Pinksteren in de Bijbel

De naam Pinksteren is afgeleid van het Griekse woord pentêkostê, dat ‘vijftig’ betekent. Het is de christelijke invulling geworden van het joodse Wekenfeest.

Het Wekenfeest is voor joden de afsluiting van Pesach: de uittocht uit de slavernij van Egypte wordt bekroond met het ontvangen van de Tora op de berg Sinai. Op dezelfde wijze is Pinksteren voor christenen de bekroning van het christelijke Pasen: de ‘uittocht’ van Jezus uit het dodenrijk wordt vijftig dagen later bekrachtigd door het ontvangen van de heilige Geest.
In Handelingen 2:1 staat dat de leerlingen van Jezus bij elkaar zijn in Jeruzalem voor de viering van het Pinksterfeest. Hier wordt het Wekenfeest mee bedoeld. De leerlingen zijn, net als heel veel andere joden, naar Jeruzalem gekomen om dit feest te vieren.