Hebreeën 12 in Mexico

Door Ilse Visser

Samen met mijn collega Paul Doth was ik in november in Mexico. We bezochten het Bijbelgenootschap en namen een kijkje bij twee Bijbelvertaalprojecten. Nu ik terugkijk op mijn reis, moet ik denken aan de Brief aan de Hebreeën.

Dat Bijbelboek vond ik altijd al fascinerend. Toen ik er tijdens het maken van de NBV21 mee bezig was, werd ik er weer door geraakt, vooral door hoofdstuk 11 en het begin van hoofdstuk 12. Hoofdstuk 11 noemt allerlei mensen uit het Oude Testament en het beschrijft de impact van geloof op hun leven. En hoofdstuk 12 spreekt over een menigte van geloofsgetuigen die ons omringt: ‘Laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: met de vreugde voor ogen die voor Hem in het verschiet lag, heeft Hij het kruis verdragen en de schande ervan aanvaard, en heeft Hij zijn plaats ingenomen aan de rechterzijde van de troon van God.’ Dat herken ik. Ik voel me, nu ik in Mexico geweest ben, bemoedigd door vele ontmoetingen waarin mensen deelden hoe Bijbel en geloof hun leven veranderd hebben.

Dankzij zulke ontmoetingen zie en ervaar je een land heel anders dan wanneer zo’n land in de media voorbijkomt. Voordat ik op reis ging, kreeg ik regelmatig de vraag of het wel veilig was om naar Mexico te gaan. Als Mexico in het nieuws is, gaat het vaak over drugsgeweld of de complexe situatie aan de Mexicaans-Amerikaanse grens. En inderdaad: drugskartels, werkeloosheid, migratie uit en via Mexico naar de Verenigde Staten zijn overweldigende problemen die het land teisteren.

Maar er is ook een heel andere kant. Dat hoor je als je met de mensen spreekt. Het zijn verhalen die de media zelden halen, maar die getuigen van geloofsmoed en hoop. Verhalen van mensen die een uitzichtloos leven hadden, maar nu getuigen van de kracht van de Bijbelse boodschap. Die sprak hen aan en veranderde hun leven voorgoed. Laat ik twee impressies geven.

Ik had me geen voorstelling gemaakt van het hoofdkantoor van het Mexicaans Bijbelgenootschap. Maar toen we er een rondleiding kregen, was ik verrast door de mooie opzet en uitstraling, de multifunctionele indeling, de boekwinkel, de studio’s voor radio- en YouTube-opnames, de kapel en de gebedsruimte

De directeur vertelde over de geschiedenis van het gebouw en liet een filmpje zien van een paar jaar geleden. Ik kon mijn ogen niet geloven. Wat ik daar zag was geen gebouw, het leek eerder op een kraakpand dat op instorten stond. Hij vertelde hoe alles veranderd was nadat ze besloten in gebed te gaan, consequent en voor iedere stap in het proces. Stukje bij beetje kwamen de financiën binnen, kwam er hulp van een architect en van anderen, tot uiteindelijk de renovatie volledig uitgevoerd kon worden.

Maar belangrijker dan de renovatie was de verandering die dit veroorzaakte binnen het Bijbelgenootschap. Alle medewerkers hadden de kracht van gebed ervaren – en de plek waar ze werken getuigt daar iedere dag van. Het is dan ook niet voor niets dat de gebedsruimte een belangrijke plaats in het gebouw inneemt. Gebed, en het geloof dat God het onmogelijke mogelijk maakt, hebben het Bijbelgenootschap voorgoed veranderd.

Een oude vrouw schuifelt met haar looprek richting de plek waar we een ontmoeting gepland hebben. Ze is de zeventig al gepasseerd en heet Ester. Ze vertelt ons hoe haar gezin jarenlang in de ban was van alcoholverslaving en geweld. Tot de dag dat ze een audioBijbel kreeg: het Lucasevangelie in het Purepecha, haar taal. Samen met haar man luisterde ze ernaar, niet één keer, maar keer op keer. En door het luisteren raakten ze ervan overtuigd: de God van dit verhaal is de God die we willen volgen. Hun leven veranderde voorgoed. Toch leefde Ester met een gebroken hart: vóór de ommekeer in hun leven waren twee van haar zonen vermoord. Ze had veel vragen aan God. Totdat ze een tweede Bijbelboek in haar taal kreeg, het boek Job. ‘Toen ik over Job hoorde,’ zei Ester, ‘kon ik me echt overgeven aan God, en kreeg ik nieuwe kracht. Jobs verhaal gaf me moed om door te gaan.’

Op dit moment wordt hard gewerkt om de Bijbelvertaling in haar taal, het Purepecha, af te ronden. Met steun van de achterban van het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap. Naar verwachting is deze Bijbelvertaling in 2023 klaar.

Ik vraag me weleens af hoe mijn geloof eruit zou zien zonder deze verhalen uit de wereldwijde kerk. Eerlijk gezegd weet ik het niet. Wat ik wel weet is dat ik dankbaar ben dat ik het niet alleen met de geloofsgetuigen uit Hebreeën hoef te doen. Ik kom, juist ook dankzij mijn werk, zoveel mensen tegen die keer op keer getuigen van de kracht van geloof in hun leven.

Ilse Visser werkt als programmaspecialist buitenlandse vertaalprojecten op de internationale afdeling van het NBG.