Job 19

₂‘Houd op met dat gepraat,

jullie woorden doen me pijn!

Hoe lang gaat dat nog door?

₃Steeds weer vallen jullie mij aan.

Jullie moeten je schamen!

₄Zelfs als ik echt iets verkeerds gedaan heb,

dan is dat nog niet jullie zaak.

₅Jullie denken dat jullie beter zijn dan ik.

Jullie geloven dat het mijn eigen schuld is

dat het zo slecht met me gaat.

₆Nee, God is tegen mij.

Hij jaagt op mij, hij wil mij vangen.

Zien jullie dat dan niet?

₇Ik roep: ‘Het is niet eerlijk!’,

maar niemand let op mij.

Ik schreeuw om hulp,

maar niemand doet iets.

₈Ik kan niet verder leven,

want God houdt me tegen.

Hij maakt het donker om me heen,

ik weet niet hoe ik verder moet.

₉Vroeger had iedereen respect voor mij,

maar nu lachen de mensen me uit.

Vroeger was ik een belangrijke man,

maar nu ben ik niemand meer.

₁₀God maakt me helemaal kapot,

er blijft niets van me over.

Ik heb geen toekomst meer.

₁₁God is kwaad op mij,

hij ziet me als zijn vijand.

₁₂Hij staat klaar om me aan te vallen.

Hij komt op me af, en ik kan niet vluchten.

₁₃God zorgt ervoor dat mijn familie wegblijft,

en dat mijn vrienden vreemden zijn geworden.

₁₄Ze komen niet meer,

ze zijn me allemaal vergeten.

₁₅De mensen in mijn huis kennen me niet meer,

ze doen alsof ik een vreemde ben.

₁₆Als ik een slaaf roep om mij te helpen,

dan geeft hij geen antwoord.

Ik moet hem smeken om te komen!

₁₇Ik stink uit mijn mond.

Mijn vrouw heeft een hekel aan me,

mijn eigen broers blijven uit mijn buurt.

₁₈Ook kinderen willen niets van me weten,

ze lachen me uit.

₁₉Mijn oude vrienden hebben een hekel aan mij.

De mensen van wie ik hield, blijven weg.

₂₀Ik ben mager, al mijn kracht is weg.

Ik ben meer dood dan levend.

₂₁Zeg, jullie zijn toch mijn vrienden?

Heb dan medelijden met mij,

want God heeft me hard gestraft.

₂₂Waarom doen jullie hetzelfde als hij,

waarom blijven jullie tegen mij tekeergaan?

₂₃Ik wil dat iemand mijn woorden opschrijft,

dan verdwijnen ze niet.

₂₄Schrijf mijn woorden op een rots,

groot en duidelijk,

dan blijven ze voor altijd bestaan.

₂₅Eén ding weet ik zeker: God zal mij redden.

Ooit zal hij komen en mij hier op aarde verdedigen.

₂₆Ook al ben ik heel erg ziek,

toch zal ik God nog zien, voordat ik sterf.

₂₇Ik zal hem zelf zien, met mijn eigen ogen.

Daar verlang ik naar!

₂₈Jullie blijven me lastigvallen,

omdat jullie vinden dat alles mijn eigen schuld is.

₂₉Jullie zijn hard voor mij,

maar pas op!

Want daarvoor word je gestraft met de dood.

God is onze rechter, vergeet dat niet.’