Wie heeft de Bijbel geschreven?

Bij de meeste bijbelboeken hoort de naam van een bijbelse persoon die dit boek geschreven zou hebben. Mozes schreef de eerste vijf boeken van Oude Testament. Jozua is de schrijver van het boek Jozua, over de verovering van het beloofde land. En de profeet Jesaja schreef het boek dat naar hem genoemd is. Hetzelfde geldt voor het Nieuwe Testament. Lucas is de schrijver van het Lucas-evangelie en de Handelingen van de apostelen. Veel brieven zijn geschreven door Paulus. En Johannes is de schrijver van het boek Openbaring.

Soms staat aan het begin van een bijbelboek wie de schrijver is. Dat is vaak zo bij de brieven in het Nieuwe Testament. Maar in de meeste bijbelboeken staat niet door wie ze geschreven zijn. In de joodse en christelijke traditie zijn deze bijbelboeken meestal aan bekende bijbelse personen toegeschreven. Vaak is dat de hoofdpersoon van het boek. Maar het kan ook iemand anders zijn, die in dit bijbelboek genoemd wordt. Of het is een persoon die zelf in het verhaal niet voorkomt, maar die het verhaal van iemand anders heeft gehoord en het toen heeft opgeschreven.

De meeste bijbelboeken staan dus op naam van een bekende bijbelse persoon. Maar we weten niet zeker of zij ook echt de schrijvers van deze boeken zijn. In de tijd van de Bijbel was het heel gewoon om iets te schrijven zonder je eigen naam te gebruiken. Of om iets te schrijven op naam van een bekende figuur uit het verleden. Wie de schrijver was, was in die tijd veel minder belangrijk dan in onze tijd. Het was vooral belangrijk dat een bepaalde boodschap werd doorgegeven.

Voor de boodschap van de Bijbel is het ook niet heel belangrijk door wie de bijbelboeken precies geschreven zijn. De bijbelschrijvers hebben dingen opgeschreven om ervoor te zorgen dat hun boodschap bewaard werd. Dat deden ze niet omdat ze zichzelf zo belangrijk vonden. Maar omdat ze het belangrijk vonden om hun boodschap door te geven aan de mensen na hen.

We weten niet precies wanneer de verschillende boeken van het Oude Testament geschreven zijn. De meeste bijbelwetenschappers denken dat de teksten in het Oude Testament heel oud zijn. Deze teksten zijn geschreven in de tijd voor de Babylonische ballingschap, tussen 1000 en 600 voor Christus. Maar er zijn ook teksten die veel later geschreven zijn, tussen 600 en 150 voor Christus.
Sommige bijbelboeken, zoals Ezra en Nehemia, gaan over de tijd na de Babylonische ballingschap in 600 voor Christus. Deze boeken moeten dus daarna geschreven zijn. Andere boeken gaan over de geschiedenis van Israël voor de Babylonische ballingschap. Maar dat betekent niet dat ze in die tijd geschreven zijn. Het is ook mogelijk dat in sommige boeken heel oude teksten staan en dat er later nieuwe teksten aan zijn toegevoegd. Dat zou betekenen dat ze niet in één keer zijn geschreven, maar dat ze over een langere periode zijn ontstaan.

Van de boeken van het Nieuwe Testament weten we vrij precies wanneer ze zijn geschreven. De brieven van Paulus zijn de oudste bijbelboeken van het Nieuwe Testament. Deze brieven zijn geschreven tussen 50 en 60 na Christus. Dan komt het evangelie volgens Marcus, dat rond 70 na Christus geschreven is. Daarna komen de andere boeken die allemaal tussen 80 en 125 na Christus zijn geschreven.

De boeken van het Nieuwe Testament zijn dus in een vrij korte periode ontstaan.

Er zijn in de tijd van de Bijbel nog meer van dit soort boeken geschreven, die niet in de Bijbel staan. Deze boeken zijn niet op de lijst met heilige boeken terechtgekomen. Volgens de gelovigen uit die tijd waren deze boeken niet belangrijk genoeg en hadden ze te weinig gezag om officieel tot het Woord van God te horen.

Het ontstaan van de Bijbel heeft heel lang geduurd. Het begon al in de tijd van het Oude Testament. De Joden zeiden toen al van sommige boeken over de geschiedenis van hun volk dat het ‘heilige boeken’ waren. Ook het Nieuwe Testament verwijst naar deze verzameling ‘heilige boeken’. Toch duurde het een hele tijd voordat de Joden besloten welke boeken precies bij de lijst met heilige boeken hoorden. Dit was waarschijnlijk pas in 100 na Christus.
Ook christenen maakten een lijst van heilige boeken. Er stonden op deze lijst niet alleen boeken uit de tijd van het Oude Testament. Er kwamen ook boeken uit de tijd van het Nieuwe Testament op deze lijst te staan. Bijvoorbeeld over het leven van Jezus.

Het duurde ongeveer tot de vierde eeuw na Christus voordat besloten werd welke boeken er precies bij deze lijst van heilige boeken hoorden.