1 Samuël 13

₁Saul wie (fjirtich) jier âld doe’t er kening waard en hy hat twa(ëntweintich) jier oer Israel regearre. ₂Saul keas út Israel 3000 man út: 2000 wienen by Saul seis te Mikmas en yn it berchlân fan Bet-El, en 1000 wienen by Jonathan te Gibeä yn Benjamin. It oare folk liet er wer nei hûs ta gean.

₃Jonatan no fernielde de pylder fan ’e Filistinen te Geba en de Filistinen hearden derfan. Doe liet Saul yn it hiele lân op ’e rammehoarn blaze. Hy sei: Dit moatte de Hebreeërs hearre. ₄Dat sadwaande hearde hiele Israel it nijs: Saul hat de pylder fan ’e Filistinen fernield, dat no hat Israel it by de Filistinen bedoarn. It folk waard oproppen nei Gilgal, achter Saul oan.

₅Doe kamen de Filistinen byinoar om tsjin Israel te striden: 3000 weinen, 6000 ruters en fuotfolk as de sânkerrels fan it seestrân, sa machtich. Dy trieken op en legeren har te Mikmas, east fan Bet-Awen. ₆De Israeliten seagen dat se yn ’e knipe kamen. It folk waard bedrige en ferskûle him doe yn ’e grotten, hoalen, rotsspjalten, gatten en putten. ₇Der wienen Hebreeërs, dy’t de Jordaan oerstieken nei it lân fan Gad en Gileäd. Saul lykwols wie noch yn Gilgal, mar it hiele folk bleau bang by him. ₈Hy wachte sân dagen oan de tiid ta dy’t Samuël sein hie. Mar doe’t Samuël mar net te Gilgal kaam en it folk by him wei begûn te rinnen, ₉sei Saul: Bring my it brânoffer en de tankoffers. Doe brocht hy it brânoffer. ₁₀Amper hied er it brânoffer brocht, of sjedêr: Samuël kaam deroan. Saul gong him yn ’e mjitte om him te begroetsjen. ₁₁Mar Samuël sei: Wat hawwe jo dien? Saul sei: Ik seach dat it folk by my weirûn en dat jo net op ’e ôfsprutsen tiid kamen. En de Filistinen kamen byinoar te Mikmas. ₁₂Doe tocht ik: No komme de Filistinen aanst op my ôf te Gilgal en ik haw de Heare noch net oan west om syn geunst. Dat doe haw ik it der mar op weage en bring it offer.

₁₃Mar Samuël sei tsjin Saul: Jo hawwe dwaas dien. Jo hawwe it befel dat de Heare, jo God jo jûn hie, net opfolge. Oars soe de Heare jo keningskip oer Israel foar altyd fêst set ha, ₁₄mar no sil jo keningskip net bestean bliuwe. De Heare hat Him al in man nei syn hert útsocht. Dy sil Hy oanstelle as foarst oer syn folk, want jo hawwe jo net hâlden oan wat de Heare jo hjitten hie.

₁₅Doe sette Samuël ôf en gong út Gilgal wei nei Gibeä yn Benjamin en Saul telde it folk dat by him tahâlde: sa’n 600 man. ₁₆Saul en syn soan Jonatan bleauwen mei it folk dat by har tahâlde te Geba yn Benjamin, wylst de Filistinen har te Mikmas legere hienen. ₁₇Mar út it kamp fan ’e Filistinen gongen trije kloften derop út om it lân te plonderjen. Ien kloft sloech de wei yn nei Ofra, nei it lân Sjûal, ₁₈in oare sloech de wei yn nei Bet-Choaron en de tredde kloft sloech de wei yn nei it gebiet dat útsjocht oer de Hyena-delling, de kant út nei de woestyn.

₁₉No wie der yn Israel, yn it hiele lân gjin smid te finen, want de Filistinen hienen foarskreaun: De Hebreeërs meie gjin swurden of spearen meitsje. ₂₀Dat sadwaande moasten alle Israeliten nei de Filistinen ta om elk syn seine, ploechizer, bile of sichte slypje te litten. ₂₁It koste twatredde sikkel foar sichten en ploechizers en ientredde foar houken en bilen en foar it fêstsetten fan ’e prikkels. ₂₂De deis fan ’e striid wie der dus by alle folk dat by Saul en Jonatan wie, gjin swurd of spear te finen. Allinne Saul en syn soan Jonatan hienen se al.

₂₃De Filistinen hienen in wachtpost útset yn ’e pas fan Mikmas.