sa de reis oan. Ast dan nei in oar plak ôfreizgest en se sjogge dat, wa-wit sille se dan ynsjen, hoe’n oerhearrich folk dat se binne. ₄Bring dyn rêding bûtendoar, as wie’t foar de ballingskip; doch it by ljochtskyndei dat elkenien it sjen kin en gean dan de jûns fuort, wer dat elkenien it sjen kin, as soest de ballingskip yngean. ₅Meitsje in gat yn ’e muorre dat elk it sjocht, en bring dyn rêding dêrtroch nei bûten. ₆As it dan tsjuster begjint te wurden, moatst dyn rêding op it skouder nimme, dat elk it sjocht, en dy bûtendoar bringe; do moatst in doek oer ’t gesicht dwaan, datst it lân net sjen kinst, want Ik meitsje, datst in teken wurdst foar it folk fan Israel.

₇Doe die ik sa’t my sein wie; by ljochtskyndei brocht ik myn rêding bûtendoar, as wie’t foar de ballingskip en de jûns makke ik mei de hân in gat yn ’e muorre. Doe’t it tsjuster waard, naam ik myn rêding op ’t skouder en brocht dy bûtendoar, dat elkenien it sjen koe. ₈De oare moarns krige ik dit wurd fan de Heare: ₉Minskesoan, hat it folk fan Israel, dat oerhearrich skaai, net tsjin dy sein: Wat dogge jo? ₁₀Sis tsjin harren: Dit hat God de Heare te sizzen: Dizze útspraak is bedoeld foar de foarst yn Jeruzalem en foar al it folk fan Israel dat dêr tahâldt. ₁₁Sis: Ik bin in teken foar jimme; wat ik dien haw, dat sil harren oerkomme, se sille de ballingskip yngean en de ûnfrijheid. ₁₂En de foarst dy’t se hawwe, sil by tsjuster syn rêding op it skouder nimme en fuortgean troch in gat yn ’e muorre, dat se makke hawwe om him derút te litten; hy sil in doek oer’t gesicht dwaan moatte, dat er it lân net sjen kin. ₁₃Ik sil him ûnder myn net beflappe en hy sil yn ’e mesken fêstreitsje. Ik bring him nei Babel yn it lân fan ’e Chaldeeërs, al sil er dat sels net sjen, en dêr sil er stjerre. ₁₄En alle helpers om him hinne, syn liifwacht en syn troepen, Ik sil se op alle winen ferstruie en der mei it bleate swurd achteroan gean. ₁₅Dan sille se witte, dat Ik de Heare bin, as Ik har ûnder de heidenfolken fersilje en oer de lannen ferstrui. ₁₆Inkelden fan harren sil Ik lykwols it swurd, de honger en de pest oerlibje litte; dan kinne dy al har skandestikken mar fertelle ûnder de folken dêr’t se tusken telâne komme; dan sille se witte, dat Ik de Heare bin.

₁₇Doe krige ik dit wurd fan de Heare: ₁₈Minskesoan, beevjend silst dyn brea ite en triljend fan soarch en noed dyn wetter drinke. ₁₉Tsjin de lânadel moatst sizze: Dit hat God de Heare oangeande it folk fan Jeruzalem te sizzen: Mei soarch en noed sille se har brea ite en mei ôfgriis har wetter drinke, want har lân wurdt skjin leechhelle en komt der foar wyld hinne te lizzen fanwegen it geweld fan ’e lju dy’t dêr wenje. ₂₀De stêden dêr’t no minsken wenje, wurde fernield en it lân wurdt in woestenij. Dan sille jimme witte, dat Ik de Heare bin.

₂₁Doe krige ik dit wurd fan de Heare: ₂₂Minskesoan, wat is dat dochs foar in sprekwurd dat by jimme yn Israel gongber is:

₂₃Sis mar tsjin harren: Dit hat God de Heare te sizzen: Ik meitsje, dat it út is mei dat sprekwurd; se sille it yn Israel net mear brûke. Sis harren:

₂₄Falske fizioenen of foarsizzings op losse grûnen sille tenei net mear foarkomme ûnder it folk fan Israel. ₂₅Want Ik, de Heare, sprek sels. En wat Ik sis, giet troch, en dat sûnder útstel: by jimme libben noch, oerhearrich folk, sprek Ik in wurd en Ik doch it, – is de godsspraak fan God, de Heare –. ₂₆Doe krige ik dit wurd fan de Heare: ₂₇Minskesoan, sjoch, dy fan it Israelfolk sizze: It duorret noch dagen en dagen, it fizioen dat hy hân hat; hy profetearret oer tiden dy’t noch withoefier ôf binne. ₂₈Sis dêrom tsjin harren: Dit hat God de Heare te sizzen: Gjinien fan myn wurden sil langer útsteld wurde; wat Ik sis, giet troch, – is de godsspraak fan God de Heare.