Amorieten

Met ‘de Amorieten’ worden een aantal Semitische bevolkingsgroepen in het Oude Nabije Oosten bedoeld. Ze leven oorspronkelijk in dorpen en steden in het noordelijke stroomgebied van de Eufraat, tot waar Syrië grenst aan de Middellandse Zee. De bekendste Amoritische koning is Hammurabi (rond 1700 voor Christus).

In de Bijbel worden de vroegste bewoners van Kanaän Amorieten genoemd (zie bijvoorbeeld Genesis 15:16). Dat wil niet zeggen dat die mensen ook echt allemaal van Amoritische afkomst waren. Volgens Numeri 13:29 wonen de Amalekieten in het zuiden van Kanaän, de Hethieten, de Jebusieten en de Amorieten in het bergland, en de Kanaänieten aan de kust en langs de Jordaan. De Amorieten worden vaak genoemd in lijsten met volken die oorspronkelijk in Kanaän woonden (bijvoorbeeld Exodus 3:17). Volgens Genesis 10:15-18 stammen de Amorieten via Kanaän af van Cham, de tweede zoon van Noach.

In het gebied ten oosten van de Jordaan ligt een Amoritisch koninkrijk, waarvan de koningen Sichon en Og genoemd worden in Numeri 21:21-35. In dat gedeelte wordt verteld hoe de Israëlieten onder leiding van Mozes de overwinning behalen op Sichon en Og. In het gebied ten westen van de Jordaan verslaat Jozua de vijf Amoritische koningen van Jeruzalem: Hebron, Jarmut, Lachis en Eglon (zie Jozua 10:1-27). Daarmee is de macht van de Amorieten gebroken.