Wat is offervlees?

Bij een brandoffer moest een dier volledig verbrand worden. Maar bij andere dierenoffers hoefde dat niet. Dan was een gedeelte van het vlees bestemd om op te eten.

Een vast deel van het offerdier was altijd voor de priesters, zij kregen de rechterachterpoot en het borststuk. Bij een vredeoffer mocht ook degene die het offer bracht, een deel van het vlees eten.
Het vlees moest meestal op de dag van het offer gegeten worden, maar in een aantal gevallen mocht er ook de volgende dag nog van gegeten worden. Als het offervlees daarna gegeten werd, werd dat gezien als een zonde. Ook als het vlees met iets onreins in aanraking geweest was, mocht het niet meer gegeten worden.

In de eerste christelijke gemeenten was er discussie over de vraag of mensen offervlees mochten eten dat afkomstig was van offers aan afgoden (zie Handelingen 15:29 en 1 Korintiërs 8).